ROEACH 2.0. Is aartsbisschop Víctor Manuel Fernández - de nieuwe prefect van de 'Dicasterie' voor de Geloofsleer en rechterhand van Bergoglio - seksueel gestoord?

Putazo Víctor Manuel "Tucho" Fernández

 






























Zoals bekend, heeft Bergoglio zijn 'rechterhand' uit Buenos Aires - Mgr. Victor Manuel Fernández - aangesteld als nieuwe prefect van de Congregatie (nu: 'Dicasterie') voor de Geloofsleer. Victor Manuel Fernández is net zoals Jorge Bergoglio afkomstig uit Argentinië, en beiden hebben – toen Bergoglio aartsbisschop was in Buenos Aires – nauw samengewerkt en kennen elkaar zeer goed. Een ander belangrijk punt beteft het eerste boek van Víctor Fernández, 'Genees me met je mond – de kunst van het kussen', gepubliceerd in 1995. Het is een tekst die welbekend is bij de critici van Fernández. In dat boek, verlucht met erotische afbeeldingen en een aantal zieke 'suggesties', staan verschillende schokkende passages.

'Genees me met je mond – de kunst van het kussen' werd gepubliceerd toen Fernández drieëndertig was, tien jaar na zijn wijding tot diaconaat en negen jaar na zijn wijding tot priester in het bisdom Río Cuarto in Argentinië. Hij beweert, dat "dit boek niet zozeer is geschreven vanuit mijn eigen ervaring, maar vanuit het leven van de mensen die veel kussen". Van groter belang dan de theologische reflecties van de aartsbisschop over het kussen, is het 'uitstapje' van de toekomstige prefect - toch 'atypisch' voor een geestelijke - naar erotische poëzie. Het boekje bevat vier eigen gedichten, twee van hen zijn ondertekend met "Víctor M. Fernández" en twee andere gedichten zijn ondertekend met "Tucho" (= de schuilnaam van Fernández). Vijf niet-ondertekende gedichten - al dan niet van Fernández - verschijnen ook in het boek.

We willen ook nog even in herinnering roepen, dat in 1960, veertien jaar na zijn priesterwijding, de toekomstige paus Johannes Paulus II een toneelstuk in drie bedrijven schreef over het huwelijk met de dubbelzinnige titel 'De Juwelenwinkel' - ook al een atypische literaire uitstap voor een prelaat. Dat stuk kreeg de nodige aandacht van journalisten, geleerden en gelovigen bij de daaropvolgende verkiezing van Karol Wojtyła tot paus. De erotische gedichten van Fernández genieten tegenwoordig dezelfde twijfelachtige aandacht, gezien zijn benoeming tot prefect van het Dicasterie voor de Geloofsleer en zijn toekomstige verheffing tot het College van Kardinalen.

In een Facebook-bericht van 3 juli 2023 schrijft Fernández: "Ik probeerde als jonge priester de jongeren te bereiken. Toen kwam het bij me op om een ​​'catechismus' voor hen te schrijven op basis van wat de kus betekent. Ik heb deze 'catechismus' geschreven met de medewerking van een groep jonge mensen die me ideeën, zinnen, gedichten, enz. hebben gegeven."

Link:

https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=pfbid02A26xg1xnUtGhkX26vL1ENtvAMyrwAXc2uCZRFPH6Wio6TzPVceP8cpuMqMFusdJ3l&id=1313577113&eav=AfZnGxULPTOtmzWhXA515py-ey4XrsM1Qx0Nh1Q6K2W6CusfyqczlEWE-8tcsambIBQ&paipv=0

[X rechts wegklikken en cookies aanvaarden]


Een 'catechismus voor jongeren'? Waar hebben we dat nog gehoord?

INDERDAAD!

Zie: "ROEACH: The Belgian Catechism"

Link:

https://www.theamericanconservative.com/cardinal-danneels-euthanizer-of-belgian-catholicism/


Twee alinea's verder in zijn Facebook-bericht verwees aartsbisschop Fernández naar zijn boekje als "een catechismus voor een jeugdgroep" (of "voor een groep jongeren" = para un grupo juvenil) en als "een catechismus van een jonge parochiepriester voor de novios van een jeugdgroep". Novios is echter een zéér dubbelzinnige term die zowel 'geliefden', 'vriendjes en vriendinnetjes', 'verloofde stellen' en 'pas getrouwde stellen' kan omvatten.

Twee weken later, in een interview van 17 juli 2023 voor Associated Press beschreef de kandidaat-Fernández zijn erotische boekje als een "kleine jeugdcatechismus" (= pequeño catecismo juvenil) en als "geschreven op de manier van een catechese voor adolescenten" (= catequesis para adolescentes).

Link:

https://apnews.com/world-news/general-news-4c3b19f810559f679cc93b46fd1e2ee3


KORTOM:

Fernández heeft daarmee duidelijk gemaakt dat hij zijn erotische gedichten niet voor een algemeen, volwassen lezerspubliek heeft gepubliceerd, maar wel als onderdeel van wat hij omschrijft als een "jeugdcatechismus" voor specifieke jongeren van zijn parochie.

De uitspraken van kandidaat-kardinaal Fernández over zijn beoogde lezerspubliek werpen ook licht op andere delen van de teksten in het bewuste boekje. Toen Fernández bijvoorbeeld schreef dat hij hoopte, dat de pagina's van het boekje "je helpen om beter te zoenen, dat ze je motiveren om het beste uit jezelf te halen in een kus" (p. 9), dan was de "jij" (= te) die hij aansprak géén onbekende volwassen lezer, maar één van de vele jonge mensen die hij kende in zijn parochie.

Wanneer Fernández beweerde, dat "een paar met veel seks, veel seksuele bevrediging, maar weinig kussen, of met kussen die niets zeggen, met elke seksuele verbintenis het graf van de liefde graaft" (p. 21), dan had hij het niet over een volwassen publiek van lezers, maar over de jonge mensen die hij 'catechiseerde'.

En wanneer Fernández schreef dat "veel prostituees zich overgeven aan alle soorten seksuele spelletjes, maar zich door niemand laten kussen" (p. 55), dan gaf hij zijn kennis niet door aan een algemeen, volwassen lezerspubliek, maar sprak hij tot een specifieke groep, namelijk de jonge mensen die hij kende.

"Om je kussen te blijven motiveren, geef ik je een paar stukjes van verschillende gedichten, van verschillende auteurs", schreef Fernández vervolgens voor de jeugd van zijn parochie.

Als Fernández bijvoorbeeld Delmira Agustini's "Otra Estirpe" citeert [uit haar werk Los cálices vacíos (= De Lege Kelken) uit 1913], lijkt hij de oorspronkelijke tekst op verschillende plaatsen te hebben gewijzigd (vgl. p. 39). Agustini beriep zich op Eros, de blinde vader ("Eros yo quiero guiarte, Padre ciego"). Fernández citeerde Agustini echter als een aanroeper van de God van de liefde ("Dios del amor") - een zin die nergens in Agustini's tekst voorkomt en die de Uruguayaanse dichteres doet klinken als een priesteres die bidt tijdens een zwarte 'eucharistieviering'.

Door ernaar te streven de kussen van de adolescenten van de parochie van Santa Teresita del Niño Jesús "te blijven motiveren" door dichters te citeren die "over de kus spraken alsof er geen mooiere manier was om de liefde te bezingen", toonde Fernández interesse in suggestieve en zelfs erotische gedichten. Terwijl hij zijn korte 'jeugdcatechismus' samenstelde, selecteerde de toekomstige prefect van de Dicasterie voor de Geloofsleer fragmenten uit Monvels "En un cuarto de hotel" (= "In een hotelkamer"), Marwáns "La hermosa en la orgía" (= "De mooie vrouw tijdens de orgie"), Dicenta's "Lujuria" (= "Lust") en Aridjis' "Perséfone" (= "Persephone"), een gedicht dat zich afspeelt in 'een ruig bordeel, waar zowel klanten als prostituees waanzinnig klauwen en elkaar grijpen en in razernij copuleren ” (zie een recensie in Publishers Weekly).

In de laatste strofe van het gedicht "Bruja" (= "heks" of "???") spreekt Fernández een vrouw aan als een bruja, waarvan de betekenis een punt van controverse is. Het woord betekent typisch 'heks' of 'tovenares', maar kan ook 'hxxr' betekenen. De online vertaling gaf bruja geeft de tweede vertaling weer, maar Fernández beweert dat zijn gedicht "verkeerd is vertaald".

Zoals Adam, nadat hij van de verboden vrucht had gegeten, God de schuld gaf, dat Hij hem Eva als zijn metgezel had gegeven, zo geeft Fernández God de schuld voor het creëren van de mond die hij onmogelijk kan weerstaan. Inderdaad, de geperverteerde 'priester-dichter' noemt God "despiadado" - genadeloos, meedogenloos, moordend, meedogenloos, koelbloedig, woest - om dit te doen.

Het gedicht "Juego Peligroso" (= "Gevaarlijk Spel") gaat over het oneindige risico, de dodelijke sprong, het gevaarlijke spel. Het lijkt alsof Fernández bezwijkt voor de "noodzaak" om haar te kussen ondanks zijn aarzelende verlangen, want zij zal 'eigenaar' van hem worden. Hij zal een verborgen 'martelaar' worden, zijn geest zal verpletterd worden door een immense passie. Net als in het eerdere Bruja-gedicht, bekent Fernández dat hij bijna machteloos is voor de lippen van de vrouw.

In het Loba-gedicht (= Wolvin) beschrijft Fernández een vrouw als een "menseneter" of een "prostituee". Tucho heeft haar echter eerder met zijn mond aangeraakt. Zij kijkt naar hem en hij kijkt naar haar. Ze ziet zijn huid en lippen trillen, en ze vraagt ​​​​hem wat er aan de hand is. Waarom, vraagt ​​de lezer zich af, gebruikt de geperverteerde 'priester-dichter' tijdens zijn ontmoeting met de wolvin een sacrale taal? Waarom beschrijft hij het kussen van de wolvin als "heilig"? Waarom beschrijft hij de innerlijke opluchting die volgt als "gezegend"? Het is alsof Tucho het 'slachtoffer' wil worden van een bloedig offer, een lam meedogenloos gedood door de wolvin. Als Tucho het geofferde slachtoffer is, dan is de loba de offerende priesteres en is het zijn bedoeling om zichzelf aan haar aan te bieden als haar geofferde slachtoffer. Het betreft echter geen 'verzoening', maar het herwinnen van zijn eigen innerlijke 'vrede'.


OVER DE ILLUSTRATIES:

De meeste afbeeldingen in Sáname con tu boca zijn foto's van standbeelden. Fernández lijkt vooral dol te zijn op een beeld van Cupido en Psyche: twintig foto's zijn portretfoto's van Cupido en Psyche die elkaar kussen, en nog eens twee foto's laten méér van het beeld zien. Het beeld blijkt L'Amour et Psyché à demi couchée (1787-93) te zijn van de neoklassieke Italiaanse beeldhouwer Antonio Canova.

Sáname con tu boca bevat ook afbeeldingen van beelden van naakte stelletjes die de liefde bedrijven (p. 10, 18), een zwart-wit afbeelding van De Kus (1907-08) van de Oostenrijkse schilder Gustav Klimt, een vreemde cartoonafbeelding (p 53), en afbeeldingen van kussende baby's, kussende kinderen [= PEDOFIELE CONNOTATIE], kussende jonge geliefden [= VOYEURISME], kussende konijnen [= BESTIALITEIT] en paus Johannes Paulus II die een baby kust [= INTERPRETEER HET ZELF MAAR!].


WAT ZIJN NU DE IMPLICATIES?

Bergoglio heeft aan de Dicasterie voor de Geloofsleer - geleid door zijn prefect - de cruciale taak toevertrouwd om “de Paus en de Bisschoppen te helpen het Evangelie over de hele wereld te verkondigen door de integriteit van de Katholieke Leer te bevorderen en te beschermen.” (Praedicaat Evangelium, art. 69). Rapporterend aan de prefect - en ondergeschikt aan hem - bestaat de staf uit de leerstellige afdeling en uit de disciplinaire afdeling van de dicasterie. Deze laatste houdt zich ook bezig met seksueel misbruik van minderjarigen en andere ernstige canonieke misdaden gepleegd door geestelijken.

Gelovigen die een idee willen krijgen van hoe kandidaat-kardinaal Fernández leerstellige kwesties zal aanpakken, hoeven alleen maar zijn vruchtbare geschriften te verkennen. O.a. de werken die zijn opgenomen in de bibliografische lijst van de prefect gepubliceerd door het Persbureau van de Heilige Stoel. Werken zoals Sáname con tu boca en ¿Por qué no termino de sanarme? zijn helaas in de bibliografische lijst 'vergeten'.

Gelovigen die een idee willen krijgen van de manier waarop kandidaat-kardinaal Fernández het seksueel misbruik van minderjarigen zal aanpakken, hoeven zich alleen maar af te vragen hoe hij de beschuldigingen van misbruik tegen priester Eduardo Lorenzo heeft aangepakt toen Fernández aartsbisschop van La Plata was.

In een brief die in februari 2019 door El Día werd gepubliceerd, trok aartsbisschop Fernández de motieven in twijfel van ouders en anderen die hun zorgen uitten over priester Lorenzo, een priester die in 2008 werd beschuldigd van seksueel misbruik. De plaatselijke aanklager had destijds vastgesteld dat er sprake was van onvoldoende bewijs om aanklachten tegen de priester in te dienen. Toch uitten ouders tien jaar later hun bezorgdheid over het besluit van Fernández om Lorenzo over te plaatsen naar een parochie met een school.

In juli 2019 hoorde aartsbisschop Fernández van twee nieuwe beschuldigingen van misbruik tegen priester Lorenzo; één man, Julian Bartoli, legde een openbare getuigenis af. Ondanks de nieuwe beschuldigingen stond aartsbisschop Fernández priester Lorenzo toe om nog eens vier maanden pastoor van zijn parochie te blijven, tot november 2019, toen de priester plots 'verlof' nam.

Juan Pablo Gallego, de advocaat van de slachtoffers, vertelde onlangs aan Associated Press dat aartsbisschop Fernández “traag handelde” omdat hij het waarschijnlijk te druk had door zich “in het gerechtelijk onderzoek naar de beschuldigingen tegen Lorenzo te mengen”, die dan in december 2019 zelfmoord pleegde.

De afgelopen twintig jaar hebben parochievrijwilligers op veel plaatsen regelmatig, persoonlijke en virtuele training gekregen om seksueel misbruik van minderjarigen te helpen voorkomen. Wanneer nu een pastoor erotische gedichten publiceert voor de jongeren van zijn parochie die hij catechiseert, wanneer nu een pastoor de seksuele spelletjes van prostituees bespreekt met de adolescenten van de parochie, wanneer nu een pastoor in zijn jeugdcatechese foto’s opneemt van beelden van naakte paren die de liefde bedrijven, of wanneer nu een pastoor een kleine 'jeugdcatechismus' publiceert met als doel om van zijn jonge parochianen betere 'kussers' maken, dan zouden duizenden vrijwilligers automatisch voelen dat er iets mis is en zich verplicht weten de priester bij zijn bisschop te melden. Maar, Bergoglio wil niets gezien of gehoord hebben!

Nu de Pauselijke Commissie voor de Bescherming van Minderjarigen - die deel uitmaakt van de Dicasterie voor de Geloofsleer (Praedicaat Evangelium, Art. 78) - geleid zal worden door aartsbisschop Fernández als prefect van de dicasterie en gezien zijn 'verheffing' tot het College van Kardinalen, dan wordt er door Bergoglio impliciet gesuggereerd, dat er met de acties en schrijfsels van Fernández niets aan de hand is.

Als het kennelijk acceptabel is, dat de prefect van de Dicasterie voor de Geloofsleer zijn eigen erotische gedichten publiceert als onderdeel van de catechese voor jongeren in de parochie van Santa Teresita del Niño Jesús in Río Cuarto, Argentinië, waarom zou één van de andere 407.000 priesters wereldwijd zich dan geremd voelen om niet hetzelfde te doen?

Als de openhartige bekentenissen van een prelaat die erkent, dat hij zijn erotische gedichten publiceerde als catechese voor de jongeren van zijn parochie, géén belemmering vormt om tot het College van Kardinalen te worden verheven, waarom zou een priester dan ook maar de geringste correctie van zijn bisschop te wachten staan ​​voor soortgelijke daden?


Link naar het ingescande boek:

https://issuu.com/artofkissing/docs/art_of_kissing


Link naar de Engelse vertaling:

https://medium.com/@artofkissing/heal-me-with-your-mouth-the-art-of-kissing-c5300a81bb93



Voor de liefhebbers van het Tweede Vaticaans Concilie nog even het volgende:

Humanae Vitae (1968)

Paragraaf 4 Een klimaat scheppen dat de kuisheid bevordert

22 Wij grijpen de gelegenheid aan om de opvoeders en allen die verantwoordelijkheid dragen voor het algemeen welzijn van de maatschappij op de noodzaak te wijzen om een klimaat te scheppen dat gunstig is voor de kuisheid, dat wil zeggen voor de overwinning van de waarachtige vrijheid op de ongebondenheid door een volkomen eerbiediging van de morele orde. Alles wat in de moderne communicatiemiddelen de zinnen prikkelt en de zedenverwildering voedsel geeft en evenzo elke vorm van pornografie, elke obscene voorstelling dient openlijk en eenstemmig te worden veroordeeld door al degenen die zorg dragen voor de vooruitgang van de beschaving en voor de bescherming van de hoogste geestelijke waarden. Want het zou verkeerd zijn te proberen deze ontaardingen te rechtvaardigen met artistieke of wetenschappelijke motieven, of met een beroep op de vrijheid die de burgerlijke overheid op dit gebied mogelijk toestaat.


Kortom,

Schop alle 'priesters' en 'bisschoppen' die zich hier niet aan houden uit de Kerk (Bergoglio als eerste), want hun zogenaamde 'wijding' was sowieso al ongeldig!