Volgens filosoof Guido Vanheeswijck (UA en KU Leuven) is de westerse mens metafysisch en religieus dakloos geworden. Hij zegt dat in een gesprek met het weekblad 'Tertio'. Vanheeswijck onderscheidt de tijden van onze klassieke en onze moderne cultuur. [De vraag stelt zich meteen: "Wat is modern?" Betreft het niet eerder de 'post-moderne' mens of de 'hedendaagse' mens?]
“De mens werd individualistischer, daarom niet egoïstischer [Lachwekkend! Materialistischer én egoïstischer!], en weekte zich los uit het veel bredere verband waar hij in de klassieke tijd wel toe behoorde”, verduidelijkt [?] de filosoof. “We zijn metafysisch en religieus dakloos geworden [Wie is "we"?]. In de klassieke tijd hadden de mensen het praktisch bekeken veel zwaarder dan nu. Aan de andere zijde van de medaille leefde het idee dat hoe moeilijk ook, het leven uiteindelijk toch zinvol was. Er bestond een basisvertrouwen dat vanuit de christelijke achtergrond kwam [Christenen geloven, dat het aardse leven de voorbereiding is op het leven na de dood.]. Dat vertrouwen was er ook in de klassieke oudheid [Klopt niet. De heidenen geloofden niet in een hemel.]: in het geloof dat de mens onderdeel was van de natuur, die hem droeg.” [?]
“De moderne mens is de natuur gaan begrijpen en erop gaan ingrijpen, waardoor hij er zich beter tegen kan verdedigen [Tégen de natuur verdedigen?]. Tegelijkertijd verdween het basisvertrouwen en kreeg je het idee dat de mens alleen staat tegenover een te beheersen wereld. Dat er geen hogere krachten [?] zijn die hem beschutting verschaffen en dat er geen uiteindelijk doel in het leven bestaat. Dante is een goed voorbeeld om duidelijk te maken hoe het vroeger was [Dat is al héél lang geleden!]. Hij was uit zijn geboortestad Firenze verbannen en voelde zich door de mensen verraden. Zijn 'Divina Commedia' begint met een beschrijving hoe hij zich in het midden van zijn leven in een donker woud bevindt. Hij raakt in de hel en probeert er langs het vagevuur uit te raken om zo de hemel te bereiken. Om dat te doen beschikt hij over een traditie - de Romeinse dichter Vergilius is zijn metgezel - en uiteindelijk zijn geloof [Dante was een diepgelovige Katholiek!]. Die tradities hebben we niet meer [Het gaat niet over 'tradities', maar over geloof!]; om uit onze depressies te geraken, maken we gebruik van geneesmiddelen en gesprekstherapie. De hogere waarheid en zin, die deel uitmaken van de christelijke cultuur, zijn weggevallen.” [Klopt helemaal niet! Er is niets weggevallen!]
Bron: Kerknet
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
S.E. Mons. Mario OLIVERI - Vescovo emerito di Albenga-Imperia
We Stand In Support of Padre Stefano Manelli
Paus Benedictus XVI
2 Timoteüs 2:3 Neem ook uw aandeel in het lijden als een goed krijgsknecht van Christus Jezus
-------- “Wij zijn de zonen van de Kruisvaarders en we zullen niet terugdeinzen voor de zonen van Voltaire.” -------- -------- “We are the sons of the Crusaders and we shall not recoil before the sons of Voltaire.” ------------------------- -------- “Noi siamo i figli dei Crociati e non indietreggeremo davanti ai figli di Voltaire!” ---------------------------------
12 opmerkingen:
Beste GA, u geeft heel de tijd kommentaar, maar u lijkt niet echt te snappen wat Guido Vanheeswijck juist bedoelt. Het is alsof u beiden een andere taal spreekt (de woorden zijn wel allemaal Nederlands, de onderliggende betekenis/bedoeling zijn anders).
Bijvoorbeeld: "De hogere waarheid en zin, die deel uitmaken van de christelijke cultuur, zijn weggevallen.” [Klopt helemaal niet! Er is niets weggevallen!]
Guido Vanheeswijck beschrijft in deze zin de perceptie, het gevoel van heel veel mensen in de maatschappij, maar u reageert daarop alsof hij dit als waarheid stelt. Daardoor komt uw kommentaar dus als heel vreemd over, want u zegt eigenlijk iets over wat Vanheeswijck helemaal niet zo bedoeld heeft. Zo lijkt het wel alsof u een heel laag EQ heeft, op het autistische af...
Wij spreken inderdaad een andere taal.
Guido Vanheeswijck spreekt de taal van de ongelovige.
KAVlaanderen de taal van de gelovige.
U begrijpt het niet!
U gaat er blijkbaar van uit dat: "de perceptie, het gevoel van heel veel mensen in de maatschappij" gelijk is aan "de hogere waarheid en zin, die deel uitmaken van de christelijke cultuur."
Guido Vanheeswijck maakt hier net zoals u een fundamentele denkfout.
Mensen die het 'gevoel' hebben, dat "De hogere waarheid en zin, die deel uitmaken van de christelijke cultuur, zijn weggevallen.”, maken géén deel uit van de Christelijke Cultuur.
Dus, voor mensen die wél nog deel uitmaken van de Christelijke Cultuur is er helemaal niets weggevallen.
Net zoals Guido Vanheeswijck schijnt u te denken, dat ongelovigen ook nog 'Christenen' zouden zijn.
Christenen geloven nog steeds dat ongelovigen naar de hel gaan.
En over ons lage 'EQ'...
Waarschijnlijk bedoelt u 'IQ'.
Ach, de man is een beetje verward. En je kan het hem niet kwalijk nemen.
Hij maakt een paar terechte opmerkingen, maar hij vervalt dan in het atheistische en anti-kerkelijke getier, en ja... wanneer je God en de Kerk wegdenkt uit de moraal, de filosofie, de theologie (de maatschappij i.a.w.) dan ga je de mist in.
Grappig en tegelijkertijd pijnlijk, dat hij met Dante komt aandraven.
In het midden van de weg van mijn leven, bevond ik mij in een donker bos, omdat ik van het rechte pad afgedwaald was.
Inderdaad. Het zoveelste stachtoffer van de modernistische kerk, en zelf ook een spirituele dakloze.
Vreemd bijna dat Bonny geen OCMW opgericht heeft voor de spiritueel daklozen.
Aan anoniem 21 maart 2015 18:50
Een enorme hoop gezever.
De moderne mens is zo religieus ontheemd dat een grote hoop vlamingen opeens bij de ISIS zitten en daar vele mensen ombrengen.
Dat er nu twee wereldbeelden -een "klassiek" en een "modern"- zouden bestaan, is eveneens onzin.
Reeds een korreltje kennis van de oudgriekse vorsokratische natuurfilosofen en van de algemene literatuur in het hellenisme en in de late romeinse republiek en het vroege keizerrijk maakt duidelijk, dat het "klassieke" wereldbeeld niet zo klassiek is en ook met zeer vele angsten en religieuze heimatlozigheid gepaard ging.
De triomf van het vroege christendom is mee daardoor te verklaren.
Helemaal verward wodt deze filosoof met zijn aanhalen van de arme Dante: deze werd als aanhanger van de welfen eerst door de gibellijnen en dan later door andere welfen vervolgd- en dan natuurlijk getroost door zijn Beatrice (weer niet "gender")
Misschien zou deze "wijsgeer" beter erst chianti drinken vooraleer te schrijven (zeker geen vlaams bier, en ook geen lambrusco en limoncello)(dat wordt dan weer "gender" zoals in het college van Ieper)
"Het leven is een borrelvat-
elk zoekt zijn deel en krijgt zijn nat" (Vader Jacob Cats)
@GA: ik bedoelde wel degelijk "EQ". Ik ben ervan overtuigd dat het met uw IQ helemaal in orde is. Met uw emotionele intelligentie (EQ) daarentegen, is er iets aan de hand.
Wat de rest betreft: uit uw opmerkingen is het nu helemaal duidelijk dat u niet begrijpt wat ik bedoel. En uw definitie van ongelovige verschilt danig van de mijne. U ben in mijn ogen geen "gelovige", u bent een "weter" en u beschouwt iedereen die zich niet aansluit bij uw "wetenschap" als ongelovige. Ik denk daarentegen dat geloven pas begint daar waar het weten ophoudt. Het is een daad van ultieme overgave. Lees er misschien eens een paar mystici op na. In deze logica bent u juist de ongelovige. Ironisch nietwaar? We kunnen dus blijven pinpongen, maar uiteindelijk spreken we naast elkaar en spreken we een andere taal. Twee talen die wel dezelfde werkelijkheid kunnen omschrijven, alleen met andere klanken en beelden. Wellicht is die meer-taligheid niet aan u besteed, maar dat wil niet zeggen dat ze er niet is. Voor de duidelijkheid: ik heb geen enkel probleem met uw taal, wel met de manier waarop u andere talen wil uitroeien (maar corrigeer me gerust als ik u daar verkeerd in begrepen hebt).
@ vorige Anoniem,
Ik vertrek van de 'publieke Openbaring' en u vertrekt van een 'privé openbaring'.
De leer van de Kerk onderscheidt “publieke openbaring” en “privé openbaringen”. Tussen deze twee realiteiten is niet alleen een verschil in graad, maar ook van natuur. De term “publieke openbaring” verwijst naar een openbarende handeling van God, die bestemd is voor heel de mensheid en die haar literaire uitdrukking vond in de twee delen van de Bijbel: het Oude en het Nieuwe Testament. Men noemt ze “openbaring” omdat God zich daarin geleidelijk aan de mens heeft kenbaar gemaakt, tot op het punt dat Hijzelf mens werd om heel de wereld tot Hem te trekken en met Hem te verenigen door Zijn mens geworden Zoon, Jezus Christus.
Het feit dat de ene openbaring van God die tot alle volken gericht is, voltooid werd met Christus en door het getuigenis over Hem in de boeken van het Nieuwe Testament, en dat dit feit de Kerk bindt aan de unieke gebeurtenis van de heilsgeschiedenis en aan het woord van de Bijbel dat deze gebeurtenis waarborgt en interpreteert, betekent niet dat de Kerk nu alleen naar het verleden zou kunnen kijken en zo tot steriele herhaling zou veroordeeld zijn. De
Catechismus van de Katholieke Kerk
zegt hierover: “Toch is de openbaring, ook al is zij voltooid, niet geheel ontvouwd; het zal de taak van het christelijk geloof zijn in de loop der eeuwen geleidelijk de gehele omvang ervan te begrijpen”
In deze context wordt het nu mogelijk het begrip “privé openbaring” juist te verstaan, dat betrekking heeft op alle visioenen en alle openbaringen die plaats hebben na de afsluiting van het Nieuwe Testament.
Beginnen wij met wat de
Catechismus van de Katholieke Kerk
hierover zegt: “In de loop der eeuwen zijn er zogenaamde ‘bijzondere of privé openbaringen geweest, waarvan er sommige door het gezag van de kerk erkend zijn. (...) Hun rol is het niet de definitieve openbaring van Christus (...) ‘aan te vullen’, maar te helpen deze voller te beleven in een bepaald tijdperk van de geschiedenis”.
Wie doet wat de Kerk zegt, komt uiteindelijk in de hemel.
Ik ga zelf geen profeet spelen.
U weet van uzelf niet of u zichzelf bedriegt of niet.
Daarom is het veiliger om op de Kerk te vertrouwen.
De regels van de Kerk zijn de regels, en die regels moeten gevolgd worden, of u dat nu bevalt of niet!
Misschien heeft de eerste anoniem er baat bij de kerkelijke regels eens pragmatisch op te volgen en ze te testen op hun waarde. Zo verdient het sterke aanbeveling een halfuur te vroeg aanwezig te zijn voor de tridentijnse (zondags)mis. Men kan zich dan in alle rust en STILTE overgeven aan "de gebeden vóór de mis". Een zevental minuutjes voor het begin brengt de organist een zacht inspirerend deuntje ten gehore. Men is dan geestelijk opgewarmd en men hongert dan werkelijk naar een van de hoogst denkbare belevingen die men in een kerkgebouw kan hebben. En ja, ik zeg het soms tegen mijn zin, maar het zijn juist die plaatsen waar een meer intellectueel team zorg draagt voor de goede gang dat men de diepste beleving kan verwachten en dat is dus reeds geruststellend voordat men er aan begint. Hetzelfde scenario na de dienst. Het belang van zeer regelmatige lezing van het inleidende deel van het Johannes evangelie kan niet genoeg benadrukt worden. Deze zeer heilige tekst verbergt een tweede 'tekst' die men slechts kan zien met het innerlijk oog, met het hart, en dus alleen wanneer men het opdragen van het Offer werkelijk tracht te beleven. Wanneer men dan ook nog in de stilte en de rust, die gegarandeerd wordt door de 'intellectuele sfeer', zich overgeeft aan de uitleidende gebeden na de mis ervaart men een diep innerlijk geluk. Dat geestelijk geluk is een van de talrijke vruchten van zulke H.Mis. Er is dus duidelijk niets anders weggevallen dan gelovigen en veel priesters zelf.
Met de commentator van 23 maart 2015 15:53 ben ik het volledig eens.
De modernistische criticus van 22 maart 2015 gebruikt hier oudbekende sofismen met lege woordhulzen en zeer veel warme lucht (zeer typisch voor de Danneelsclub en volgelingen).
Geloven en weten staan nooit in contrast, maar zijn twee zijden van de ene en dezelfde medaille:
het geloof contrasteert met het niet geloof, het weten contrasteert met de onwetenheid.
De criticus verwart hier het zeker weten, met het leren kennen en aanvaarden van experimentele situaties.
Het geloven is een gave, een geschenk: de ene kan dit, de andere kan het niet;
Père de Lubac SI sprak in deze context over "le don de gratuité".
de modernisten in Vlaanderen twijfelen zo graag en proberen dan hun eigen insufficiêntie in het geloof als goudstandaard te hanteren.
Een echte gelovige is overtuigd, bekent zijn geloof (confiteri/confessor- v. fari, spreken (niet zwijgen, zoals de vlaamse bisschoppen continu doen)), is zeker, weet- Uit deze grond zeht St.-Pieter ook "Nunc scio vere..."(Hdl.Apost. 12,11), deze heerlijke Introitus v.h. feest v. St.-Pieter en St.-Paulus op 29 Juni.
Weten: scire, cognoscere (met de stam nous, verstand); niets van twijfel.
Reeds in het Oude Testament wordt deze zekerheid, deze stabiliteit benadrukt: in het hebreeuws heeft "geloven" dezelfde stam als "leunen (aan een boom), het zichzelf laten vallen in de sterkte van de ondersteuning; niet zonder grond heet de verzameling van Torah, profeten (nesibim) en de boeken der wijsheid (qetibim): Tenak'h -"de stam".
Onder dit aspect is het natuurlijk onzin van "weter" te spreken om dan verder tot "niet-gelovend" te extrapoleren.
Parallel zou men dan de catastrofale catechese in Vlaanderen met de boeken Roeach en al het gepromoot van de pedofilie als "niet-weten" van de katholieke leer en dan verder als "écht geloven" kunnen omschrijven.
Determ "een daad van ultieme overgave": dat is toch een kolossale belediging van al de slachtoffers in Vlaanderen en in de door de sexmonsters geterroriseerde missiegebieden.
En wat de "andere taal" betreft:
merkwaardig hoe snel deze nieuwe "taal" verdwijnt als er eens hartig gecommenteerd wordt: "Gelovigen nemen het woord", Jef Bulckens, Jeroen Claerhout, het "Bezield verband", het bisdom Brugge en het seminarie aldaar, Daniel Alliet- overal zwijgen en geen geven van commentaar.
Pardon: dat is verkondiging nul.
En qua inhoudelijke sterkte: platte pudding.
Mijn lievelingsmystiekers St. Ignatius van Loyola en St. Berhardus van Clairvaux lezend, schijnt mij een gedegen roskammen van deze kerkstructuren en een diepgaande zuivering ten zeerste aanbevolen.
Het gepraat over de tegenstelling "weten2 en "geloven" is niet zo oonozel als het schijnt.
Wanneer men zeer veel over de misbruiken en de pedo-en homofiele doordrenking van de vlaamse bastaardkerk onder Danneels weet, kann men inderdaad niet meer geloven dat dit christen mensen zijn.
Het credo speelt in deze milieus inderdaad geen rol meer.
Anderzijds kunnen dan alleen nog deze mensen aan de serieuziteit van de vlaamse beerput geloven die van niets weten en van niets willen weten:
een "kerk" voor gedecerebreerden (niets meer met de Logos).
Een reactie posten