De zogenaamde 'historische' ontmoeting van 'paus' Paulus VI en 'Patriarch' Athenagoras in Jeruzalem op 5 en 6 januari 1964 was een PSYOP van de CIA
De theologisch verwarde Robert Francis Prevost die kennelijk - zoals uit zijn mededeling van zaterdag bleek - een grote fan van Paulus VI en Patriarch Athenagoras is, kan de bovenstaande snoezelmomenten wel smaken. Echter, "Hypocrisie-zonder-grenzen" betekent dat iemand zich op een uiterst schijnheilige manier gedraagt, zonder rekening te houden met de context of de gevolgen van zijn daden. Het is een situatie waarin iemand iets beweert of voorwendt, terwijl zijn overtuigingen of motivaties eerder omgekeerd zijn, maar deze uiterlijke poppenkast toch zonder enige gêne of schaamte probeert vol te houden.
Weinigen beseffen dat het zogenaamde 'Oecumenisch Patriarchaat van Constantinopel' een quasi dependance is van het Amerikaanse regime. Deze onwetendheid is verrassend, aangezien veel Grieks-orthodoxe leiders daar nogal trots op zijn. In 1942 schreef Athenagoras Spyrou – de aartsbisschop van Amerika voor het Grieks-orthodoxe patriarchaat – aan een agent van het Office of Strategic Services / het Bureau voor Strategische Diensten (= Voorloper van de CIA): "Ik heb drie bisschoppen, driehonderd priesters en een grote en wijdverspreide organisatie". "Iedereen die onder mijn bevel staat, staat onder het uwe. U kunt hen bevelen geven voor elke dienst die u nodig heeft. Er zullen geen vragen worden gesteld en uw instructies zullen getrouw worden uitgevoerd."
Hierna werd de band tussen aartsbisschop Athenagoras en Amerika steeds hechter. Op 28 januari 1947 had Athenagoras een besloten, vertrouwelijke ontmoeting met president, vrijmetselaar en massamoordenaar Harry Truman en enkele belangrijke Griekse functionarissen. Drie weken later gaf Athenagoras Truman een stukje van het Ware Kruis, wat leidde tot een beroemde foto van Athenagoras die Trumans hoofd kuste.
Toen er een nieuwe patriarch van Constantinopel verkozen diende te worden, bleef deze zaak dan ook niet zonder de interesse van Amerikaanse inlichtingendienst en ook niet onopgemerkt door de Times, die schreef: "De Amerikanen hebben geen officiële steun uitgesproken voor aartsbisschop Athenagoras, hoewel de Amerikaanse militaire inlichtingendienst de race op de voet volgt."
Dit was echter een understatement aangezien Generaal George Marshall, toen de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken, persoonlijk lobbyde voor Athenagoras als de volgende Oecumenische Patriarch. De machtige Grieks-Amerikaanse zakenman Spyros Skouras (20th Century Fox), die Marshall tijdens dit proces raadpleegde, schreef: "Generaal Marshall aarzelde in zijn hoedanigheid van minister van Buitenlandse Zaken niet om Zijne Heiligheid te steunen en dankzij zijn inspanningen en invloed besloot de Heilige Synode aartsbisschop Athenagoras tot patriarch te kiezen, en de Turkse regering stemde in met zijn verkiezing."
Athenagoras werd dus op 1 november 1948 verkozen tot Oecumenisch Patriarch van Constantinopel, de zogenaamde 'spirituele leider' van het Oosters-Orthodoxe Patriarchaat.
Na zijn verkiezing, maar voordat hij de Verenigde Staten verliet, ontmoette Athenagoras opnieuw president Truman. Mogelijk bood Truman tijdens deze ontmoeting aan om Athenagoras naar Istanbul te laten vliegen met een door de Amerikaanse overheid beschikbaar gesteld vliegtuig. Er wordt algemeen aangenomen dat dit in werkelijkheid het presidentiële vliegtuig was, met de vreemde naam "The Sacred Cow" / "De Heilige Koe". Andere berichten beweren dat het vliegtuig slechts een Amerikaans militair vliegtuig was (misschien wel de Enola Gay?), niet het presidentiële. Hoe dan ook, de boodschap was duidelijk: Athenagoras en Amerika zaten op één lijn.
Dit doet denken aan het volgende... Bij de terugkeer van ayatollah Khomeini uit Parijs (Teheran, 1 februari 1979) werd Khomeini ook door de piloot van het Air France-toestel (en de Franse geheime dienst) de trap af geholpen. Door bijvoorbeeld de Dalai Lama, de spirituele leider van Tibet en de fysieke belichaming van de onafhankelijkheid van Tibet, te redden, zorgde de CIA er ook voor dat de leider van de Tibetaanse onafhankelijkheidsbeweging in leven bleef. Hierdoor kon Tibet zijn lobbyactiviteiten bij de VN voortzetten. Etc, etc, etc...
Athenagoras was een groot voorstander van het Amerikaanse 'exceptionalisme' en moedigde Washingtons militaristische buitenlandse beleid aan. Zo deed de Amerikaanse consul in Istanbul verslag van een gesprek met Athenagoras in 1951: "Zoals gebruikelijk sprak hij uitgebreid over zijn overtuiging dat de Verenigde Staten nog eeuwenlang in het Nabije Oosten moesten blijven om de missie te vervullen die God hun had gegeven: vrijheid, welvaart en geluk schenken aan alle mensen."
Eén van de belangrijkste dingen die je over Athenagoras moet weten om hem te kunnen begrijpen, is dat hij een absolute liefde voor Amerika had – de mythos van Amerika – waar Amerika volgens hem voor stond. Hij geloofde in een door God bepaalde, bijna 'messiaanse' bestemming voor de Verenigde Staten.
Maar, Athenagoras was niet zomaar een Amerikanist, hij stond ook bekend als een 'vernieuwer', zoals 'liberale orthodoxen' of ook Paulus VI worden genoemd. In 1964 ontmoette hij de modernistische 'paus' Paulus VI in Jeruzalem en samen schaften ze officieel - doch onwettig - de wederzijdse excommunicaties af die hun voorgangers in 1054 hadden ingesteld. Dit gebaar leidde tot verontwaardiging in de Orthodoxe wereld. Athenagoras werd ervan beschuldigd het Orthodoxe geloof in gevaar te brengen ter wille van een papieren unie met Rome. De Katholieken bleven echter lekker verder slapen!
De huidige oecumenische patriarch - de 'groene patriarch' Bartholomeüs - is uit hetzelfde hout gesneden als Athenagoras. Hij stond dicht bij 'paus' Franciscus en Leo. Zij delen allen een passie voor massa-immigratie en milieuactivisme. Net als Athenagoras heeft Bartholomeüs een nauwe band met het Amerikaanse regime – een 'partnerschap' dat wederzijds voordelig is gebleken.
De zogenaamde 'Oecumenische Patriarch' is echter slechts de 'spirituele' leider van de Orthodoxie. Hij heeft echter slechts directe jurisdictie over een paar duizend Orthodoxe Christenen in Turkije. De rest van de Grieks-orthodoxe wereld is autocefaal, oftewel zelfbesturend. Dit betreft het patriarchaat van Griekenland, het patriarchaat van Cyprus en de Amerikaanse metropolen (of bisdommen), etc. Velen verwachten leiderschap van Bartholomeüs, maar zij staan niet rechtstreeks onder zijn gezag. Met andere woorden, er is dus helemaal niets 'Oecumenisch' aan de 'Oecumenische Patriarch'. Het is ook vermeldenswaard dat een grote meerderheid van de Orthodoxe Christenen wereldwijd tot de Russisch-Orthodoxe traditie behoort. Moskou verwacht daarom géén betekenisvol 'leiderschap' van Bartholomeüs, eerder integendeel!
Bartholomeüs is dus niet de "paus" van de Orthodoxie, hoewel hij dat wel zou willen, én zich gesteund weet door de post-conciliaire pausen van Rome die doen alsof hij dat wél zou zijn.
De afgelopen decennia heeft de niet-zo-oecumenische patriarch dan ook gewerkt aan het consolideren van de macht over de verschillende Grieks-orthodoxe patriarchaten. Deze inspanning is het meest vruchtbaar gebleken in de Verenigde Staten vanwaar ook zijn opvolger zal komen.
Het versterken van de positie van het Oecumenisch Patriarchaat binnen de wereldwijde Orthodoxie dient twee doelen. Ten eerste vermindert het noodzakelijkerwijs de invloed van Constantinopels rivaal, het Patriarchaat van Moskou. Washington beschouwt namelijk de Russisch-orthodoxie als een instrument voor 'Kremlin-propaganda' en daarom een legitiem doelwit voor contraspionage. Ten tweede zijn de modernistische 'oecumenische' patriarchen - net zoals de post-conciliaire pausen - bereidwillige 'partners' in Washingtons campagne om liberale, democratische waarden wereldwijd (met bommen) te verspreiden.
Het is echter ironisch dat de Trump-administratie er ook een pro-Constantinopel-agenda op na houdt, aangezien het Oecumenisch Patriarchaat openlijk en trots verbonden is met de Democratische Partij.
