Hoe het Tweede Vaticaans Concilie werd voorbereid... en hoe de breuk binnen het Kardinaalscollege ontstond...

In juni 1959 verstuurde Kardinaal Tardini (Staatssecretaris van Johannes XXIII) brieven naar alle toekomstige Concilievaders. In deze brieven werd aan de bisschoppen gevraagd welke thema's zij tijdens het komende Concilie zouden behandeld willen zien.

Sommige bisschoppelijke reacties moeten even onder de aandacht gebracht worden. Bijvoorbeeld, Mgr. Luigi Maria Carli, Aartsbisschop van Gaeta in Italië, wilde dat het Concilie het Darwnisme krachtig zou veroordelen.

De Braziliaanse Bisschop Antonio de Castro Mayer, wenste dat het Concilie "de aan de gang zijnde samenzwering tégen de Stad van God" aan de kaak zou stellen. Bisschop de Castro Mayer wenste ook dat tijdens de opleiding van de seminaristen meer aandacht besteed zou worden aan de 'anti-christelijke samenzwering'', zodanig dat de seminaristen zich beter zouden kunnen verdedigen.

Een landgenoot van Bisschop de Castro Mayer, Bisschop Geraldo de Proenca Sigaud, was niet minder vastberaden en strijdlustig en vroeg om "de onverzoenlijke vijand van zowel de Kerk en de Katholieke samenleving ...", d.w.z. de 'revolutie' te veroordelen. Het Concilie zou een actieve contra-revolutionaire houding moeten aannemen, "in het bijzonder tegen het communisme".

Mgr. Marcel Lefebvre, toen Aartsbisschop van Dakar (Senegal), stelde zich vragen omtrent de steeds maar toenemende dominantie van de nationale bisschoppenconferenties, die hij zag als een belemmering voor het ware gezag van de diocesane bisschop. In zijn reactie aan Kardinaal Tardini, vroeg hij ook om verduidelijkingen aangaande het 'lekenapostolaat'. Ook drukte de Aartsbisschop zijn zorg uit aangaande bepaalde dwaalleren die in sommige seminaries werden verkocht.

Twee andere leerstellingen van de Kerk waren ook van bijzonder belang: (1) het dogma van "buiten de Kerk, geen heil" en (2) de bevestiging van de Mariale waarheid, namelijk dat de Allerheiligste Maagd Maria, de Moeder van God, de Middelares is van alle Genaden.

De voorstellen van deze bisschoppen lagen erg gevoelig aangezien ze een leerstellige bevestiging vroegen, dit in tegenstelling met de voorstellen van de meeste andere bisschoppen.

De eerste 'pre-conciliaire' schermutselingen begonnen al tijdens de allereerste plenaire vergadering van de Centrale Commissie ter Voorbereiding van het Concilie. Daar werd de lijst behandeld van de periti (de experts) die op het Concilie zouden optreden.

Ten minste drie van deze experts waren echter gecensureerd door de Kerkelijke hiërarchie. Kardinaal Ottaviani zei echter, dat het de keuze van de Paus was om 'theologen met naam en faam' aan te trekken.

In november 1961 begonnen de open sessies voor de behandeling en de bespreking van de schema's opgesteld door de verschillende commissies. Het Concilie zou punt voor punt de Waarheid verkondigen tegen de 'hedendaagse' dwalingen om hen zo voorgoed uit te roeien. Dwalingen waren het Teilhardisme, het naturalisme, het materialisme, enz.

Naarmate de open sessies en debatten vorderden, werd het duidelijk dat er binnen het Kardinaalscollege en duidelijke breuk vast te stellen was. Telkens wanneer er een schema werd geïntroduceerd door de voorzitter van de sub-commissie die het had opgesteld, volgde er een debat onder leiding van de Kardinalen.

Het werd steeds duidelijker dat de 'liberale' kardinalen zoals Lienart, Frings, Alfrink, Döpfner, Konig en Leger lijnrecht stonden tegenover de Traditionalistsiche Kardinalen Ruffini, Siri, Larraona en Brown. Voor iedereen was het duidelijk, dat er een breuk was binnen de Kerk.

Op 19 juni 1962, op de vooravond van de laatste dag van de voorbereidende sessies, vond er een eerste dramatische confrontatie plaats. Er werden toen twee conflicterende schema's tegenover elkaar gepresenteerd voor discussie.

Het eerste document, hoofdstuk 9 van het schema over de Kerk, opgesteld door de sub-commissie voor Theologie, behandelde "De betrekkingen tussen Kerk en staat, en de religieuze tolerantie". Het document besloeg 9 pagina's tekst en 14 pagina's voetnoten die naar het pauselijk leergezag verwezen, gaande van Pius IX tot Pius XII.

Aan de andere kant was er een tweede tekst die door het Secretariaat voor de Eenheid der Christenen, die onder voorzitterschap van de Duitse Kardinaal en jezuïet Bea, werd opgesteld. De titel van deze tekst was: "Over religieuze vrijheid". Dit document bestond uit 15 pagina's tekst en 5 pagina's voetnoten, met geen enkele verwijzing naar het eeuwige Magisterium van de Kerk.

Het eerste document verwoordde de Katholieke Traditie, maar het tweede document van Kardinaal Bea vertolkte het liberalisme, de Franse Revolutie, een Verklaring van de Rechten van de Mens.

Kardinaal Ottaviani kwam dan ook meteen in aanvaring met Kardinaal Bea. Kardinaal Ottaviani zei dat het Concilie de eigen leer van de Kerk moest promoten en niet de leer van niet-katholieken. Kardinaal Ottaviani eiste dat het document van Kardinaal Bea geëlimineerd zou worden aangezien het de invloed van contacten met niet-katholieken verried.

Daarna begon Bea met de verdediging van zijn document. Hij ging daarbij zo ver om te beweren dat "in de huidige omstandigheden, van geen volk gezegd kan worden dat het 'katholiek' zou zijn. "Geen volk is geïsoleerd", wat erop zou wijzen dat "een gemeenschappelijk, internationaal regime van religieuze vrijheid" noodzakelijk zou zijn. "Bovendien", voegde hij eraan toe dat, "voor de staat de bovennatuurlijke orde niet bestaat". "Kortom, de regerende Paus wil een aggiornamento ", en volgens Bea wilde dat zeggen "een aanpassing aan de huidige levensomstandigheden en niet het herstel van wat mogelijk zou zijn geweest, en zelfs noodzakelijk, onder andere sociologische structuren."

Tolerantie of Religieuze vrijheid?

Kardinaal Bea concludeerde dat: "Onze twee rapporten van mening verschillen over fundamentele vragen en dat het aan het Concilie toekomt om daarover te oordelen".

Geïrriteerd door het historisch relativisme dat zijn tegenstander net had toegepast op het Kerkelijk Recht met betrekking tot de openbare eredienst, antwoordde Kardinaal Ottaviani: "Nu kan iedereen zien, dat we het niet eens zijn over bepaalde dingen, en ja, dat we het oneens zijn over de Doctrine van de Kerk."

De gemoederen waren zo hoog opgelopen dat de beide Kardinalen rechtop stonden. De andere aanwezigen zagen vanaf hun stoel hoe twee eminente Kardinalen stonden te ruziën over fundamentele doctrines.

Het is duidelijk dat Christus de 'religieuze vrijheid' NIET gepredikt heeft. Het was duidelijk dat Kardinaal Ottaviani opkwam voor de rechten van Christus, voor de regering van Christus Koning over de Wereld.

Het schema over de godsdienstvrijheid van Kardinaal Bea was daarom onwaar.

De Latijnse Concilievaders (Italianen, Spanjaarden, Latijns-Amerikanen) steunden het schema van Ottaviani, terwijl de Concilievaders uit Amerika, Engeland, Duitsland, Nederland en Frankrijk aan de kant van Kardinaal Bea stonden.

En zo raakten dus de voornaamste Concilievaders onherstelbaar verdeeld op slechts een paar weken voor de opening van het Concilie, dat de eenheid van de Katholieke Kerk zou moeten verstevigen.

De breuk was totaal. Hier ging het over het Koningschap van onze Heer Jezus Christus. Moet Christus de wereld regeren? Kardinaal Ottaviani zei duidelijk 'ja', terwijl Kardinaal Bea duidelijk 'neen' zei.

Zo gooide Kardinaal Bea en de Kardinalen die hem steunden de Traditie overboord!

Het had nooit tot een stemming mogen komen!

Want, als gevolg van die stemming was hier de facto sprake van een schisma!

Onder een dergelijk gesternte startte een paar weken later het Tweede Vaticaans Concilie!

Bron: M.M.L.

Simply Catholic.

De Prentencatechismus

Nieuwe Evangelisatie - Prenten uit grootvaders tijd geven een nieuwe kijk op de kerkelijke leer

Prentencatechismus.org biedt aantrekkelijk materiaal om kinderen van alle leeftijden over het geloof te vertellen. Elk van de zeventig prenten bevat verschillende bijbelse of allegorische taferelen die in begeleidende catechetische uiteenzetting worden verklaard. Naast de tekst verschijnen koppelingen naar overeenkomstige artikelen in de hedendaagse uitgave van de Catechismus van de Katholieke Kerk en andere eigentijdse bronnen. Daarom zullen ook volwassen gelovigen door de ongewone invalshoek en door de toetsing aan de actuele leerpunten van de katholieke Kerk, aanknopingspunten vinden om de inhoud van hun geloof te verdiepen en in een breder perspectief te plaatsen. 


LINK: 

http://prentencatechismus.org/


Klik op:

“Ik geloof in God, de almachtige Vader”

http://prentencatechismus.org/2011/01/02/eerste-artikel-ik-geloof-in-god-de-almachtige-vader/

Niet op de adds klikken.

Navigeer via de hyperlinks onder 'Catechismus'

Rechtsboven staan er ook nog 4 links.

Een schitterend project!

The Baltimore Catechism; de Amerikaanse versie van de Mechelse Catechismus

La guerre perdue du Vatican?

De Europascouts - Telefacts 2 oktober 2012

Inkleding bij de Transalpine Redemporists

De toekomstige novice werpt zich ter aarde en wordt bedekt met een lijkbaarkleed terwijl het Veni Creator Spiritus wordt gezongen. Deze handeling symboliseert zijn dood voor de wereld en de dood van de oude mens. De novice zal opstaan om te worden gekleed in Christus; in het habijt van de congregatie

Pius Magnus

"De Waarheid lijdt, maar sterft nooit!"

Over de ontstellende ketterijen en de verwrongen, anti-katholieke interpretaties van 'Volgconcilie': "Tweede Vaticaans Concilie: evolutie of revolutie?"

Het ketterse 'Volgconcilie' vervalt in een vorm van post-conciliair Darwinisme, dat in anti-kerkelijk revisionisme uitmondt!!!

De verwachting van de modernisten, dat de Kerk haar leer als zodanig, haar Depositum Fidei, zou veranderen, was en is volstrekt irreëel. Dat blijkt ook uit de woorden die Paus Johannes XXIII sprak tijdens de opening van het Concilie op 11 oktober 1962.

De volgende film van het modernistische en anti-katholieke 'Volgconcilie' moet dan ook als pure ketterij worden veroordeeld!

Vlaamse bisschoppen, neem jullie verantwoordelijkheid en veroordeel publiekelijk 'Volgconcilie'!

Vlaamse bisschoppen, het is jullie niet toegestaan om nog langer te zwijgen, willen jullie niet de schijn op jullie laden, dat jullie in jullie heiligste opdracht tekort schieten en de welwillendheid die jullie tot nu toe, in de hoop op inkeer, betracht hebben, als nalatigheid wordt aangerekend.

Vlaamse bisschoppen, indien jullie dit niet doen, zullen wij ons op Rome beroepen!

De Kardinaal en Aartsbisschop van Utrecht, Mgr. Wim Eijk, veroordeelt impliciet de ketterijen van 'Volgconcilie' 

“Het Tweede Vaticaans Concilie is te beschouwen als een geschenk van de Voorzienigheid op het juiste moment.” Dat zei kardinaal Wim Eijk vrijdag tijdens zijn preek ter gelegenheid van de vijftigste verjaardag van de opening van het Tweede Vaticaans Concilie.

De Kardinaal concelebreerde samen met de meeste Nederlandse bisschoppen en de apostolisch nuntius een pontificale Heilige Mis in de Utrechtse Sint-Catharinakathedraal. Nadien werd er een symposium gehouden over de vier belangrijkste Conciliedocumenten.

Onderstaand de preek van de kardinaal, waarin hij inging op de uiteenlopende reacties op het Concilie, dat op 11 oktober 1962 begon en in 1965 werd afgesloten.

“Er zijn mensen die hun teleurstelling over het Tweede Vaticaans Concilie niet onder stoelen of banken steken, omdat het Concilie niet de vruchten heeft opgeleverd die zij hadden verwacht. Er zijn ook sombere reacties, verwijten zelfs aan het Concilie. De gedachte, dat de crisis waarmee de Kerk nu worstelt het gevolg zou zijn van het Concilie. Soms hoor je de reactie ‘was het Concilie er nou maar nooit geweest’.

Wie de kerkgeschiedenis kent en ook de documenten van het Concilie, weet dat beide reacties onterecht zijn. Het Concilie bracht de Kerk niet in een crisis. Die crisis was al van daarvoor. Alphons Ariëns waarschuwde in de jaren twintig en Pater Titus Brandsma in de jaren dertig al voor de secularisatie. Óók onder katholieken.

In 1947 kwam een groep geestelijken bijeen in het aartsdiocesaan kleinseminarie in Apeldoorn, onder wie Toon Ramselaar en de dichter Gabriel Smit. Zij wilden zich bezinnen op wat zij kwalificeerden als een toenemende vermoeidheid in het pastoraat.

De resultaten van de beraadslagingen vonden hun weerslag in het boekje ‘Onrust in de zielzorg’. Een van de auteurs schrijft daarin: ‘Volgens de laatste statistische gegevens is 38,5% van Nederland katholiek. Velen maken wel deel uit van de uiterlijke verbanden van de Kerk, maar de werkelijkheid van deze deelname raakt het wezen van hun leven niet. Zij vormen het machtige leger van de enorme geloofsafval van de nabije toekomst dat zich in een traag en onopvallend kiemproces voorbereidt.’ Dit werd geschreven in 1947 terwijl deze voorspelling pas twintig jaar later met grote trefzekerheid uitkwam.

Katholieken uit de tweede helft van de jaren veertig waren veelal op sociaal gebied met de Kerk verbonden, maar het geloof raakte niet meer hun persoonlijke dagelijkse leven. Wie de betekenis van het geloof voor het gewone dagelijks leven uit het oog verliest, loopt groot risico het geloof te verliezen, want dit is het begin van elke secularisatie.

Ook klopt het niet dat de discussie over allerlei veranderingen begon met het Concilie. De discussies over veranderingen in de liturgie, afschaffing van het celibaat, de relatie tussen priesters en leken, waren in de jaren vijftig al in volle gang. Het was juist vanuit dit perspectief dat velen verkeerde en overtrokken verwachtingen koesterden van het Concilie.

Maar de verwachting dat de Kerk haar leer als zodanig, haar Depositum Fidei, zou veranderen, was volstrekt irreëel. Dat blijkt ook uit de woorden die Paus Johannes XXIII sprak tijdens de opening van het Concilie op 11 oktober 1962.

Het doel van het 21e oecumenisch Concilie was de betekenis te laten zien van het Geloof in Christus voor de moderne mens en de hedendaagse tijd. Daarmee worstelden veel mensen, dat was juist de oorzaak van de secularisatie. We kunnen zeggen dat het Concilie met deze doelstelling hét instrument bij uitstek was tegen de oprukkende secularisering.

Het Tweede Vaticaans Concilie is te beschouwen als een geschenk van de Voorzienigheid op het juiste moment. Het Concilie verwoordde op heldere wijze de verhouding tussen het gewijde ambt en de leken. Verwoordde ook een duidelijke visie op de Kerk. Dat was nodig omdat de discussie in die tijd al op hol was geslagen.

Het Concilie vergrootte de toegankelijkheid van de liturgie door de invoering van de volkstaal. Dat was nodig omdat toen al de helft van de Katholieken de kerk zelden tot nooit meer van binnen zag.

Het Concilie heeft de aandacht gevestigd op de Heilige Schrift, de primaire bron van ons geloof. Daardoor kwamen verschillende vormen van bijbelse spiritualiteit tot stand die Christenen die leven in een geseculariseerde omgeving een welkom handvat bieden om het persoonlijk contact met de levende Heer te onderhouden.

Het was ook het Tweede Vaticaans Concilie, dat de mogelijkheid bood tot open en verbeterde contacten met andere Christenen, met Joden en mensen van andere religies.

Het Tweede Vaticaans Concilie droeg er ook aan bij dat de betekenis van het Christelijk geloof voor het dagelijks leven in het huidige tijperk een plek kreeg wat betreft vredesvraagstukken, migratie, globalisering, de ethische aspecten van de toepassing van de hedendaagse technologie op de mens, het huwelijk en het gezinsleven.

Vijftig jaar na het Concilie is er geen plek meer voor teleurstelling, is er ook geen plek meer voor verwijt. Wij moeten ons in alle ernst afvragen wat de betekenis is van het Concilie, toen en nu. Dat is voor het verstaan van de Kerk en van haar visie op deze wereld van essentieel belang.

Benedictus XVI zei in zijn Kersttoespraak van 2005: ‘Alles hangt af van de juiste interpretatie van het Tweede Vaticaans Concilie.’

Daar hangt het vanaf of, zoals we tegenwoordig zeggen, van de juiste hermeneutiek, van de juiste sleutel voor de beleving en toepassing ervan.

De juiste sleutel om het Concilie te begrijpen is niet een of ander abstract principe, maar deze sleutel is een persoon: niemand minder dan Christus zelf. Hij heeft ons beloofd een Helper te sturen die ons alles zal leren en in herinnering brengen wat Hij ons gezegd heeft.

Dat doet de Heilige Geest op een hele bijzonder manier, óók in het Tweede Vaticaans Concilie.”

Bron: Katholiek Nieuwsblad

De Heilige Theresia van Avila ontvangt de Heilige Communie

Het stuk hout dat de Heilige Theresia van Avila als hoofdkussen gebruikte

Paus Pius XII: Pastor Angelicus

De laatste jaren van Paus Pius XII en de Heilige Maria Goretti

21 Oktober 1957 - Centro radio di Santa Maria in Galeria / Centro Trasmittente per la Radio Vaticana wordt ingewijd door Paus Pius XII

The Battle for the Ancient Mass

Rouw en Begrafenis van Paus Pius XII - oktober 1958

OP DE DAG VAN DE OPENING VAN HET TWEEDE VATICAANS CONCILIE 50 JAAR GELEDEN PUBLICEERT KAVLAANDEREN ALLE CONCILIEDOCUMENTEN, MET DANK AAN RKDOCUMENTEN.NL

ONDER DEZE LINK ZIJN ALLE DOCUMENTEN TE VINDEN:

http://www.rkdocumenten.nl/rkdocs/index.php?mi=650&dos=4

Een Pater Jezuïet en ooggetuige van de atoombom op Hiroshima veroordeelt het gebruik van kernwapens, aangezien het doel de middelen niet heiligt!

'Volgconcilie'

Edward Schillebeeckx [Modernist en ketter]

Geboren in Antwerpen in 1914. Treedt in bij de dominicanen in 1934. Studeert in Gent, Leuven en Parijs. Beïnvloed door de Nouvelle Théologie [Meermaals door de Kerk veroordeeld!]. Docent in Leuven en Nijmegen. Originele denker die de verbinding tussen theologie en wereld zoekt. Overlijdt in Nijmegen in 2009.

Schrijft de Concilieboodschap van de Nederlandse bisschoppen (1960) die Rome slecht bevalt [!!!]. Schrijft ook een ruim verspreide kritiek op de eerste 7 schemata die hem wellicht een officiële rol als peritus op het Concilie gekost heeft. Maakt het Concilie mee als adviseur van het Nederlandse episcopaat en oefent onrechtstreeks veel invloed uit. Actief in het Nederlandse Pastorale Concilie (Noordwijkerhout, ‘66-’70). 


Yves Congar [Modernist]

Geboren in Sedan (Frankrijk) in 1904. Treedt in bij dominicanen in 1925. Zal zijn hele leven publiceren en doceren over theologie. In 1934 schrijft hij een opgemerkt artikel over de oorzaken van het moderne ongeloof. Krijgsgevangen tijdens WOII. In 1954 leiden verdachtmakingen in Rome tot een doceerverbod [Ketterij!]. Volledige rehabilitatie in 1994 door creatie tot kardinaal [Een jaar voor zijn dood en onverkiesbaar! Congar heeft zelfs nooit stemrecht gehad!]. Sterft in 1995.

In 1960 op uitnodiging van Johannes XXIII wordt hij consultor van de Voorbereidende theologische commissie. Opmerkelijke rol als peritus tijdens het Concilie. Verblijft in het Belgisch College [!!!]. Benadrukt dat het Concilie geen eindpunt is: alles blijft nog te doen [Inderdaad! De geloofsafbraak was nog niet voltooid!]. 


Joseph Clifford Fenton [Traditionalist]

Geboren in Springfield (VS) in 1906. Studies theologie in Montréal en Rome (Angelicum). Docent dogmatiek in Washington. Krijgt veel eerbetuigingen van Rome. Publiceert in 1958 een boek met als stelling buiten de Kerk geen heil. Een theologie die Vaticanum II niet zal volgen [Inderdaad!]. Overlijdt in 1969.

Neemt als peritus deel aan het Concilie. Persoonlijke vriend van kardinaal Ottaviani [!!!] met wie hij nauw samenwerkt als consultor van de Voorbereidende theologische commissie en van de Doctrinele commissie. Fel tegenstander van [ketter met leerverbod] John Courtney Murray die op het Concilie pleit voor godsdienstvrijheid als een manier om het Katholicisme te verzoenen met religieus pluralisme.
28 DEC '60 | Voorstel van Congar over de kerk is een zootje

Uitspraak van Fenton: "Ik bestudeerde vanavond het voorstel van Congar over de Kerk. Het is een zootje. De eerste zin gaat in tegen de anti-modernisteneed en omarmt een onaanvaardbare terminologie. De tweede zin bevat twee theologische dwalingen. Moge God ons verhoeden dat dit soort werk ernstig zou worden genomen in de Theologische Commissie." 


Sebastiaan Tromp [Traditionalist]

Geboren in Beek (Nederland) in 1889. Treedt in bij de Jezuïeten. Bereidt voor Pius XII de encycliek Mystici Corporis Christi voor. Treft onder Pius XII al voorbereidingen voor een Concilie. Visitator voor de kerkelijke opleidingen in Nederland in 1954 wat leidt tot de afzetting van Klaas Steur als docent aan het Grootseminarie Warmond.

Rechterhand van kardinaal Ottaviani op het Concilie. In 1960 aangesteld als secretaris van de Voorbereidende theologische commissie. Vanaf de opening secretaris van de Doctrinele commissie. Speelt een belangrijke rol in Lumen gentium en Dei Verbum, al evolueren deze teksten in een richting die niet door hem wordt gedeeld. 


Gerard Philips [Modernist]

Geboren in Sint-Truiden (België) in 1899. Als professor dogmatiek in Leuven vertrouwd met theologische strekkingen en wetenschappelijk ingesteld. Als man van de Katholieke Actie in Vlaanderen begaan met de leken in de Kerk. Als gecoöpteerd senator weet hij hoe teksten in commissies worden bijgeschaafd, hoe een debat daarover te voeren en hoe compromissen te sluiten. Overlijdt op 14 juli 1972 in Leuven.

Consultor van de Voorbereidende theologische commissie en van de Doctrinele commissie. Vanaf 02-12-1963 adjunct-secretaris, maar de facto vervanger van secretaris Tromp. Voornaamste en feitelijk auteur van Lumen Gentium [!!!], met belangrijke bijdragen aan de documenten Dei Verbum en Gaudium et spes. 


Jozef Maria Heusschen [Traditionalist]

Geboren in Tongeren (België) in 1915. Studeert Oriëntalistiek (Leuven, 40-’42) en wordt docent exegese aan het Luikse Grootseminarie. Vicaris-generaal voor Limburg (1959). Hulpbisschop van Luik in 1962. Wordt in 1967 de eerste bisschop van het nieuwe bisdom Hasselt (tot 1989). Heusschen overlijdt in Hasselt op 30 juni 2002.

Tijdens het Concilie lid van de Doctrinele commissie. Toont zich een onvermoeibaar werker vooral in het verwerken van honderden modi (tekstamendementen). Samenwerking met o.a. Philips. Belangrijke bijdragen aan documenten Lumen gentium en Dei Verbum. Schreef de tekst over het huwelijk in Gaudium et spes. 


Henri de Lubac [Modernist]

Geboren in Cambrai (Frankrijk) in 1896. Treedt in bij de jezuïeten van Lyon in 1913. Priester gewijd in 1927. Docent kerkgeschiedenis en theologie vanaf de jaren 1930. Raakt met andere prominente jezuïeten betrokken in de herbronningsbeweging van de Nouvelle Théologie. Wanneer Pius XII die in 1950 kortwiekt, krijgt de Lubac doceerverbod in Lyon [!!!]. Vooral  als gevolg van zijn boek Surnaturel.

Actief betrokken bij het Concilie als consultor van de Voorbereidende theologische commissie en nadien als peritus. Engageert zich behoedzaam in de implementatie. Richt samen met Hans Urs von Balthasar en Joseph Ratzinger het tijdschrift Communio op, tegenhanger van het progressieve Concilium. 


Leo Suenens [Modernist en vrijmetselaar]

Geboren in Elsene (België) in 1904. In 1940 aangesteld tot vice-rector van de K.U.Leuven. Hulpbisschop in 1945 en in 1961 aartsbisschop van Mechelen. Maart 1962 wordt hij kardinaal. Uitmuntend diplomaat en organisator. Meer een tacticus dan een theoloog [!!!]. Na het Concilie vooral bekend als promotor van de charismatische vernieuwing. Overlijdt in Brussel in 1996.

Heeft een grote invloed op het verloop van het Concilie als lid van de Centrale voorbereidende commissie en van de Coördiniatiecommissie. Bepaalt grotendeels de agenda van de eerste zittijd. Na de eerste zittijd wordt hij één van de vier moderatoren. Heeft een grote inbreng in de documenten over de Kerk.


BIJ DE DOOD VAN PIUS XII WERD OOK 'DE OUDE GARDE' GEWIPT EN VERVANGEN DOOR MODERNISTEN!!!

EEN LEERVERBOD WAS DE BELANGRIJKSTE VOORWAARDE OM TIJDENS VATICANUM II TEKSTEN TE MOGEN SCHRIJVEN!!!

Pius Magnus

Katholieke, Rozenkrans-biddende pro-life jongeren worden voor de kathedraal van Posadas (Argentinië) aangevallen, gemolesteerd en met spuitbussen verf beklad door naakte, satanische pro-abortus-activisten - Zondag, 7 oktober 2012 - Ziedaar Satan tégen Christus!

Mat 5:1  Toen Jesus de menigte zag, besteeg Hij de berg; en nadat Hij Zich had neergezet, naderden zijn leerlingen tot Hem.
Mat 5:2  En Hij opende de mond, om hen te onderrichten, en sprak:

Mat 5:3  Zalig de armen van geest; want hun behoort het rijk der hemelen.
Mat 5:4  Zalig de zachtmoedigen; want ze zullen het Land bezitten.
Mat 5:5  Zalig, die wenen; want ze zullen worden getroost.
Mat 5:6  Zalig, die hongeren en dorsten naar de gerechtigheid; want ze zullen worden verzadigd.
Mat 5:7  Zalig de barmhartigen; want ze zullen barmhartigheid ondervinden.
Mat 5:8  Zalig de zuiveren van hart; want ze zullen God zien.
Mat 5:9  Zalig de vreedzamen; want ze zullen kinderen Gods worden genoemd.
Mat 5:10  Zalig, die vervolging lijden om de gerechtigheid; want hun behoort het rijk der hemelen.
Mat 5:11  Zalig zijt gij, als men u om Mijnentwil beschimpt en vervolgt, en vals beschuldigt van allerlei kwaad.

Mat 5:12  Verheugt en verblijdt u, want groot is uw loon in de hemel; zo toch heeft men de profeten vervolgd, die vóór u zijn geweest.
Mat 5:13  Gij zijt het zout der aarde. Maar als het zout smakeloos wordt, waarmee zal men het zouten? Het is nergens meer goed voor, dan om weggegooid te worden, en door de mensen te worden vertrapt.
Mat 5:14  Gij zijt het licht der wereld. Een stad, die boven op de berg is gelegen, kan niet verborgen blijven.
Mat 5:15  Ook steekt men geen licht aan, om het onder de korenmaat te zetten; maar op de kandelaar, om het te laten schijnen voor allen, die in huis zijn.
Mat 5:16  Zo moet ook uw licht voor de mensen schijnen, opdat ze uw goede werken mogen zien, en uw Vader verheerlijken, die in de hemel is.

9 oktober 1958 - De dood van een Heilige: Paus Pius XII

Katholiek of katteliek?

De Franciscaanse Traditionele Latijnse Mis

Tu es Petrus - Cathedral of the Most Precious Blood of Our Lord Jesus Christ (City of Westminster, 18 September 2010)

Eucharistische Kruistocht

Theresia van Lisieux - Thérèse de l'Enfant-Jésus et de la Sainte-Face