Gevraagd of hij weleens twijfelt aan het bestaan van God, antwoordde de aartsbisschop: "Ja, op verschillende manieren. Er zijn momenten waarop je je afvraagt of er wel een God is. En waar Hij is."
Tijdens een ochtendlijke wandeling met zijn hond vroeg de bisschop zich naar eigen zeggen plots af waarom God niets doet aan het onrecht in de wereld. "Uiteindelijk zei ik tegen God: kijk, allemaal goed en wel, maar wordt het geen tijd dat U iets doet - als U er bent?"
Verder in het interview gaf Welby toe dat dat "misschien geen dingen zijn die de aartsbisschop van Canterbury hoort te zeggen". Hij verdedigde zich door uit zijn geliefde Psalm 88 te citeren, die "vol twijfel" zit.
"Het gaat niet om gevoelens," zei hij nog, "maar om het feit dat God geloof heeft. En het fantastische aan christen zijn is dat God gelooft wanneer wij dat niet doen."
Bron: De Morgen
Link:
http://www.demorgen.be/dm/nl/990/Buitenland/article/detail/2054627/2014/09/18/Aartsbisschop-van-Canterbury-betwijfelt-bestaan-van-God.dhtml
Wat een 'ei'!
Hoe belachelijk!
Maar, eens ketter, altijd ketter!
 |
| Een Bergoglio laat zich maar zegenen door ketters.... |
2 opmerkingen:
"Hoofd van de Anglicaanse Kerk en daarmee de belangrijkste religieuze figuur in Groot-Brittannië".
Mooi is dat! Vincent Kardinaal Nichols is de echte leider van de Kerk in Engeland. Welby is slechts een aanhanger van de 'kerk' van de overspelige koning Hendrik VIII! De 'kerk' die vrouwen beweert te wijden, maar in het geheel geen wijdingsmacht heeft! De 'kerk' die het Christendom heeft verlaten en veracht.
Jammer dat de Heilige Vader zich door de 'aartsbisschop' laat zegenen. Hij zou er beter aan doen hem en zijn dwalende achterban te proberen te bekeren tot de ware Kerk van Christus!
Dit toont echt typisch hoe diep de Church of England en in het bijzonder haar leidende figuren gevallen zijn.
Psalm 88 (naar de Vulgaat/ St.Hieronymus Nr.87)toont helemaal geen twijfel- die wordt er alleen door Welby ingelegd.
Deze Psalm, Domine Deus, maakt elementair deel uit van het getijdengebed in de Goed Week; de anglikanen die zo lang het getijdengebed hooggehouden hebben (deels zelfs beter dan de roomskatholieken in Westeuropa die het in de laatste 50 jaar bijna volkomen vergaten), breken nu ook snel de laatste liturgische resten af.
Ps. 87 is een diepe-innige klacht tegenover de Heer, geen gejammer, dat zowiezo bij de oude patriarchen niet voorkomt, de helft van een tweegesprek met God.
Deze psalm wordt overigens gevolgd door een psalm met een lofprijs op God.
Het is typisch voor het oude Brevier en het getijdengebed dat de stemming, waarin we depsalmen bidden,niet steeds overeenstemt met de inhoud en de gevoelens van de Psalm.
Dat is echter ook goed zo: God is absoluut, met relativisme en verwereldlijking kann men bij het gebed tot hem niets aanvangen.
Daarin ligt ook de sterkte: zelfs in de meest barre omstandigheden blijft Hij zijn woord aan ons getrouw.
Cuius regni non erit finis: aan Zijn rijk komt geen einde.
Wie hier twijfelt is Welby; roeping gemankeerd.
DE kleine Samuel was daar veel verder; en dat is ook de grond van de verkettersing van de vlaamse theologen en hun fixering op personalisme, intellektueel gezever enz.: God roept en bekeert, waar hij will enwie hij will.
Protest en frustratie dat men zijn stem, zijn roep niet hoort, is nietig.
Le don de gatuité- le don de grâ^ce: men zou beter P. Kard. Henri de Lubac SI herlezen.
Een reactie posten