Killing Traditional Catholics

Een Gestapo-ondervrager stelde Titus Brandsma de volgende vraag: "Waarom verzet uw Kerk zich tegen de Nationaal Socialistische Beweging?"

Titus Brandsma (geboren Anno Sjoerd Brandsma te Oegeklooster bij Bolsward, 23 februari 1881 – Dachau, 26 juli 1942) was een Nederlandse Karmelietenpater, hoogleraar en publicist uit Friesland. In de Tweede Wereldoorlog verzette hij zich tegen Duitse maatregelen. Hij vond in het concentratiekamp Dachau de dood, in 1985 werd hij als martelaar door de Rooms-Katholieke Kerk zalig verklaard.

Tijdens de opkomst van het nationaalsocialisme in Duitsland, is Titus Brandsma in de jaren `30 op de gebieden van het Katholiek onderwijs en de Katholieke pers een naaste medewerker van Aartsbisschop de Jong geworden. Na mei 1940 krijgt hij in deze hoedanigheid eerst te maken met ondermijnende maatregelen van de Duitse bezetter die gericht zijn tegen het Katholiek onderwijs. Er volgen kortingen op salarissen van religieuzen waardoor scholen in hun bestaan worden bedreigd. Dan volgt ook de opdracht om joodse kinderen de toegang tot de scholen te ontzeggen. Vanuit zijn functie als voorzitter van de Bond voor Hoger en Middelbaar onderwijs leidt hij het verzet tegen dit onderwijsbeleid.

Bij de R.-K. Journalistenvereniging is Titus sinds 1935 betrokken als geestelijk adviseur. In die functie reist hij in 1941 langs de redacties en directies van de Katholieke dagbladen om het standpunt van de bisschoppen mee te delen dat NSB-advertenties en -artikelen niet in overeenstemming zijn te brengen met een Katholieke signatuur. Deze behoren in het vervolg te worden geweigerd.

Het antwoord van de Duitse bezetter laat niet lang op zich wachten. Maandag 19 januari 1942 wordt Titus Brandsma door de Gestapo gearresteerd op verdenking van sabotage en samenzwering en naar de gevangenis van Scheveningen gebracht. Daar wordt hij enige weken ondervraagd op het bureau van de Sicherheitsdienst op het Binnenhof in den Haag. In deze periode schrijft hij het geschrift 'Mijn Cel, dagorde van een gevangene' en op last van de Gestapo een verweerschrift over de vraag: 'Waarom het Nederlandse volk en met name het Katholieke volksdeel zich verzet tegen de Nationaal Socialistische Beweging?'

Na enige weken, op 12 maart, wordt Titus naar het doorgangskamp Amersfoort gebracht, waar honger is en mishandelingen aan de orde van de dag zijn. Hieraan lijdt het zwakke gestel van Titus ernstig. Op 28 april vertrekt hij dan ook verzwakt uit Amersfoort. Via een kort verblijf in Scheveningen gaat hij verder op transport naar de strafgevangenis in Kleef, om na enige weken naar het concentratiekamp Dachau te worden vervoerd. Hier wordt Titus stelselmatig ernstig mishandeld. Net als in de andere gevangenissen laat hij bij mensen echter een onuitwisbare indruk van Godsbetrokkenheid en goedheid achter.

Op 19 juli wordt Titus opgenomen in het Revier van het concentratiekamp Dachau. Een anonieme bron meldt dat er experimenten op hem zijn uitgevoerd: ‘Hij is vernederd en onteerd’. Na enige dagen raakt Titus Brandsma bewusteloos en wordt met een dodelijke injectie ‘abgespritzt’ op 26 juli 1942.

Marcus 10, 32 - Jezus liep voor hen uit ... en de Apostelen waren "ontsteld en bevreesd"... want het was God die voor hen uitging!

'Moderne' seminaristen:

De Heilige Katholieke Kerk is de enige Kerk die Jezus Christus heeft gesticht!

Hoe Martin Luther de Bijbel vervalste...

Katholicisme

Het leger: "Peace is our profession" - "Vrede is ons beroep" - Uit 'Dr Strangelove'

Wij bidden voor U, Heilige Vader...

Extra ecclesiam nulla salus

De Ark van Noach staat hier symbool voor de Kerk

Extra ecclesiam nulla salus is een Latijnse uitspraak die in de theologie en de kerkgeschiedenis grote betekenis heeft. De uitspraak betekent letterlijk "buiten de kerk geen heil (redding of zaligheid)". Deze formulering werd voorbereid door Ignatius van Antiochië, Irenaeus en Clemens van Alexandrië, maar kreeg zijn expliciete formulering bij Cyprianus (De unitate ecclesiae, c. 6).

Deze uitspraak is ontstaan in een tijd (2e en 3e eeuw na Chr.) met een wereldbeeld waarin Kerk en wereld in uitgestrektheid nagenoeg schenen samen te vallen. Ieder mens werd toen geacht met de christelijke boodschap geconfronteerd te zijn. In de christelijke theologie werd deze uitspraak in die tijd dan ook strikt geïnterpreteerd. Tijdens het Concilie van Florence legde Paus Eugenius IV in 1442 dit geloofspunt als ex cathedra-uitspraak vast (dogma). "Niet alleen heidenen, maar ook Joden, ketters en schismatici" zijn volgens deze ex cathedra-uitspraak van dit Concilie en haar Pausen "uitgesloten van het heil en stevenen af op de verdoemenis, indien zij zich niet voor het einde van hun leven bekeren tot de ware Kerk van Christus (= de Katholieke Kerk)".

De ketters, de afvalligen en de ongelovigen proberen onder leiding van hun meester Satan de Kerk omver te trekken...

Toch zullen de poorten der hel Haar niet overweldigen!

DE PAUS IS PETRUS

Matt. 16:18-19

Christus zegt daar, op Petrus zelf, Zijn Kerk te zullen bouwen. De Kerk krijgt daardoor een steenrots tot fundament. Door zijn grote stevigheid moet dit fundament zorg dragen, dat de Kerk wankelt noch scheurt. De Paus moet derhalve de Kerk besturen en de eenheid van geloof bewaren. Dat kan geen feilbaar mens. De Paus moet daartoe door Gods bijstand een onfeilbaar leergezag bezitten. Hij moet de eenheid van geloof bewaren, en daarom kunnen wij begrijpen, dat Christus deze woorden sprak naar aanleiding van Petrus' geloofsbelijdenis, wat echter geheel iets anders is dan dat Hij deze, en van alle mensen, alleen op het oog had. Wij kunnen zo ook begrijpen, dat Hij later tot Petrus zei: "Ik heb voor u gebeden, dat uw geloof niet ophoude; en gij, als gij eens bekeerd zult zijn, zo versterk uwe broeders" (Luk. 22:32).

Daarna vervolgde Christus: "En ik zal u geven de sleutelen van het Koninkrijk der Hemelen; en zo wat gij zult binden op de aarde, zal in de hemelen gebonden zijn, en zo wat gij ontbinden zult op de aarde, zal in de hemelen ontbonden zijn." Iemand de sleutels van een stad overdragen betekende ten allen tijde overdracht van bestuursmacht. Binden en ontbinden betekenen volgens het joodse spraakgebruik, en zèker in dit verband, opleggen en ontslaan van verplichtingen, dus vormen van deze bestuursmacht.

Dit leergezag en deze bestuursmacht moeten tot aan het einde der wereld blijven bestaan, want aangaande de toekomst zei Christus: "En de poorten der hel zullen Haar niet overweldigen", Petrus moet hierin dus opvolgers hebben.

•  H. Cyprianus in brief 43, 5: Éen God is er en één Christus en één Kerk en één zetel door het woord des Heren op Petrus gegrondvest."

•  H. Hieronymus in brief 25, 2: "Ik, die allereerst een volgeling ben van Christus, sta met uwe heiligheid, namelijk de zetel van Petrus, in verbinding. Ik weet dat op die rots de Kerk gebouwd is. Al wie buiten deze woning laat weiden is onheilig. Als iemand niet in de ark van Noë is geweest zal hij tijdens de vloed verloren gaan.

•  H. Augustinus in "Contra Donatistas": "Telt de bisschoppen tenminste vanaf de zetel van Petrus, en ziet wien ieder in die opeenvolging van Vaders is opgevolgd: die zetel is de steenrots, welke de trotse poorten der hel niet overwinnen." In Sermo 131: "Aangaande deze aangelegenheid zijn de besluiten van twee concilies aan de apostolische stoel opgezonden. Het antwoord is van daar ook gekomen, mocht er nu ook eens een einde komen aan de dwaling!"

De Heilige Paulus

Het Sacrament van de Biecht

Vlaamse bisschoppen, word wakker!!!

Nieuwe website over Pater Pio

LINK:

http://devotidipadrepio.weebly.com/index.html

Rechts onder de vlaggetjes kan men ook Nederlands selecteren.

De dood van Godfried van Bouillon in Jeruzalem op 18 juli 1100

Bye Bye, Europe... over de artificiële 'vergrijzing'...

De zestien Karmelietessen-Martelaressen van Compiègne, † Parijs, 17 juli 1794 - vermoord tijdens de 'Franse Revolutie' in naam van de 'vrijheid', de 'gelijkheid', de 'broederlijkheid' en de 'menselijke rede'

De Franse Revolutie woedde vanaf 14 juli 1789. Reeds in 1790 waren er naar alle kloosters boodschappers gezonden met het verzoek deze levenswijze op te geven, omdat ze niet in overeenstemming zou zijn met de 'menselijke Rede', welke toch met deze revolutie de uiteindelijke overwinning zou hebben behaald.

Maar de zusters van de Carmel in Compiègne lieten weten dat ze deze levenswijze uit vrije wil op zich hadden genomen en derhalve niet wensten prijs te geven. Stilaan werden de maatregelen van de Staat harder: de revolutionairen eisten een nieuwe overste, onder hun leiding gekozen. De zusters kozen weer dezelfde overste: Moeder Marie-Madeleine. Totdat alle kerkelijke goederen verbeurd werden verklaard en aan de Staat toebehoorden: toen werden de zusters eenvoudig op straat gezet: 1793. Dit had moeder overste intussen wel zien aankomen. Zij zorgde ervoor dat de zusters in groepjes bij trouw gebleven Katholieken werden ondergebracht. Daarbij deden zij hun best onderling zo goed mogelijk contact te houden en hun kloosterlijke levenswijze zo goed en zo kwaad als dat ging, voort te zetten.

Intussen denderde de Revolutie door: er kwam een andere tijdsindeling; er kwam een officiële staatsgodsdienst ter ere van de 'Godin van de Rede'; het was verboden er nog een andere godsdienst op na te houden. Huiszoekingen werden gedaan om erop toe te zien dat de onderdanen zich ook in hun privé-leven hieraan hielden. Zo werden er thuis bij de zusters Katholieke devotionalia gevonden. Hier was duidelijk sprake van minachting van de Staat en dus van hoogverraad. Eind juni 1794 werden de karmelietessen gearresteerd. Op 13 juli zette men ze op transport naar Parijs. Daar werden ze opgesloten in de hoofdgevangenis en al enkele dagen later ter dood veroordeeld.

Op een open kar werden ze ten aanschouwen van iedereen naar Vincennes overgebracht; overal klonken beschimpingen en scheldwoorden. Maar ineens viel het stil toen één der zusters het Salve Regina inzette. Zo werd hun schandetocht een demonstratie van toegewijd kloosterleven, want zo hadden ze altijd hun koorgebed gezongen. Zingend beklommen de zusters het schavot dat opgesteld stond op de Place du Trône. Hun gezang klonk steeds ijler, omdat er telkens weer een stem onder de valbijl van de guillotine wegviel, totdat ook de laatste stem verstomde.


Als gelovigen kunnen we dan ook niet anders dan de Franse Revolutie te veroordelen als een misdaad tégen de mensheid!

Onze-Lieve-Vrouw van de berg Karmel Bid Voor Ons

Scapulier van O.L.V. van de berg Karmel

Pro-Life in the USA

Roma, Caput Mundi

De Oude Mis in Mechelen met Kardinaal Mercier

De Heilige Maagd Maria

"Haurietis aquas in gaudio": Paus Pius XII en de devotie tot het Heilig-Hart

"Messe intégriste par Monseigneur LEFEBVRE à Lille" - 29 augustus 1976

Journalist:

Dames, Mejuffrouwen, Mijn Heren, Goedenavond.

De 'mis van de provocatie' van Mgr. Lefebvre heeft dus plaatsgevonden.

Men kan ze beschouwen als de 'mis van een schisma'... Het is te zeggen, van een scheiding...

In aanwezigheid  van 6.000 gelovigen, die samengekomen zijn in het Palais des Foires in Lille, heeft de prelaat plechtig en definitief zijn oppositie tégen de Paus en de kerk-van-vandaag en dus het Concilie, uitgesproken. [Dit klopt dus niet!]

De kritiek is niet nieuw, maar ze is heftig.

En u kan vaststellen dat de voorstellen die Mgr. Léfebvre doet niet geheel ontdaan zijn van een bepaalde politieke kleuring. [Leugenachtige bewering van de journalist! Men wil de 'integristen' in een bepaalde politieke hoek drummen!]

Het is hem, Mgr. Lefebvre, de nieuwe leider van de nieuwe integristische kerk, totaal Katholiek, zoals ze zelf zeggen.

Journalist: "Is deze mis een provocatie, Monseigneur?"

Mgr. Lefebvre: "Neen, helemaal niet! Het is géén provocatie! Het is een manifestatie van het Katholieke Geloof!"

Journalist: "Wat zal uw houding zijn, indien u geëxcommuniceerd zal worden?" [U hoort het goed! Mgr. Lefebvre werd bedreigd met excommunicatie, omwille van het feit dat hij een Latijnse Mis celebreerde! De Mis van Alle Tijden!]

Mgr. Lefebvre: "Ik zal doordoen zoals ik bezig ben. Zoals nu. Dat zal niets veranderen aan hetgeen ik doe."

Journalist: "Ze zijn gekomen... zesduizend, misschien wel zevenduizend, uit Amiens, Lyon, Rome en München om aan deze Latijnse Mis deel te nemen, waarop ze gedurende twee maanden gewacht hebben."

Gelovige: "Het schisma is aan de andere kant! Wij zijn Katholiek en aan de ander kant zijn ze dat spijtig genoeg niet meer."

"Ze volgen de Traditie van de Kerk niet meer, de 'Kerk van Alle Eeuwen', zoals u wil."

Journalist: "Dit is wat hun dwarszit; politieke en religieuze veranderingen en het Tweede Vaticaans Concilie dat de priesters heeft opgedragen om zich naar elkaar toe te keren, om de mis niet meer in het Latijn op te dragen, en de 'dialoog' met de protestanten aan te vatten. Voor hen heeft de Kerk hen verraden!"

Gelovige: "Weet u, er vinden zowat overal 'vernieuwingen' plaats en ik vind dat dat ondenkbaar is! De dingen moeten blijven zoals ze zijn!"

Journalist: "U bent dus ook voor de Latijnse mis?"

Gelovige: "Natuurlijk! Men moet ze aanvaarden zoals ze is. De nieuwe mis te zeer veranderd!"

Priester: "De huidige bisschoppen zijn voorstander van de subversie! Bijvoorbeeld, de hele Katholieke Kerk is voor het marxisme en voorstander van de revolutie! Ze zijn voor de subversie. In de kerken en in de katholieke tijdschriften prediken ze theorieën die helemaal tégen het Katholieke Geloof ingaan! Ze prediken overal de twijfel!" [Dat is nog steeds zo!]

Journalist: "Subversie en twijfel in een preek die eerder politiek is dan doctrinair, Mgr. Lefebvre houdt er niet over op om erover te praten! Hij klaagt de oecumene aan, het huwelijk tussen de katholieken en de liberalen, die alleen maar de revolutie prediken, de communisten, de vrijmetselaars."

Mgr. Lefebvre: "Het ben ik niet die zich de 'Chef van de Traditionalisten' noemt. Het zijn zij daar in Rome die 'Mgr. Lefebvre de 'Chef van de Traditionalisten' noemen'. Ik wil niet de 'Chef van de Traditionalisten' zijn! Die gewilde coalitie, gewild door de liberale katholieken, die coalitie tussen de Kerk en de revolutie en de subversie, is een overspelige coalitie! Overspelig!"

Mgr. Lefebvre: "En uit een overspelige relatie kunnen er alleen maar bastaarden voortkomen! En wie of wat zijn die bastaarden? Het zijn de nieuwe riten. De rite van de nieuwe mis is een bastaard-rite! De 'nieuwe' sacramenten zijn bastaard-sacramenten geworden! We weten niet langer of de Sacramenten nog wel de Genade geven of niet! We weten niet of die nieuwe mis ons nog wel het Lichaam en Bloed van Jezus Christus geeft of niet!"

Mgr. Lefebvre: "De priesters die het seminarie verlaten, weten zelfs niet meer wat ze zijn!"

Mgr. Lefebvre: "En die overspelige relatie tussen de Kerk en de revolutie concretiseert zich in de 'dialoog'! We gaan nu 'dialogen' met de vrijmetselaars! En we gaan er niet alleen mee 'dialogeren', nu wil men Katholieken ook nog toestaan om er deel van uit te maken! Men 'dialogeert' niet met communisten!"

Journalist: "Op het eind wijst hij het liberalisme af, dat volgens hem altijd al de vijand van de Kerk is geweest! Wat blijft is de breuk tussen Paus Paulus VI en Mgr. Lefebvre, die vandaag kennelijk geconsumeerd werd!" [Klopt niet!]

Merkwaardige houding van de media hier. Tégen Lefebvre en voor Rome! Dat zegt op zich al genoeg!

Oproep aan de Katholieke Bisschoppen:

"Geef ons het Katholieke Geloof! We willen géén ander! Alleen maar het Katholieke Geloof!"

De Zalige Kateri Tekakwitha

Pro-Life in Bordeaux

'Rozenkrans voor het Leven' in Bordeaux versus de 'socialistische' tegenbetogers met hun latex-ideologie, die de Katholieken het zwijgen proberen op te leggen...

De Heilige Benedictus van Nursia

Ave Maria

Summorum Pontificum

Over de oude mis....

Paus Benedictus

Sint Maria Goretti

De eerste droom van Don Bosco op 9-jarige leeftijd...