Ik zie vooral een angstige en niet erg stoutmoedige Kerk. Een Kerk die weinig over God spreekt, maar toch is Hij het vertrekpunt. Er moet aandacht zijn voor de noden van de mens, maar het uitgangspunt is God. Ik zie een Kerk die moeite heeft om leiding te geven. Geconfronteerd met deze grote veranderingen in een samenleving die steeds multicultureler en multireligieuzer wordt - en dus verder fragmenteert - moeten er woorden van serene oriëntatie komen vanuit de Kerk. Ik zie een Kerk in Rome die zich echter alleen maar bezighoudt met tijdverspillende kwesties (zoals klimaat, milieu, migratie, institutionele hervormingen, etc.) die mij erg elitair lijken, maar die weinig voeling hebben met het échte leven van de gelovigen. Dit gezegd zijnde, zie ik echter ook veel mooie, lokale initiatieven. Er zijn veel parochies met geweldige pastoors. Maar, naast die vele mooie en positieve realisaties, zie ik over het algemeen - en zeker in een vijandige media die alles buiten proportie uitvergroot - veel post-conciliaire vermoeidheid in de Kerk.
3 opmerkingen:
Een zeer hoffelijk verwoord commentaar.
Internationaal wordt er veel duidelijker over de "postcoonsiliaire winter " en nog duidelijker en juister over de "postconciliaire ijstijd".
Dat was reeds tijdens het 2e vaticaans concilie duidelijk- en wel zeer vroeg, wanneer na Desmedts interventie het - overigens degelijke- plan van Pater Sebastian Tromp SJ weggestemd werd.
1964 verzamelden zich trouwdenkende bisschoppen in de groep Communio.
En einde 1965 werd het concilie holdrdebolder ten einde verklaard door P.Paulus VI, die al zijn vellen zag wegzwemmen...
De liturgische veranderingen van bovenuit kwamen eerst 1967- waarbij de vlamingen en dan ook de nederlandrs reeds vanaf 1964 op eigen initiatief ongecontroleerd naar voren liepen.
"Alles fließt, sagte Heraklit. Und der Fels Petri, er fließt mit" (dieter von Hildebrandt)
Uiterst kernachtig zei P.Paulus VI zelf dit tegen de waarschijnlijkste belangrijkste bisschop van de 2e helft van de 20e eeuw ZE Msgr Aartsbisschop Marcel Lefebvre op de denkwaardige korte audiêntie op 11 september 1976: "...Neen, neen: ...wanneer men ze (de Hl.Mis van de Hl. Paus Pius V) ook alleen maar in buitengewone gevallen zou toelaten, valt het hele concilie in duigen!".
En zo is het ook gebeurd.
Met een geweldige hoop georganiseerde pedo- en homoseks, van hoog tot laag in de clerus, met liturgische verloedering van jewelste, met crapulisering van de clwericale mafia, zakkenvullerij bij de linksgeoriênteerde leken en in de eens katholieke inrichtingen en in quasi-totale geloofsafval van ganse landen.
Tettittattuttes
Game over
De "postconciliaire vermoeidheid"...
Originaal-toon Kardinaal Godfried Danneels:
"...Al dat spreken over pedofilie (ffff..)- is dat wel nodig? Dat maakt me ze moe..."
Nu: de vruchten van de pastconciliaire kerk- dat is in Noordbelgiê dan wel de maffia-kerk van St.-Gallen - liggen nu open en bloot.
En daaraan werd door DeKesel en zijn chaperons en collega's niets substantieels aan veranderd.
Een pedo-en homofiele club.
De noordbelgische bastaardkerk is knettergek.
De zotheid wordt op de bankroetierende website "kerknet" breed uigesmeerd.
Een paar staaltjes:
2013, bij de geweldige heisa rond vanGheluwe, Danneels, DeEKesel (bisdom Brugge/ zelfmoord van M. Ghesquiere/ de "Grote Kring" enz./ de bedevaarten in Brugge) en Bonny(Barzin/Schellekens en de mijmerende foto's achteraf in De morgen) werd over de "nieuwe empathie der "vlaamse " bisschoppen voor de slachtoffers" geeschreven: "...dat de bisschoppen nu de hand uitstaken ..." hoewel ze hun pollen/poten toch veel beter thuis zouden houden.
En nu, 2023, "willen ze luisteren naar de slachtoffers" en zeker nog wel onder leiding van Manu Keirse met zijn 77 jaar.
En nu ook, 2023, reageren ze luid met veel bekendmakingen over de reportages, die "hen in een slecht licht stellen".
Fout: het licht is zeer goed, zeer helder- de belichte personen zijn slecht.
En nu mag men (13 jaar na vanGheluwe) "vragen stellen over het misbruik...
En de "bisschoppen willen tesamen stappen zetten..."
Militair gezien waanzin: zonder enige verdediging, gekleed in een zwembroek, willen de bietekwieten hand-in-hand (dat was de stijl van het grootseminarie van Brugge onder Carmino Bohez met medeweten van vanGheluwe, Bonny, VanHoutte) naar voor lopen in het vuur der machinegeweren.
En zde noordbelgische bietekwieten hebben nu plots zoveel gezeverd "dat het instituut gefaald heeft", dat de links-vrijzinnige staatshyenen nu zelfs de grondwet willen veranderen om het broeinest uit te doven.
Daarmee komt nu ook het pensioen van Jef en de andere bietekwieten in gevaar.
De bietekwieten fluiten hun laatste adem uit , langzaam gewurgd in de kronels van een boa constrictor.
Een reactie posten