Robert Francis Prevost is na een paar maanden kennelijk al aan het einde van zijn Latijn: "De 'Novus Ordo' Curie neemt officieel afscheid van het Latijn"

Regolamento Generale della Curia Romana, 24.11.2025

Titolo XIII - LINGUE IN USO - Art. 50

§1. Le Istituzioni curiali redigeranno di regola i loro atti
nella lingua latina o in altra lingua.

§1. De curie-instellingen stellen hun akten
doorgaans op in het Latijn of in een andere taal.

De typische truc die men ook in de documenten van het zogenaamde 'Tweede
Vaticaans Concilie' heeft toegepast waarbij de uitzondering de regel wordt...

Het is een logisch gevolg van het feit dat het gewauwel van Robert Francis Prevost
ook nauwelijks in het Latijn te vertalen valt.

Daarnaast toont het ook aan wat voor een intellectuele lichtgewichten het zijn.

Dit maakt de Bastaardkerkers ook kwetsbaar!!!

Beste Leo, Jezus Christus stichtte de Katholieke Kerk, niet de 'Synodale Kerk'

Het bezoek van Robert Francis Prevost aan de 'Groene Patriarch' zal alleen maar aantonen dat de ketterse Oosters-Orthodoxe patriarchaten na een geschiedenis van schisma-na-schisma-na-schisma alleen maar hopeloos verdeeld zijn

Leo en Bartholomeüs zijn duidelijk twee hoogmoedige ketters

Een officieel persbericht van het Oecumenisch Patriarchaat heeft aangekondigd dat paus Leo XIV dit weekend de Phanar zal bezoeken voor het Troonfeest van de Heilige en Glorieuze Apostel Andreas de Eerstgeroepene. Pat. Bartholomeüs zal de paus en zijn gevolg zaterdag rond 15.30 uur verwelkomen.

Na een poging om de oude Pentarchie (Alexandrië, Antiochië, Constantinopel, Jeruzalem en Rome) samen te brengen, is het nu officieel dat de enige aanwezige primaat van een oude zetel, naast Pat. Bartholomeüs en paus Leo, Pat. Theodoros II van Alexandrië zal zijn. Pat. Theophilos III van Jeruzalem heeft de uitnodiging nooit aanvaard, en Pat. Johannes van Antiochië was aanvankelijk van plan het bezoek van paus Leo bij te wonen, maar zag af vanwege wijdverbreide ontevredenheid over Constantinopel onder de leden van de Heilige Synode.


Enkele bedenkingen:

Met wie denkt Robert Francis Prevost daar in Istanboel 'oecumene' te spelen?

De huidige 'Oecumenische Patriarch' - de 'groene patriarch' Bartholomeüs - is uit hetzelfde hout gesneden als zijn voorganger Athenagoras die aanpapte met Paulus VI. Bartholomeüs stond en staat nu ook weer dicht bij 'paus' Franciscus en Leo. Zij delen allen een passie voor massa-immigratie en milieuactivisme. Net zoals Athenagoras heeft Bartholomeüs een nauwe band met het Amerikaanse regime – een 'partnerschap' dat wederzijds voordelig is gebleken. Het is een publiek geheim dat het 'Oecumenische Patriarchaat' van Constantinopel hoofdzakelijk gefinancierd wordt door de CIA.

De zogenaamde 'Oecumenische Patriarch' is echter slechts de 'spirituele' leider van de Orthodoxie. Hij heeft echter slechts directe jurisdictie over een paar duizend Orthodoxe Christenen in Turkije. De rest van de Oosters-Orthodoxe wereld is autocefaal, oftewel zelfbesturend. Er zijn dus de vier Patriarchaten van de vroege Kerk: Constantinopel, Alexandrië, Antiochië en Jeruzalem; de vier Patriarchaten van meer recente datum: Rusland, Servië, Roemenië en Bulgarije, het Patriarchaat van Georgië en de zogenaamde 'kerken' van Cyprus, Griekenland, Polen, Albanië en de Tsjechische landen en Slowakije, etc.

Met andere woorden, de afwezigheid van al deze schismatieke patriarchen en in bijzonder de afwezigheid van de patriarchen van Jeruzalem en Antiochië toont aan dat er dus helemaal niets 'Oecumenisch' is aan de 'Oecumenische Patriarch' van Constantinopel. Het is ook vermeldenswaard dat een grote meerderheid van de Orthodoxe Christenen wereldwijd tot de Russisch-Orthodoxe traditie behoort. Moskou verwacht daarom géén betekenisvol 'leiderschap' van Bartholomeüs, eerder integendeel!

Bartholomeüs is dus niet de 'paus' van de Orthodoxie, hoewel hij dat wel zou willen, én weet zich in feite enkel maar gesteund door de post-conciliaire 'pausen' van Rome die doen alsof hij dat wél zou zijn.

Het concept van de Pentarchie wordt door het Katholieke Rome trouwens verworpen. Het is daarom ook een regelrechte schande dat de post-conciliaire 'pausen' van Rome wel doen alsof ze wél tot de Pentarchie behoren. Het is duidelijk dat Rome, Alexandrië en Antiochië prominent aanwezig waren vanaf de tijd van het Vroege Christendom, terwijl Constantinopel pas op de voorgrond trad toen het in de 4e eeuw de keizerlijke residentie werd. Toch werd Constantinopel steeds consequent na Rome gerangschikt omdat de Pontifex Maximus nu eenmaal in Rome resideerde. Jeruzalem bekleedde eerder een ceremoniële plaats vanwege het belang van de stad in de vroege dagen van het Christendom.

Kortom, toen de Heilige Petrus de marteldood stierf in Rome was de plek van het latere Constantinopel niet veel méér dan een zandstrand. Het zou nog 300 jaar duren voordat de plek enige betekenis kreeg!

Door de 'Groene Patriarch' op te hemelen en een functie toe te kennen die hij niet heeft, bevestigt Robert Francis Prevost de schismatieke Orthodoxe Christenen in hun dwalingen. Daarnaast ondermijnt Robert Francis Prevost met zijn ketterse verklaringen en roekeloze gedrag - hij zal ook de 'erediensten' van Bartholomeüs bijwonen - de eenheid van de Katholieke Kerk - of wat daar nog van overblijft!

Robert Francis Prevost probeert het Filioque met een voetnoot te elimineren

Robert Francis Prevost heeft een nieuwe, ketterse 'Apostolische Brief' uitgegeven met de titel In unitate fidei ("In de eenheid van het geloof"), waarin hij Christenen oproept tot een hernieuwde "dialoog" en "eenheid". Het document, dat zondag werd uitgegeven om de 1700e verjaardag van het Concilie van Nicea te vieren, bevat de gebruikelijke brabbeltaal over de "gedeelde fundamenten" van het Christelijk geloof. Volgende week vrijdag zullen Robert Francis Prevost en de controversiële, groene, orthodoxe patriarch Bartholomeus een bezoek brengen aan Nicea, in de buurt van het huidige Iznik in Turkije.

Credo in pluralitatem Ecclesiarum

In de nieuwe brief schrijft Robert Francis Prevost dat Christelijke eenheid niet gaat over "terugkeren" naar het verleden, maar over "een oecumene die naar de toekomst kijkt, die verzoening zoekt door middel van dialoog." Hij spreekt zelfs - in tegenstelling tot het geloof in de Éne Kerk die door Christus gesticht is - van een "huidige status quo van de verscheidenheid van kerken en kerkelijke gemeenschappen". Volgens Robert Francis Prevost "moeten we daarom de theologische controverses die hun bestaansreden hebben verloren achter ons laten om een gemeenschappelijk begrip te ontwikkelen en, meer nog, een gemeenschappelijk gebed tot de Heilige Geest, zodat Hij ons allen samenbrengt in één geloof en één liefde".

De stille verdwijning van het Filioque

De 'Apostolische Brief' presenteert de Niceno-Constantinopolitaanse Geloofsbelijdenis zoals die door de schismatieke Orthodoxen wordt gebeden, met weglating van het Filioque: "Ik geloof in de Heilige Geest, de Heer, de schenker van leven, die van de Vader uitgaat, die met de Vader en de Zoon wordt aanbeden en verheerlijkt, die door de profeten heeft gesproken".

De manipulatieve voetnoot 10 zegt dat "de uitspraak 'en voortkomt uit de Vader en de Zoon (Filioque)' niet voorkomt in de tekst van Constantinopel; het werd in 1014 door Paus Benedictus VIII in de Latijnse Geloofsbelijdenis ingevoegd en is een onderwerp van de orthodox-katholieke dialoog."

De historische waarheid wordt door de leugenachtige voetnoot van Prevost onder het tapijt geveegd

Drie synoden van Toledo (400, 447, 589) keurden het Credo goed waarin staat dat de Heilige Geest "voortkomt uit de Vader én de Zoon". Het werd bevolen om in de liturgie gezongen te worden en werd standaard in de Mozarabische ritus. Van daaruit verspreidde het zich naar de Gallicaanse liturgie. In 809 riep Karel de Grote een synode bijeen in Aken, Duitsland, waar theologen - vooral Theodulf van Orléans - het Filioque verdedigden als een integraal onderdeel van het Christelijk Geloof.

Rome had dezelfde doctrine, maar bad het Credo helemaal niet tijdens de Mis. In 1014 kwam Keizer Hendrik II naar Rome om gekroond te worden en was verbaasd dat daar tijdens de Mis geen Credo werd gezongen. Daarom introduceerde Paus Benedictus VIII het Credo van Nicea mét het Filioque in de Romeinse liturgie.

De theologie achter het Filioque

Het Filioque blijft de noodzakelijke en passende uitdrukking van de innerlijke relatie van de Heilige Drie-Eenheid. De Katholieke Kerk leert - in tegenstelling tot wat Robert Francis Prevost beweert - dat in de relaties tussen de Personen van de Drie-Eenheid, één persoon niets van één van de anderen kan "nemen" of "ontvangen" (λήμψεται) behalve door middel van emanatie. Bijbelse teksten zoals Johannes 20:22 werden door de Kerkvaders, vooral Athanasius van Alexandrië, Cyrillus van Alexandrië en Epiphanius van Salamis, gezien als gronden om te zeggen dat de Geest "substantieel voortkomt uit de Vader en de Zoon". Andere teksten die zijn gebruikt zijn Galaten 4:6, Romeinen 8:9, Filippenzen 1:19 waar de Heilige Geest "de Geest van de Zoon", "de Geest van Christus", "de Geest van Jezus Christus" wordt genoemd. Zie ook de teksten in het Evangelie van Johannes over de zending van de Heilige Geest door Jezus (Johannes 16:7). Openbaring 22:1 stelt dat de rivier van het Water des Levens in de Hemel "vloeit vanuit de troon van God en van het Lam", wat kan worden geïnterpreteerd als de Heilige Geest die voortkomt uit zowel de Vader als de Zoon.

De ketterse Robert Francis Prevost - die kennelijk onder één hoedje speelt met de schismatieke orthodoxen - ondermijnt de Katholieke Leer zoals deze o.a. verwoord werd in de Catechismus van de Katholieke Kerk:

246 De Latijnse overlevering van het Credo belijdt dat de Geest "voortkomt uit de Vader en de Zoon (Filioque)". Het Concilie van Florence van 1439 zegt uitdrukkelijk: "De Heilige Geest komt van eeuwigheid af voort uit de Vader en de Zoon en heeft zijn wezen en zijn op zichzelf zijn zowel van de Vader als van de Zoon en van eeuwigheid af komt Hij voort uit beiden als uit één beginsel en door één adem (...). En omdat de Vader zelf alles van wat de Vader is, behalve zijn Vader-zijn aan zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft, toen Hij Hem voortbracht, bezit de Zoon ook dit, namelijk dat de Geest uit de Zoon voortkomt, van eeuwigheid af vanwege de Vader door wie Hij ook van eeuwigheid af voortgebracht is".

247 De bevestiging van het Filioque kwam niet voor in de in 381 te Constantinopel uitgesproken geloofsbelijdenis. Maar de Heilige Paus Leo heeft dit reeds dogmatisch beleden in 447, hiermee een oude Latijnse en Alexandrijnse overlevering volgend, en dit nog vóórdat Rome in 451 op het Concilie van Chalcedon, de Geloofsbelijdenis uit 381 leerde kennen en aanvaardde. Het gebruik van deze formulering in het Credo heeft langzamerhand ingang gevonden in de Latijnse liturgie (tussen de 8e en de 11e eeuw). Het inlassen van het Filioque door de Latijnse liturgie in de Geloofsbelijdenis van Nicea-Constantinopel vormt nu nog een geschilpunt tussen de Katholieke Kerk en de orthodoxe patriarchaten.

248 De oosterse traditie brengt, wat de Heilige Geest betreft, op de eerste plaats tot uitdrukking dat Hij éérst uit de Vader voortkomt. Door te belijden dat de Geest "uitgaat van de Vader" (Joh. 15, 26), verklaart zij dat Hij voortkomt uit de Vader door de Zoon. De westerse traditie brengt allereerst de eenheid in wezen tussen de Vader en de Zoon tot uitdrukking door te zeggen dat de Geest voortkomt uit de Vader en de Zoon (Filioque). Het is "gewettigd en redelijk" dat zij dit zegt, want de eeuwige orde van de Goddelijke Personen in hun eenheid van wezen houdt in dat de Vader de allereerste oorsprong is van de Geest, in zoverre Hij "beginsel zonder beginsel" is, maar ook dat Hij als Vader van de enige Zoon met Hem "het enige beginsel waaruit de Heilige Geest voortkomt" is. Als deze gewettigde complementariteit niet al te zeer benadrukt wordt, tast zij het wezen van het Geloof niet aan in de werkelijkheid van hetzelfde Mysterie dat men belijdt.

In een opmerkelijke video roept een jonge vrouw genaamd 'Laura', die zich in 2018 van het boeddhisme tot het Katholicisme bekeerde, Robert Francis Prevost op om trouw te blijven aan zijn rol als 'vertegenwoordiger van Christus op aarde' en dringt er bij hem op aan om te stoppen met "verwarrend en abstract" te zijn

Met de 'zegen' van Bastaard-paus 'Leo' werd er een lawaaierige rave-party georganiseerd met nachtclubstijl-aanbiddingen voor de katholieke kathedraal van Sint-Elisabeth in Košice, Slovakije op zaterdag, 8 november 2025

Christus, Koning van het Heelal: "Hij zal wederkomen in heerlijkheid"

Uit de Catechismus van de Katholieke Kerk:

Wachtend tot alles aan Hem onderworpen is

671 Toch is het rijk van Christus, reeds tegenwoordig in zijn Kerk, nog niet volledig "met macht en grote heerlijkheid" (Lc. 21, 27) gevestigd door de komst van de Koning op aarde. Dit rijk wordt nog belaagd door de boze machten, ook al zijn deze reeds overwonnen door het Pasen van Christus, totdat alles aan Hem onderworpen is, "zolang de nieuwe hemelen en de nieuwe aarde, waar gerechtigheid woont, er nog niet zijn, draagt de Kerk op haar aardse pelgrimstocht in haar Sacramenten en instellingen, die op deze tijd betrekking hebben, de vergankelijke gedaante van deze wereld. Zolang ook leeft Zij te midden van de schepselen die nog steeds zuchten en barensweeën lijden en uitzien naar de openbaring van de kinderen Gods". Om de wederkomst van Christus te verhaasten bidden daarom de Christenen, vooral in de Eucharistie tot Hem met de woorden: "Kom, Heer" (Openb. 22, 20).

De laatste beproeving van de Kerk

675 Voorafgaand aan de komst van Christus moet de Kerk een laatste beproeving doorstaan die het geloof van talrijke gelovigen zal doen wankelen. De vervolging waarmee haar pelgrimstocht op aarde vergezeld gaat, zal het "Mysterie van de Ongerechtigheid" onthullen in de vorm van een godsdienstig bedrog dat de mensen een schijnoplossing biedt voor hun problemen. De prijs die zij daarvoor betalen is dat zij afvallen van de Waarheid. De ergste godsdienstige dwaalleer is die van de Antichrist, d.w.z. die van een pseudo-messianisme waarin de mens zichzelf verheerlijkt in plaats van God en zijn Messias, die in het vlees gekomen is.

676 Deze dwaalleer van de Antichrist tekent zich reeds in de wereld af, telkens als men beweert de Messiaanse verwachting in de geschiedenis in vervulling te doen gaan: deze verwachting kan alleen maar buiten de geschiedenis langs de weg van het eschatologisch oordeel in vervulling gaan: zelfs in haar gematigde vorm heeft de Kerk deze vervalsing van het komende koninkrijk onder de naam van chiliasme verworpen, vooral in de politieke vorm van een geseculariseerd, "intrinsiek verkeerd" 'messianisme'.

677 De Kerk zal de heerlijkheid van het koninkrijk alleen maar binnengaan door dit laatste Pasen heen, wanneer zij haar Heer in zijn dood en verrijzenis zal volgen. Het Koninkrijk zal derhalve niet tot stand komen door een historische triomf van de Kerk op grond van een steeds verdere vooruitgang, maar door een overwinning van God op het kwaad dat zich voor de laatste strijd heeft opgemaakt. Met die overwinning zal de Bruid van Christus uit de hemel neerdalen. De triomf van God over de opstand van het kwaad zal de vorm aannemen van het Laatste Oordeel na de laatste kosmische beving van deze wereld, die voorbijgaat.

Maria werd 'ten hemel opgenomen' net omdat ze de 'Medeverlosseres' is!

Tussen Jezus en Maria bestond er een voortdurende wisselwerking zowel wat de Menswording als wat de Verlossing betreft. Aangaande de Verlossing kan gezegd worden dat de Maagd Maria niet alleen wordt geprezen omdat zij de enige Zoon van God - die met menselijke ledematen geboren zou worden - met haar vlees heeft voorzien en zo het Offer voor de Redding van de mensheid heeft voorbereid.

De Heilige Maagd Maria moest de Geïncarneerde Christus bewaken, voeden en op de vastgestelde dag op het altaar aanbieden (H. Pius X, Ad diem illum). Daarom, zoals Leo XIII al leerde, "werd zij deelgenoot in Christus' pijnlijke Offer, ten bate van de mensheid". Hetzelfde wordt uitgedrukt in Munificentissimus Deus en Ad coeli Reginam van Paus Pius XII, die, verwijzend naar Maria, haar de 'Medeverlosseres van de mensheid' noemt, net zoals Paus Pius XI haar ook al benoemde.

Om deze Waarheid van ons Geloof - die nog niet formeel gedefinieerd werd als een geloofsdogma - uit te leggen, wendden we ons tot wijlen Monseigneur Brunero Gherardini (Prato, 10 februari 1925 – Rome, 22 september 2017), verwijzend naar zijn toespraak getiteld "Opgenomen in de hemel als Medeverlosseres op de aarde. Beschouwingen over de grondslag van het Katholieke dogma", gehouden op het Internationaal Mariologisch Symposium, georganiseerd in 2010 door de Franciscanen van de Immacolata: "Medeverlossing... zal dogmatisch gedefinieerd worden", zegt de overleden theoloog, en wij omarmen deze gedachte. "Het zal een formeel en dogmatisch onderdeel van het Katholieke Geloof zijn. Maar, zelfs als dit nooit gebeurt – quod Deus avertat! – kan het nooit ophouden tot het doctrinaire erfgoed van de Kerk te behoren."

Conchita Gonzalez van Garabandal zei: Er zullen slechts 3 / 4 Pausen zijn na Paus Johannes XXIII: Paulus VI - ( Johannes Paulus I ) - Johannes Paulus II - Benedictus XVI ... En dat is het! Dan zal het Einde der Tijden aanbreken...

Auteur Xavier Ayral betoogt dat de Katholieke Kerk nu de tijd doormaakt die de mystici, de heiligen en de Mariale verschijningen voorspelden: een tijdperk van verwarring, afvalligheid en bedrog. Hij citeert La Salette, Fatima, Marie-Julie Jahenny en anderen en beweert dat deze profetieën twee wormstekige pausen (Paulus VI & Johannes Paulus II) en een tijdelijke overname van de Kerk door valse herders (Bergoglio & Prevost) voorspelden. Ayral legt uit hoe lang verborgen Vaticaanse documenten en getuigenissen van zieners passen bij de huidige liturgische chaos en doctrinaire ambiguïteit. Hij verbindt de huidige crisis met de paragraafnummers 675-677 van de Catechismus van de Katholieke Kerk en beschrijft deze als de "laatste beproeving" van de Kerk vóór een goddelijke restauratie.

DIES NIGRO SIGNANDA LAPILLO | Op 21 november 1964 werden twee zwarte documenten van het Tweede Vaticaans Concilie door Paulus VI gepubliceerd

1. "Lumen Gentium", dat de pauselijke monarchie door middel van collegialiteit
ondermijnt en met het "subsistit in" de niet-vereenzelviging van de
Rooms-Katholieke Kerk met de Kerk van Christus insinueert.

2. "Unitatis Redintegratio", dat de oecumenische beweging ophemelt die echter
onfeilbaar door Paus Pius XI en Paus Pius XII werd veroordeeld.

De schadelijke gevolgen van beide ketterse documenten
zijn voor iedereen zichtbaar.

Noch de faculteit van het Marianum, noch de Pauselijke Internationale Maria Academie steunen Tucho's recente document 'Mater Populi Fidelis' dat op een schandalige manier openlijk ten strijde trekt tegen de titel Medeverlosseres

Víctor "Tucho" Fernández

Don Maurizio Gronchi, adviseur van het Vaticaanse Dicasterium
voor de Geloofsleer en niet op de foto presenteerde samen met
Tucho het document. Het werk van het Dicasterium is van oudsher
"collegiaal". Want, voor elk bestudeerd onderwerp doet het Dicasterium
een beroep op de inbreng van interne adviseurs en externe deskundigen.
In het geval van het document over de eervolle Mariale titels
konden er echter "geen meewerkende Mariologen gevonden worden",
aldus pater Gronchi. Naar zijn mening kan dit geïnterpreteerd worden
als een "stilte" die "opgevat kan worden als onenigheid".

"Tucho" de gefeminiseerde prefect van de dicasterie voor de Geloofsleer

Víctor "Tucho" Fernández

De algemene lichaamshouding van Tucho is lichtgolvend.
Hij staat niet helemaal recht zoals een man normaal doet.
Hij heeft veel meer de lichaamshouding van een vrouw.
Deze golvende lijn wordt geaccentueerd door zijn lengte.
De vrouwelijke geest wordt benadrukt door het strakke
coltrui-shirt dat hij draagt, waardoor de vorm van zijn
borsten en zijn aanzienlijke buik niet worden verhuld.
Het feit dat hij kennelijk met zijn lichaamsvorm probeert
te pronken, betekent dat hij het zelf aantrekkelijk vindt.
Aantrekkelijk voor wie? Voor mannen of vrouwen?
De foto verraadt dit niet expliciet... Of beiden?
Persoonlijk vinden we hem een weerzinwekkende
verschijning die worstelt met zijn geaardheid.