Op 7 maart 1965 trad de Instructie 'Inter Oecumenici' - Instructie voor de uitvoering van de Constitutie over de heilige Liturgie - van 26 september 1964 in werking.
Vandaar de woorden van Paulus VI in het begin van zijn homilie: "Vandaag inaugureren wij een nieuwe liturgische vorm in alle parochies en kerken in de wereld."
'Inter Oecumenici' is een interessant en merkwaardig document. Vooral de artikels 11-19 aangaande de vorming van de clerus en de leken.
INTER OECUMENICI
ARTIKEL 5 - De liturgische vorming van de gelovigen
19 De zielzorgers moeten met ijver en geduld streven naar de uitvoering van het voorschrift in de Constitutie over de liturgische vorming van de gelovigen en hun actieve, uiterlijke en innerlijke deelneming, overeenkomstig hun leeftijd, stand, levenswijze en godsdienstige ontwikkeling. Bijzondere zorg moet besteed worden aan de liturgische vorming en de actieve deelneming van hen die behoren tot godsdienstige lekenorganisaties. Zij hebben immers de plicht aan het leven van de Kerk inniger deel te nemen en de zielzorgers ook bij een passende ontplooiing van het liturgisch leven in de parochie te helpen.
Wat werd er veranderd tégen de wil van de Concilievaders in?
Enkele high-lights:
INTER OECUMENICI
ARTIKEL 1 - Het vaste gedeelte van de Mis
48 In afwachting van een algehele vernieuwing van het vaste gedeelte van de Mis:
dient men zich voortaan aan het volgende houden:
a. de wisselende gedeelten die door de schola of het volk gezongen of gereciteerd worden, bidt de celebrant niet voor zichzelf;
b. de vaste gedeelten kan de celebrant samen met de schola of het volk zingen of reciteren;
c. bij de voetgebeden aan het begin van de Mis vervalt Psalm 42 en de voetgebeden vervallen geheel, wanneer een andere liturgische plechtigheid onmiddellijk voorafgegaan is;
d. de pateen wordt in een plechtige Mis niet door de subdiaken vastgehouden, maar blijft op het altaar;
e. de secreta ofwel het gebed over de offergaven moet in een gezongen Mis worden gezongen en in andere Missen hardop gebeden;
f. de doxologie aan het einde van de canon vanaf de woorden Per ipsum tot en met Per omnia saecula saeculorum; R. Amen moet worden gezongen of hardop gebeden; gedurende de gehele doxologie houdt de celebrant zonder kruistekens te maken de kelk met de hostie een weinig omhoog en hij knielt alleen aan het einde, nadat het volk Amen geantwoord heeft;
g. in een gelezen Mis kan het volk het Pater Noster samen met de celebrant in de volkstaal reciteren; in een gezongen Mis kan het volk dit in het Latijn en na een besluit van het territoriaal kerkelijk gezag ook op door dit gezag goedgekeurde melodieën in de volkstaal met de celebrant meezingen;
h. het gebed Libera na het Pater Noster moet worden gezongen of hardop gebeden;
i. bij het uitreiken van de Communie moet de formule Corpus Christi gebruikt worden; bij deze woorden heft de celebrant de hostie een weinig boven de ciborie en toont die aan de communicant; deze antwoordt Amen en daarna geeft de celebrant hem zonder met de hostie een kruisteken te maken de Communie;
j. het laatste Evangelie vervalt; de gebeden na de Mis worden weggelaten;
k. men mag een gezongen mis opdragen alleen met een diaken;
l. bisschoppen mogen zo nodig een gezongen Mis opdragen zoals priesters.
ARTIKEL 5 - Het aandeel van de volkstaal in de Mis
57 In gezongen en gelezen Missen die met het volk gevierd worden, kan het bevoegde territoriaal kerkelijk gezag na verkregen goedkeuring en bekrachtiging van de notulen door de Apostolische Stoel, het gebruik van de volkstaal toestaan:
a. in het bijzonder bij het verkondigen van de lezingen, het epistel en Evangelie, en in de algemene voorbede of het gebed van de gelovigen;
b. naargelang de plaatselijke omstandigheden ook in de gezangen uit het vaste gedeelte van de Mis:
c. Kyrie, Gloria, Credo, Sanctus-Benedictus en Agnus Dei, in de antifoon bij de Introïtus, het Offertorium en de Communio, en in de gezangen tussen de lezingen;
d. bovendien bij de aanroepingen, in de begroetingen en dialoogformules, in het Ecce Agnus Dei, het Domine, non sum dignus en het Corpus Christi bij de communie van de gelovigen, en verder in het Pater noster met de voorafgaande aansporing en het gebed Libera.
Overigens moeten de missaals voor liturgisch gebruik behalve de vertalingen in de volkstaal ook de Latijnse tekst bevatten.
Dit alles gaat veel verder dan in Sacrosanctum Concilium voorzien en is zelfs in grote mate tegenstrijdig met Sacrosanctum Concilium.
Merk dus op, dat elke juridische basis ontbreekt om deze hervormingen door te voeren!
Keren we nog even terug naar de Ognissanti-kerk aan de Via Appia Nuova in het Appio-Latino-kwartier net buiten de Romeinse muur van de stad, in de nabijheid van het Lateraan...
De eerste mis in het Italiaans in de geschiedenis van de Kerk ooit...
Het moet gezegd, om op slechts 459 dagen na de publicatie van Sacrosanctum Concilium (4 december 1963) tot een vrijwel volledige 'mis' in de volkstaal te komen... Het is een gigantische prestatie!
Alles leek bijna al voorbereid geweest te zijn!
Zelfs Annibale Bugnini moest toegeven, dat de ruimte die aan de volkstaal werd toegemeten, 'groter' was dan Sacrosanctum Concilium had voorzien.
Paulus VI vervolgde op 7 maart 1965 zijn preek en zei: "De nieuwe mis in de volkstaal zou herinnerd worden als het begin van een nieuwe bloeitijd voor het spirituele leven."
Toch moeten we hier een niet nader te noemen Concilie en de bul van Paus Pius VI 'Auctorem Fidei' (Denzinger 1759, 2666) in herinnering roepen. Beiden veroordeelden scherp het celebreren van de liturgie in de volkstaal.
Missen in de volkstaal zijn ook tégen hetgeen het Tweede Vaticaans Concilie gewenst en goedgekeurd heeft.
Van een "nieuwe bloeitijd voor het spirituele leven" is er natuurlijk ook niet veel in huis gekomen. Paulus VI heeft zich duidelijk vergist!
De nieuwe liturgie heeft onze kerken niet gevuld, eerder het tegendeel!
Ook van de "godsdienstige ontwikkeling van de leek" is niet veel in huis gekomen!
In plaats van 50 jaar geleden alles overhoop te gooien, had men zijn tijd en energie misschien beter besteed aan de vorming van de leek én de clerus!
Natuurlijk was Inter Oecumenici het startschot voor de totale chaos binnen de Kerk in het algemeen en de liturgie in het bijzonder!
Misschien wordt het 50 jaar na datum, tijd om vanop de liturgische puinhopen, eens terug te kijken naar de tijd van voor hét Concilie.
Misschien dat er nog een paar dingen te redden zijn!
7 marzo 1965: "Hanno cambiato e tutto si è rovinato."
7 maart 1965: "Ze hebben de Mis veranderd en alles is in duigen gevallen."
 |
| Bergoglio bij de Ognissanti-kerk met Walter 'kardinaal' Kasper links achter hem... Demonisch! |
7 opmerkingen:
Het lijkt niet allen reeds zeer lang voorbereid geweest te zijn, het was ook zeer lang voorbereid.
Reeds in het midden van de jaren vijftig was er een zeer revolutionaire tendens qua liturgie merkbaar bij vele priesters en bisschoppen, en wel in het bijzonder bij de belgische en de US-amerikaanse (de leuvense universiteit en in het bijzonder het Amerikaanse College speelden daarin een grote en niet mooie rol).
Hoe sterk en hoe gevaarlijk deze strevingen waren, wordt uitstekend geîllustreerd door het Memoradum van Dom Joseph Gajard aan de leider van de Congregatie voor de Riten in de zomer 1956.
(Dom Joseph Gajard OSB, 1885-1972, vanaf 1930 verantwoordelijk voor de Schola Gregoriana in de franse abdij Solesmes, waarschijnlijk de grootste gregorianieker die ooit geleefd heeft (zong zelf uitstekend mee), Voerde deze Schola tot haar hoogste bloei en bracht de gregorianiek om lichtjaren naar voor):
In zijn befaamd Memorandum wijst hij op de grote gevaarlijkheid van de stromingen die de struktuur van de Hl. Mis en het Getijdengebed en de inhoud van de teksten willen veranderen, waarbij hij uitdrukkelijk erop wijst dat ook geringste veranderingen weg van de oorspronkelijke en overleverde psalmteksten tot fundamentele aberraties van de zin en de inhoud van de liturgie zouden voeren.
Zeer spijtig werd dit alles dan nog triestige realiteit.
Het Memorandum van Dom Gajard werd door Pater Paul Callens SI, een beroemde gregorianieker uit de USA (Midwest), in het engels vertaald en gepubliceerd in het US-amerikaanse tijdschrift voor kerkmuziek Caecilia Vol 83/Nr.6 Sept-Oct 1956;
het werd ontdekt en opnieuw gepubliceerd door de kerkmuziekgeleerde Jeff Ostrowski op zijn blog bij de fantastische ccwatershed (d.i. de University of Corpus Christi, afdeling kerkmuziek) op 4 december 2013.
(http://www.watershed.org/blog/2013/dec/4/dom-gajard-vernacular-adaptations-pius-xii-psalter/)
Uitstekend archiefwerk.
Het is ongelooflijk.
Denken jullie werkelijk dat God ook maar één seconde wakker ligt van het feit of mensen in het Latijn of in de volkstaal bidden en zingen? Geen seconde!
@ vorige Anoniem,
Waarom moest het Latijn dan afgeschaft worden?
Blijkbaar lagen er sommigen toch van wakker!
Wat in Vlaanderen en in Nederland verzwegen wordt (er schijnt toch nog een beetje schaamte te bestaan), maar in het buitenland goed geweten is:
In 1966-1967 waren er 617 verschillende versies van het hooggebed in gebruik (dwz. grosso modo iedere priester begon zelf te knutselen).
Paulus VI schreed dan persoonlijk in en dwong tot een reductie der hooggebeden tot geloof ik 25 (mijn rekenmachientje zegt nu: min 84 %)(!)
De mensen werden inderdaad 50 jaar helemaal voor de gek gehouden.
Aan anoniem 9 maart 19:07
U vergeet iets fundamenteels:
God heeft de mens niet nodig_ de mens daarentegen heeft God broodnodig.
De tegen alle afkondigingen, decreten en beslissingen en wensen van de overgrote meerderheid van het 2e vat. concilie uiteindelijk doorgevoerde hervormingen en vevormingen van de liturgie (overigens reeds met interventie v.h.vaticaan in 1968 in Vlaandderen en Nederland bij de 617 verschillende "hooggebeden" (er bleven er 25 over, dwz 4%(vier procent!!)) en de feitelijke uitroeiing van het latijn voerden tot een geweldige leegloop van de kerken, tot een totaal verlies aan gevoel voor spiritualiteit (de vele foto's hier op kavlaandeen van de blasphemische ceremonieên door Danneels en kornuiten spreken voor zichzelf) en ondermijnden het geloof.
De grote sympathie voor en de constante groei van de traditionele bewegingen in Vlaanderen zijn het logische gevolg.
Danneels en Jef DeKesel hebben zelfs nog Summorum Pontificum compleet gesaboteerd
(zie ook de kerk v. Lindthout)
Dies irae
Ik lig wel wakker of de liturgie in het latijn is.
Als ik naar de kathedraal ga om een H. Rozenkrans te bidden, en al die vrouwen zitten met de priester te kletsen en onder elkaar, en lawaai maken met hun geslof. En overleg te plegen hoe ze altaar gaan herinrichten, een kandelaars verslepen, stoelen van hot naar haar slepen, allemaal in voorbereiding van een nieuwe versie van hun mis, alsof ze choreograaf zijn,
dat is een beetje storend wanneer je de Rozenkrans probeert te bidden en de mysteries te mediteren.
Maar wanneer ik de gebeden in het Latiijn opzeggen ben ik veel beter in staat me te concentreren. Sinds ik dat ondervonden heb, bid ik alleen nog maar in het Latijn.
Zoals dat altijd aangeraden is.
Latijn werkt veel beter dan het Nederlands, wanneer je je tot God richt.
Voorheen begon ik een 'Onze Vader' en ik was al halvrwege voor ik me begon te realiseren dat ik begonnen was. In het Latijn gebeurd dat niet. De focus is er op elk woord en zinssnede.
Pater noster...
Qui es in caelis...
In plaats van 'Onze Vader die in de hemelen zijdt', in 1 beweging.
Een reactie posten