 |
Marcus 16:1 Toen de sabbat voorbij was, kochten Maria Magdalena, Maria van Jakobus, en Salome specerijen, om Jezus te gaan balsemen. Marcus 16:2 Zeer vroeg op de eerste dag der week, bij het opgaan der zon, kwamen ze bij het graf. Marcus 16:3 En ze zeiden tot elkander: Wie zal ons de steen wegrollen voor de ingang van het graf? Marcus 16:4 Maar toen ze gingen zien, merkten ze, dat de steen al op zij was gerold; want hij was zeer groot. Marcus 16:5 Ze gingen het graf in, en zagen aan de rechterkant een jongeling zitten, in een wit gewaad gekleed. Ze werden hevig ontsteld. Marcus 16:6 Maar hij sprak tot haar: Weest maar niet bang! Gij zoekt Jezus van Nazareth, die gekruisigd is? Hij is verrezen; hier is Hij niet. Ziet hier de plaats, waar men Hem heeft neergelegd. Marcus 16:7 Gaat nu heen, en zegt aan zijn leerlingen en aan Petrus: Hij gaat u vóór naar Galilea; daar zult gij Hem zien, zoals Hij het u heeft gezegd. |
zondag 1 april 2018
ZALIG PASEN
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
S.E. Mons. Mario OLIVERI - Vescovo emerito di Albenga-Imperia
We Stand In Support of Padre Stefano Manelli
Paus Benedictus XVI
2 Timoteüs 2:3 Neem ook uw aandeel in het lijden als een goed krijgsknecht van Christus Jezus
-------- “Wij zijn de zonen van de Kruisvaarders en we zullen niet terugdeinzen voor de zonen van Voltaire.” -------- -------- “We are the sons of the Crusaders and we shall not recoil before the sons of Voltaire.” ------------------------- -------- “Noi siamo i figli dei Crociati e non indietreggeremo davanti ai figli di Voltaire!” ---------------------------------
2 opmerkingen:
Emmaüs
van Felix Timmermans
"Heer blijf bij ons, de zon gaat onder."
Wij boden dan het avondbrood
den vreemden man, die langs de baan
met ons was meegegaan.
En wijl hij, 't zegenend, de ogen sloot,
gebeurde het: Zijn aangezicht
verklaarde in een hemels licht,
waarin Hij plotseling verdween...
Dit was het wonder.
Wij stonden weer alleen,
doch vouwden blij onz'handen.
Het was alsof Hij door ons heen verdween
en 't licht in ons is blijven branden.
Blijf zo in ons, o Heer, de zon gaat onder!
Dit is het slotgedicht van Felix Timmermans' enige dichtbundel, 1945-1946 geschreven, posthuum 1947 uitgegeven; midden in de repressie, met twee gendarmen naast het bed van de doodzieke Felix Timmermans en onder totaal zwijgen en nietsdoen van de belgische bastaardkerk.
En nu posten ze "kerknet" vol aposatische rommel en onzin over migranten-, transmigranten-, asylanten-, vluchtelingen- en gevangenenonersteuning.
"Et pour les flamands:...": zeer juist, die krijgen een veelslechtere behandeling.
Na de repressie nog het mandement van 1966, en dan de pedofiele smurrie en de brede perversie van het geloof der vlamingen door een homofiel doordrenkte clerus.
Tweede Emmaüsgedicht (Blz. 12, Adagio, zevende druk)
Door de neevlen van den avond
pint de horen van de maan.
'k Wacht hier op de lege baan
om met U, stil in Uw schaduw
mee naar Emmaüs te gaan.
Adagio:
een prachtige gedichtbundel.
Om eerlijk te zeggen: de enige, die ik tesamen met Guido Gezelle, regelmatig lees.
Het kleine Adagio ademt het oprecht vlaams en christelijk geloof;
de meer als een halve eeuw geloofsverkommering en perversie kan men daarmee rustig overleven.
En Wies Moens schreef prachtig prosa daarbij.
Hartelijk dank aan @The Guardian Angel voor de publicatie van deze parels van gedichten.
Er is toch noch katholieke kwaliteit in Vlaanderen.
(En lezers ook: meer als anderhalf miljoen in 9 jaar- de prijs van de website heeft zich vertienvoudigd in de laatste drie jaar)
Veel geluk en goede moed!
Een reactie posten