Zevenenzestig jaar geleden - op 9 oktober 1958 om 3.52 uur in de ochtend - sloot Zijne Heiligheid Paus Pius XII - die sinds 2 maart 1939 glorieus regeerde - de ogen, waarna voor de Katholieke Kerk de Grote Nacht begon...

Vaticaanse Bibliotheek richt gebedsruimte in voor moslims

"Enkele moslimgeleerden vroegen ons om een kamer met een tapijt om te bidden.
We hebben dit verzoek ingewilligd," vertelde Don Giacomo Cardinali,
vice-prefect van de Vaticaanse Apostolische Bibliotheek,
op 8 oktober aan Repubblica.it.

De boekencollectie van het Vaticaan bevat "ongelooflijk oude Korans,"
vervolgde Don Cardinali. "We zijn een universele bibliotheek;
er zijn Arabische, Joodse, Ethiopische collecties, Chinese unieke items."

Inderdaad! Alles behalve een Katholieke!

De 'uitverkorenen' die de Revolutie in de eerste plaats zoekt, zijn de jeugd en de katholieke geestelijkheid zoals bisschoppen en soms zelfs eens een 'paus'

Paulus VI 'dialogeert' met een ongelovige

Wat is de Revolutie? Waar komt ze vandaan? Waar heeft ze ons gebracht en waar zal ze ons naartoe leiden? Wie steunt haar openlijk? Wie wijst haar openlijk af? Wie denkt dat ze haar vijanden zijn en wie speelt haar in de kaart? Ja, de Revolutie wordt uitgebreid besproken, maar beperkt zich vaak tot haar maskers of front-organisaties. Fundamenteel gaf het heidense - pagane - antikatholieke 'Verlichtingsdenken' aanleiding tot het verduisterde revolutionaire denken dat tot 1789 leidde en nog steeds overheerst. In de Encycliek van Paus Leo XIII - Humanum Genus (1884) - werd het filosofische en morele relativisme van de Vrijmetselarij streng veroordeeld. Humanum Genus stelde dat de late 19e eeuw een tijd van bijzonder gevaar was voor de Rooms-Katholieken, omdat de "partizanen van het kwaad" nu veel minder in het geheim opereerden, maar de staat, het onderwijs en de Kerk zelfs openlijk infiltreerden.

Gestoord! Prevost zegent een blok ijs tijdens een bizarre climate-change-stunt

Wat bedoelde Paulus VI eigenlijk toen hij zei: “De rook van Satan is de Kerk van God binnengekomen...”? De zelfdestructie en de wil om te vernietigen!

De documenten van het Tweede Vaticaans Concilie zijn een groot en diep moeras van dubbelzinnigheden en onnauwkeurigheden. Deze dubbelzinnigheden zijn echter niet te wijten aan een betreurenswaardige, maar te goeder trouwe misstap, maar aan een weloverwogen plan, een welomschreven strategie, die erop gericht was een 'nieuwe theologie' te bevorderen die in strijd is met de Traditionele Katholieke Leer. Als gevolg hiervan bevatten de documenten van Vaticanum II in zichzelf twee tegengestelde stromingen: een extreem modernistische, ketterse 'progressieve' stroming en een Katholieke 'conservatieve' traditionele stroming. Echter, de zogenaamde 'conservatieve' passages in de documenten van Vaticanum II dienen slechts als camouflage voor de algehele, liberale, revolutionaire oriëntatie van hét Concilie.

Vaticanum II was het werk van wereldse indringers die ernaar streefden iets van onschatbare waarde te vernietigen: de schoonheid, de waarheid en de onveranderlijkheid van de Katholieke Leer. Vaticanum II veroorzaakte een ongekende verwoesting, aangezien de drijvende krachten van hét Concilie al lang bezig waren met het plannen van de vernietiging. Suenens, die grote invloed uitoefende op Paulus VI, verheugde zich erin dat Vaticanum II het einde markeerde van het Tridentijnse tijdperk en het tijdperk van Vaticanum I. Hans Küng beweerde: "Vergeleken met het post-Tridentijnse tijdperk van de Contrareformatie vertegenwoordigt het Tweede Vaticaans Concilie in zijn fundamentele kenmerken een draai van 180 graden... Het is een 'nieuwe Kerk' die is ontstaan na het Tweede Vaticaans Concilie". Bouyer, een Franse expert op het Concilie, riep met genoegen uit dat het anti-protestantse, anti-modernistische aspect van de Katholieke Kerk "op sterven na, dood was". La Civiltà Cattolica - het in Rome gevestigde jezuïetentijdschrift - riep eveneens verheugd uit: "Met het Tweede Vaticaans Concilie kwam er een einde aan het Tridentijnse tijdperk van de Kerk".

Deze uitspraken zijn vooral gedurfd als men bedenkt dat Trente en Vaticanum I dogmatische concilies zijn waarvan de Leer nooit kan worden veranderd, genegeerd of geherinterpreteerd in naam van een "dieper begrip". Modernisten accepteren echter - zoals Paus Pius X waarschuwde - niets als vaststaand of onveranderlijk. Hun belangrijkste principe is de "evolutie van het dogma". Ze verdedigen het idee dat religie moet veranderen ten behoeve van veranderende tijden.

In dit opzicht, net als in vele andere, tonen de pioniers van Vaticanum II zich als mannen die doordrenkt zijn van de dwaling van het modernisme en menen ze dat:

• de Leer van de Kerk als de Volmaakte Samenleving verlaten moet worden;
• de scholastiek verworpen moet worden;
• de monarchale structuur van de Kerk omgeworpen moet worden;
• de Pauselijke Onfeilbaarheid terzijde geschoven moet worden;
• het idee dat de Katholieke Waarheid onveranderlijk is, verworpen moet worden;
• het Pausdom volgens oecumenische lijnen geherstructureerd moet worden;
• het "militante" aspect van de Kerk afgezworen moet worden ten gunste van "dialoog" en "vreedzame coëxistentie" met valse religies;
• de "zondigheid van de Kerk" erkend moet worden door overvloedig "excuses" aan te bieden voor persoonlijke zonden uit het verleden en heden;
• de Kerk van haar vermeende rijkdom beroofd moet worden;
• het modernistische idee dat het Geloof voortkomt uit het "Volk van God" gepromoot moet worden;
• de aanspraak van de Kerk als enige ware Kerk gesticht door Onze Heer Jezus Christus en waarbuiten géén Verlossing mogelijk is, verlaten moet worden; etc...

Nog verontrustender is het feit dat de progressieven die deze opvattingen propageren, bijna twee generaties katholieke leken en geestelijken hebben gevormd. De werken van Rahner, Küng, Schillebeeckx, Congar, de Lubac, von Balthasar en hun discipelen domineren nu de leerboeken van 'katholieke' seminaries en universiteiten. De afgelopen 50 jaar hebben de progressieve leerstellingen van deze mannen gediend als de belangrijkste vorming voor priesters, religieuzen, theologen en katholieke studenten. Zo hebben we nu een punt bereikt, vooral in de Westerse wereld, waar de gemiddelde bisschop Karl Rahner als een grotere autoriteit beschouwt dan Sint-Robertus Bellarminus.

Dankzij de "Geest van Vaticanum II" is het volgende tegenwoordig "mainstream-katholicisme":

• Communie in de hand;
• Leken 'Eucharistische bedienaren';
• Misdienettes;
• Een religieuze vrijheid die heidenen en ketters het "recht" geeft om hun valse religies publiekelijk te belijden;
• Pan-religieuze gebedsbijeenkomsten waarbij 'katholieken' in het openbaar bidden met protestanten, joden, moslims, hindoes, boeddhisten en slangenaanbidders. In plaats van dit terecht als een doodzonde tegen het Eerste Gebod te bestempelen, krijgt het nu de naam 'de Geest van Assisi';
• De Latijnse Tridentijnse Mis overschaduwd door een nieuwe liturgie, gebaseerd op protestantse principes;
• Een 'paus' die de Koran kust in naam van de interreligieuze broederschap;
• 'Geïncultureerde' liturgieën zoals de Hawaiiaanse "Hula-Missen", Poolse "Polka-Missen" en Vietnamese "Draken-Missen";
• Een regelrechte verwerping van het driemaal gedefinieerde dogma: "Buiten de Katholieke Kerk is er géén Verlossing";
• De aankondiging van een 'Gemeenschappelijk Martelarenboek' dat katholieken en niet-katholieken omvat;
• Katholieken die protestantse pinkstergelovigen vragen om "hun de handen op te leggen" en vervolgens beweren daardoor "tot overvloeiens toe vervuld te zijn van de Geest";
• "Katholicisten-Charismatici" die in "tongen" brabbelen en dansen op rock-'n-roll-muziek tijdens een zondagse "Mis".
• "Onmogelijk!"
• "Ondenkbaar!"
• "Dat zou nooit kunnen gebeuren!"

Door plotseling het werk te zegenen van voorheen veroordeelde theologen die hun ketterse opvattingen nooit hebben gecorrigeerd, hebben het pastorale, niet-onfeilbare Vaticanum II en de Post-conciliaire 'pausen' de meest radicale linkse modernisten moed gegeven. Zolang onze 'pausen' hun trouw aan Vaticanum II niet afzweren, de dwalingen in de documenten van Vaticanum II niet veroordelen en terugkeren naar de onveranderlijke Leer van hun voorgangers, zal de duisternis blijven toenemen.

Rome, 28 september 1978 - Op deze dag zou Paus Johannes-Paulus I - de zogenaamde 'Lachende Paus' - de Eeuwige Vader ontmoeten

'Traditionellen Wiesn-Gottesdienst im Marstall-Zelt' tijdens het Oktoberfest met cafébaas en Erzabt emeritus Korbinian Birnbacher OSB (25-09-2025) - Robert Francis Prevost: "Er is geen probleem met een [blasfemische] Novus Ordo Missae"

Willy Claes: "Johannes Paulus II was wapenhandelaar, Vaticaan wou me met Agusta politiek kopje kleiner maken" of hoe je jezelf aan de galg kan praten...

Paus Johannes-Paulus II verhinderde een initiatief van de Belgische minister van buitenlandse zaken Willy Claes om Joseph-Désiré Mobutu te vervangen door Aartsbisschop Laurent Monsengwo Pasinya [= Regime-Change-operatie / staatsgreep]. De reden was dat Mobutu Sese Seko wapens leverde aan allerlei anti-communistische groeperingen in Zuidelijk Afrika (o.a. Angola). Volgens de agent van de Communistische Internationale - Willy Claes - was Paus Johannes-Paulus II dus een wapentrafikant die Mobutu Sese Seko niet wilde laten vallen omdat hij tegen het Communisme streed. Claes liegt natuurlijk wanneer hij beweert dat: "Het Vaticaan die wapentrafieken had georganiseerd en gefinancierd".

Het is vrijwel zeker, dat Johannes-Paulus II hier inderdaad van op de hoogte was en dat hij het ook goedkeurde. Echter, beweren dat het Vaticaan die wapentrafieken organiseerde, is al te belachelijk. Helemaal absurd wordt het verhaal van Willy Claes wanneer hij ook nog eens gaat beweren, dat het Vaticaan die wapentrafieken gefinancierd zou hebben, nota bene met 'geleend geld' van de maffia.

Wat Claes natuurlijk niet durft te zeggen, is dat die wapentrafieken georganiseerd en gefinancierd werden - via de Vaticaanse Bank - door de CIA. Dit verklaart ook de assistentie van Belgische militairen in Zaïre. Want waarom zouden Belgische militairen Vaticaanse wapens verschepen? Neen, het waren o.a. Belgische militairen die Amerikaanse wapens verscheepten binnen een NATO-operatie. Indien Claes dat had gezegd, dan zou hij iets gepresteerd hebben, maar nu ontkent Claes dat hij hiervan op de hoogte was, terwijl volgens Claes (in Knack) Johannes-Paulus II net zegt: "Ik [Claes] hield mij van den domme. ‘Welke zijn dan de diensten die hij ons bewezen heeft?” Waarop de Paus: “Dat weet u toch ook! Al die wapens die in Angola zijn geraakt via uw basissen in Zaïre, met de bedoeling om de communisten te stoppen".

Claes heeft kennelijk niet in de gaten dat hij zichzelf aan de galg praat. Want, volgens Claes werden via de Belgische basissen in Zaïre wapens naar Angola verstuurd, waar Claes niet van de op de hoogte geweest zou zijn. Dit is trouwens identiek als bij de Agusta-affaire... Daar was Claes zogezegd ook niet van op de hoogte. Claes geeft zelf toe dat de Socialistische partijen in België méér dan 60 miljoen Frank smeergeld hebben gekregen voor de Agusta-wapenleveringen aan België! Maar, Claes beweert dat hij 'de rekening betaald heeft' voor een zaak die hij geregeld heeft in opdracht van de Communistische Internationale!!!

Het verhaal dat Claes en Van Cauwelaert ons proberen op te dissen, is te absurd voor woorden en ronduit schandalig. Claes was kennelijk van niets op de hoogte, maar in Knack lezen we:

Als Van Cauwelaert aandringt – ‘U moest van de Amerikanen zwijgen over de wapens, maar de Paus verwees dus zelf specifiek naar die wapenaanvoer?’, antwoordt Claes bevestigend: ‘Hij was zeer specifiek, en noemde zelfs de namen van de basissen waarlangs de wapenleveringen plaatsvonden.’ Aan Knack specificeert Willy Claes dat op die basissen ook Belgische militairen aanwezig waren. ‘Al was het maar om Zaïrese stagiairs op te leiden, zogezegd. Zogezegd was het alleen maar militaire assistentie.’  

Het is natuurlijk te absurd voor woorden om het Vaticaan te gaan beschuldigen terwijl Claes hier zelf toegeeft dat het Belgische regime en Belgische militairen [in opdracht van de CIA] betrokken waren bij illegale wapenleveringen aan Angola. Want waarom moest Claes van de Amerikanen dan zwijgen over die wapens? Vervolgens probeert Claes te zeggen dat hij een Regime Change wilde organiseren in een bevriende natie. Dat Claes zélf Aartsbisschop Laurent Monsengwo Pasinya uitgekozen zou hebben, is totaal absurd. Hier is méér aan de hand. Maar, Claes opent de doos van Pandora even, maar sluit ze dan weer snel. Het wordt waarschijnlijk tijd voor een Parlementaire onderzoekscommissie. Hopelijk laat ook de Democratische Republiek Congo dit niet zomaar passeren en neemt ze de gepaste diplomatieke stappen.

Kortom, Van Cauwelaert heeft niet in de gaten dat Logebroeder Willy Claes hem een rad voor de ogen draait. In het boek komt Claes verkondigen dat hij van niets weet en projecteert hij zijn eigen misdaden en die van het Belgische regime op Johannes-Paulus II en het Vaticaan. Eén ding is zéker, zoals het in het boek beschreven wordt, is het zeker niet gegaan. In de interviews doet Claes niets anders dan zichzelf beschuldigen. Claes weet toch dat de NAVO zélf één grote wapenbeurs is. Ook is het ongepast om te pochen over de misdadige NAVO-bombardementen op Belgrado etc. Verder was hij en het Belgische regime betrokken bij illegale CIA-wapentrafieken naar Angola via Zaïre. Claes heeft in opdracht van de Communistische Internationale de wapendeal met Agusta gefinaliseerd. Hier is dus sprake van een buitenlands complot tégen de Belgische staat. Als klap op de vuurpijl geeft Claes - na de krokodillentranen voor Lumumba - een nieuwe Regime-Change-operatie tegen Mobutu Sese Seko toe. Met andere woorden, het gaat over het organiseren - door de CIA met de medewerking van het Belgische regime - van een regelrechte staatsgreep in koloniale stijl in Zaïre!!!

Het regime van Mobutu Sese Seko kreunde inderdaad onder corruptie, desintegratie en staatsfalen, maar dit soort van 'Belgische' toestanden krijg je nu eenmaal wanneer de pot de ketel verwijt. Tot zover de 'integriteit' van Willy Claes en het 'democratische' gehalte van deze kerel. Walgelijk!

Tot slot is het bekend dat sinds de Tweede Wereldoorlog de Vaticaanse Bank door de CIA (en zijn voorlopers) werd gebruikt om geld te versluizen. Paulus VI - als Staatssecretaris - was hier de initiator van en dit wanbeleid werd door Johannes-Paulus II verdergezet. Toen Paus Benedictus XVI hier een einde aan wilde maken, werd de Vaticaanse Bank plots beschuldigd van het witwassen van geld. Paus Benedictus XVI werd dus niet afgezet omdat de Vaticaanse Bank geld witwaste, maar wél omdat hij hier een einde aan wilde maken. Naast de Catholic Spring van Hillary Clinton en John Podesta - Claes was kennelijk goed bevriend met de Clintons - en de positieve houding van Paus Benedictus XVI tegenover Rusland is het zéér omineus, dat in het kader van de afzetting van Mobutu Sese Seko, Willy Claes contact had met Godfried 'kardinaal' Danneels. Het is bekend dat op dat moment de zogenaamde 'Maffia van Sankt Gallen' ook al met de afzetting van Johannes-Paulus II bezig was. Waarschijnlijk hebben ze toen niet de steun gekregen van Bill Clinton - net omwille van deze anti-communistische activiteiten - maar hebben ze onder Barack Hussein Obama hun slag wél thuisgehaald.

Bronnen: VRTnws en Knack

Links:

https://www.vrt.be/vrtnws/nl/kijk/2025/09/24/zonder-het-agustaschandaal-zou-hij-de-status-van-paul-henri-spaa/

https://www.knack.be/nieuws/cultuur/boeken/ex-navo-baas-willy-claes-paus-johannes-paulus-ii-regelde-wapenleveringen-via-mobutu-tijdens-de-koude-oorlog/

Een nieuwe dag en de getormenteerde en ongelovige Prevost - die duidelijk door de duivel bezeten is - slaat weer eens toe met zijn misselijkmakende onzin: "De Nederdaling ter Helle van Jezus Christus was slechts symbolisch..."

Tijdens de algemene audiëntie van vandaag (24-09-2025) gaf Robert Francis Prevost een psychologische interpretatie van de Nederdaling ter Helle van Jezus Christus en kaderde deze binnen de huidige therapeutische cultuur. Volgens 'Leo' gaat de afdaling naar de Helle niet alleen over het verleden of alleen over het dodenrijk, maar ook over "de dagelijkse hel van eenzaamheid, schaamte, verlatenheid en de worstelingen van het leven". Leo liet het hier echter niet bij een beweerde dat Christus "afdaalt in onze dagelijkse hellen" en "niet oordeelt". "Niet om te beschuldigen, maar om te redden. Hij doet dat rustig, op zijn tenen, zoals iemand die een ziekenhuiskamer binnengaat om troost en hulp te bieden."

Volgens de Katholieke Leer is Christus nochtans de Rechter over de levenden en de doden die beslist over hun eeuwige beloning of verdoemenis.


In de eigen woorden van Prevost:

The underworld, in the biblical conception [Kennelijk zijn er nog andere opvattingen die voor een Katholiek nochtans niet de minste relevantie hebben.], is not so much a place as an existential condition [Prevost ontkent hier dat de Helle een plaats zou zijn.]: that condition [Géén plaats, wél een 'omstandigheid'.] in which life is depleted, and pain, solitude, guilt and separation from God and others reign. Christ reaches us even in this abyss, passing through the gates of this realm of darkness. He enters, so to speak [Hij geeft hier géén beschrijving van de Helle, maar wel van de psychologische omstandigheden waarin bepaalde mensen zich kunnen bevinden.], in the very house of death, to empty it, to free its inhabitants, taking them by the hand one by one. It is the humility of a God who does not stop in front of our sin, who is not afraid when faced with the human being’s extreme rejection [Degenen die uit de Helle bevrijd werden 'verwierpen' God niet. Wat een onzin van die Prevost! Jezus heeft, evenals alle mensen, de dood gekend. Hij heeft zich met Zijn ziel bij hen gevoegd in het dodenrijk. Maar Hij is er nedergedaald als Verlosser en heeft er de Blijde Boodschap verkondigend aan de zielen die er waren gekerkerd.].

Dear friends, this descent of Christ does not relate only to the past [Prevost ontkent hier de uniciteit van het feit!], but touches the life of every one of us. The underworld is not only the condition of the dead, but also of those who live death as a result of evil and sin [Dit zijn totale leugens!]. It is also the daily hell of loneliness, shame, abandonment, and the struggle of life [Néén, dat is het helemaal niet!]. Christ enters into all these dark realities to bear witness to the love of the Father. Not to judge, but to set free. Not to blame, but to save. He does so quietly, on tiptoe, like one who enters a hospital room to offer comfort and help. [Volgens de Katholieke Leer is Christus de Rechter over de levenden en de doden die beslist over hun eeuwige beloning of verdoemenis. Het dodenrijk was de plek van degenen die gestorven en dood zijn voordat aan hen de Blijde Boodschap werd verkondigd. Het is géén 'toestand' waarin levenden zich nu in kunnen bevinden.]

The Fathers of the Church, in pages of extraordinary beauty, described this moment as a meeting: that between Christ and Adam. An encounter that is the symbol of all the possible encounters between God and man [Dus de ontmoeting tussen Christus en Adam was slechts SYMBOLISCH!!! Opnieuw ontkent Prevost een historisch feit!]. The Lord descends where man has hidden out of fear [De zielen in het dodenrijk zaten daar omdat dat de Wil van God was! Dit heeft niets met 'angst' te maken.], and calls him by name, takes him by the hand, raises him up, and brings him back to the light. He does so with full authority, but also with infinite gentleness, like a father with the son who fears that he is no longer loved [De woorden van Prevost zijn totale onzin! Beseft hij nu echt niet dat hij zich belachelijk maakt?].

In the eastern icons of the Resurrection, Christ is depicted breaking down the doors of the underworld, stretching out his arms and grasping Adam and Eve by the wrists. He does not save only himself; he does not return to life alone, but carries all of humanity with him [LEUGENS! LEUGENS! LEUGENS! Jezus Christus is niet nedergedaald ter Helle om de verdoemden te bevrijden, evenmin om de Hel van de verdoemden af te breken, maar om de RECHTVAARDIGEN te bevrijden (CKK 633).]. This is the true glory of the Risen One: it is the power of love, it is solidarity with a God who does not want to save himself without us [De woorden van, Prevost zijn regelrechte leugens!], but only with us. A God who does not rise again unless he embraces our miseries and lifts us up to a new life [Prevost verondersteld hier 'een nieuw leven' hier op aarde. Hij ontkent hier totaal de metafysische dimensie!].

Bron: Vaticaan

Link:

https://www.vatican.va/content/leo-xiv/en/audiences/2025/documents/20250924-udienza-generale.html

Prevost debiteert hier de ene ketterij na de andere!

Prevost ontkent hier onmiskenbaar één van de 12 artikelen van het Geloof.

Wat is de consequentie van het ontkennen van slechts één van de dogma's van de Kerk?

In antwoord op deze vraag is de Kerk héél duidelijk. Het ontkennen van zelfs maar één Waarheid van het Geloof scheidt een ziel van Christus en Zijn Kerk. Dit feit maakt die persoon tot een ketter. Hoewel zo iemand katholiek lijken kan, heeft hij het Geloof verloren en is hij van de Verlossing gescheiden, tenzij en totdat hij zich in alle welomschreven leerstellige kwesties aan de Kerk onderwerpt.

De ontkenning van slechts één Geloofsartikel maakt iemand dus tot een ketter en schuldig aan doodzonde, omdat de Heilige Schrift zegt: "Wie de hele Wet onderhoudt, maar op één punt zondigt, is schuldig aan alle". Een Geloofsartikel is een Geopenbaarde Waarheid die zo belangrijk en zo zeker is dat niemand haar kan ontkennen of eraan kan twijfelen zonder het getuigenis van God te verwerpen. De Kerk geeft heel duidelijk aan welke Waarheden Geloofsartikelen zijn, zodat we ze kunnen onderscheiden van vrome overtuigingen en tradities, zodat niemand schuldig kan zijn aan de zonde van ketterij zonder het te weten.

In de Rooms-Katholieke Kerk heeft ketterij een zeer specifieke betekenis. Iedereen die, na het ontvangen van de doop, terwijl hij in naam Christen blijft, hardnekkig één van de Waarheden ontkent of betwijfelt die geloofd moeten worden, wordt als een ketter beschouwd. Dienovereenkomstig moeten vier elementen worden geverifieerd om formele ketterij vast te stellen: (1) een eerdere geldige doop, die niet noodzakelijkerwijs in de Katholieke Kerk heeft plaatsgevonden; (2) een uiterlijke belijdenis van nog steeds Christen te zijn, anders wordt iemand een afvallige; (3) een regelrechte ontkenning of positieve twijfel aan een Waarheid die de Katholieke Kerk feitelijk als door God geopenbaard heeft vastgesteld; en (4) het ongeloof moet moreel schuldig zijn, wanneer een in naam Christen weigert te accepteren wanneer hij weet dat het een leerstellige verplichting is. Objectief gezien moet men dus, om in strikt canonieke zin een ketter te worden en uit de gelovigen te worden geëxcommuniceerd, een Waarheid ontkennen of in twijfel trekken die niet alleen op gezag van de Kerk wordt geleerd, maar op basis van het Woord van God, geopenbaard in de Heilige Schrift of de Heilige Traditie.

Een ketter die volhardt in hardnekkige ketterij, sluit zichzelf uit als lid van de Katholieke Kerk. Vervallen in de zonde van ketterij is een doodzonde en moet, zoals elke doodzonde, vóór de dood worden beleden en er moet berouw worden getoond. Gebeurt dit niet, dan zal de ziel verdoemd zijn. De ketter – net als de schismaticus, afvallige en heiden – maakt geen deel uit van de Katholieke Kerk.

De implicatie is dat iemand die in het Katholieke Geloof verenigd is met Onze Heer, alles moet verwerpen wat in strijd is met de Leer van Christus. Ware discipelen weigeren bijvoorbeeld om welke reden dan ook samen met andere religies te aanbidden. Zoals het Concilie van Carthago leerde: "Men mag niet bidden of psalmen zingen met ketters, en wie in contact komt met hen die van de gemeenschap van de Kerk zijn afgesneden, of het nu geestelijken of leken zijn, moet geëxcommuniceerd worden."

Beste Robert Francis Prevost, indien je een ketter, afvallige en ongelovige bent, dan heb je pech gehad, maar sleur anderen niet mee in je ongeluk en de verdoemenis!

Beste Robert Francis Prevost, nog één goede raad: "ROT OP!" en ga in één of andere vrijmetselaarsspelonk zitten waar je ongestoord kan orakelen in naam van de Satan!

EGO SUM - IK BEN | Gallicaanse zang over Christus in Zijn Glorie

Ego sum alpha et O,
primus et novissimus,
initium et finis,
qui ante mundi principium
et in saeculum saeculi
vivo in aeternum.
Ego sum vestra redemptio,
Ego sum rex vester,
Ego vos resuscitabo in die novissimo.
Alleluia
Alleluia

IK BEN de Alfa en de Omega,
De eerste en de laatste,
Het begin en het einde,
Die voor het begin van de wereld komt
en tot in der eeuwen eeuwigheid
voor altijd leeft.
Ik ben uw verlossing,
Ik ben uw koning,
Ik zal u op de allerlaatste dag doen herrijzen.
Alleluia
Alleluia

Ter nagedachtenis aan Padre Pio da Pietrelcina OFM Cap, ter gelegenheid van de zevenenvijftigste sterfdag: San Giovanni Rotondo, 23 september 1968

QUO PRIMUM

In de bul QUO PRIMUM verklaart Paus Pius V:

"Met deze constitutie, die van nu af aan en voor altijd van kracht is, bevelen en betuigen wij dat er niets mag worden toegevoegd aan ons onlangs gepubliceerde Missaal, er niets uit mag worden weggelaten, noch er ook maar iets in mag worden veranderd."

Dus, als iemand een vinger zou durven uitsteken naar de Tridentijnse Ritus "moet hij weten dat hij de toorn van de Almachtige God en van de gezegende Apostelen Petrus en Paulus over zich heen roept".

Met andere woorden, iedereen die de Tridentijnse Ritus stokken in de wielen probeert te steken, loopt een excommunicatie latae sententiae op en wordt bestraft met alle andere straffen, en met uiteindelijk de Hel als eindbestemming.

Latae sententiae is een Latijnse term uit het Kerkrecht en betekent zoveel als 'van rechtswege'.

Dit geldt dus ook voor Paulus VI en alle anderen.