De 'godvergeten' Vlaamse 'bisschoppen' trekken de Kerk door het slijk

Zou het niet eens tijd worden, dat de Vlaamse 'bisschoppen' onomwonden afstand nemen van bepaalde figuren, zoals een Godfried 'kardinaal' Danneels of een Roger Vangheluwe? Maar, in plaats van dat te doen en zélf eens schuld te bekennen - want zij weten natuurlijk meer van de homoseksuele machtsspelletjes binnen de Kerk in Vlaanderen en hebben hierover altijd gezwegen - wordt 'de schuld' gemakshalve bij 'de Kerk' neergelegd. Dat recht hebben de bisschoppen niet, want dé Kerk is hun 'kerk' niet. Wordt het niet eens tijd dat de 'bisschoppen' zélf hun zonden opbiechten en een duidelijk Mea culpa slaan richting de gelovigen?

De Vlaamse 'bisschoppen' verklaren naar aanleiding van 'Godvergeten' op Canvas o.a.:

"Wat de Kerk ook doet, zij kan hun trauma en leed niet ongedaan maken."

"De voorbije dertien jaren zijn voor de Kerk in velerlei opzichten een leerschool geweest."

"Hoe zullen de bisschoppen antwoorden op de reeks "Godvergeten"? Eerst willen wij de vier uitzendingen integraal bekijken, uit respect voor wat de slachtoffers daar te zeggen hebben. De bisschoppen waren immers niet op voorhand betrokken in de opmaak van de vier uitzendingen. Tegelijkertijd willen wij bij medewerkers en experten het nodige advies inwinnen. Verdere communicatie zal volgen."

Bron: Bisschoppenconferentie van België

Link:

https://www.kerknet.be/sites/default/files/20230907_Godvergeten%20-%20persbericht_site.pdf

Wat de Vlaamse 'bisschoppen' doen, is vooral hun eigen lafheid en achterlijkheid op de Kerk projecteren

De Kerk kan niets doen om de trauma's en leed ongedaan te maken en de Kerk bestaat al langer dan dertien jaar. Verder blijkt vooral de grote angst en onwetendheid bij de 'bisschoppen' aangezien ze weer eens "bij medewerkers en experten het nodige advies moeten inwinnen".

Hebben ze na al die jaren nog steeds geen antwoord?

De 'bisschoppen' schijnen zich vooral zorgen te maken over de "slachtoffers" van seksueel misbruik. Wat met de andere "slachtoffers", de gelovigen? Moet er niet eens een antwoord komen op de vraag hoe is kunnen gebeuren wat er gebeurd is? Maar, daar geldt nog steeds de omerta!

Indien de 'bisschoppen' toch niet over de échte oorzaken van het probleem willen praten, dan zouden ze beter ook géén uitspraken doen in de media over het andere, want alles wat de 'bisschoppen' zeggen, brengt toch géén zoden aan de dijk. En een Johan Bonny is al helemaal niet de geschikte persoon om wat dan ook 'op te kuisen'. Als de 'bisschoppen' oprecht vinden dat ze genoeg gedaan hebben voor de "slachtoffers", dat ze dat dan zeggen. Maar, alles wat deze zweverige geitenwollensokken staatsambtenaren doen, is de goede naam van de échte Katholieken en de Kerk verder besmeuren!

Het enige wat de 'bisschoppen' doen, is de media proberen te appeasen, te sussen. Maar, wat hebben Katholieken met dé media te maken? Waarom liggen de 'bisschoppen' wakker van de VRT; een instituut dat zélf door en door rot is, leugens verkoopt, indoctrineert, nieuws fantaseert, géén échte duiding geeft en zélf in een pedofiel moeras weggezonken is. Hoeveel van de VRT-medewerkers zijn al niet vertrokken omdat ze daden gesteld hebben die vele malen erger zijn dan hetgeen er op 60 jaar in de Kerk zou zijn gebeurd.

De 'Commissie voor de behandeling van klachten van seksueel misbruik in een pastorale relatie' was een Belgisch adviesorgaan dat in 2000 werd opgericht door de bisschoppen van België. In de nasleep van de onthullingen van bisschop Roger Vangheluwe voor de camera's waarbij hij toegaf dat hij zijn neef misbruikt had, werd de commissie in januari 2010 terug geactiveerd. Laat Vangheluwe nu net de uitzondering zijn en niet de regel! Wordt het niet eens tijd om dat te zeggen, in plaats van te blijven zeepsmoelen wat deze vieze kerel betreft? De incestueuze relaties binnen de familie Vangheluwe zijn niet het probleem van de Kerk!

Sluit dat kerkelijke 'meldpunt' en probeer niet zelf doktertje te spelen! Want, zachte heelmeesters maken stinkende wonden. En de 'bisschoppen' hebben al vaak genoeg bewezen dat hun halve maatregelen de schade voor de Kerk alleen maar verergeren. Stuur elke klacht meteen door naar politie en gerecht, en dat zij het dan maar uitzoeken! De Kerk is er niet om de zelfgecreëerde problemen van een afvallige maatschappij op te lossen. Laat ze dat lekker zélf doen! Indien de seculiere maatschappij ervoor gekozen hééft om door te gaan zonder de Kerk, laat hen dan rustig richting de afgrond lopen, maar volg hen niet langer. Europa is sowieso verloren! De tuchtiging volgt weldra!

Analyse en statistieken van de 'Commissie-Adriaenssens' (10-09-2010)

Twee derde van de slachtoffers zijn mannelijk, een derde vrouwelijk. Uit Franstalige hoek kwamen slechts 45 getuigenissen, uit Nederlandstalige hoek meer dan 400. 'We hebben geen verklaring voor dit grote verschil'. [Het zou wel eens de links-libertaire Nederlandse wind die door Vlaanderen waaide, kunnen geweest zijn!]

Het aantal actuele dossiers is zeer beperkt. Er is slechts één dossier over een minderjarige naar justitie gestuurd. Ook één actueel dossier over iemand die nog geen dertig jaar is, is naar het gerecht gestuurd. Tachtig procent van de slachtoffers die naar de commissie stapte, is ouder dan veertig jaar.

De helft van de daders van het misbruik binnen de Kerk zou overleden zijn, aldus Adriaenssens. Jonge jongens rond twaalf jaar bleken het vaakst het slachtoffer van misbruik. Vanaf de leeftijd van 15 à 16 jaar valt het misbruik terug. Bij meisjes is er geen dergelijke piek en blijft de kans op misbruik min or meer constant door de puberteit heen.

Het misbruik situeert zich vooral in de jaren '60, met een sterke terugval in de jaren '80. 'Een trend die we ook elders in Europa zien', aldus Adriaenssens.

In totaal komen 29 congregaties in alle bisdommen aan bod in de dossiers van de commissie. 'Maar zowat elke instelling, elke school - en dan met name de scholen met een internaat - hebben ooit te maken gehad met misbruik', klinkt het.

Intussen zouden er in totaal 1.345 meldingen binnengekomen zijn en effectief zijn opgevolgd (tot juni 2022).

Dit zijn nu concrete data.


En nu enkele cijfers volgens Sensoa:

Verkrachting: meldingen en veroordelingen

In 2021 waren er 4.081 meldingen van verkrachting (zonder pogingen mee te tellen), waarvan 2 met de dood tot gevolg.

In 2021 waren er 213 meldingen van groepsverkrachtingen (pogingen niet meegeteld), tegenover 182 in 2020.

In België zijn er dus op basis van de aangiftes gemiddeld 11 verkrachtingen per dag. Ongeveer 44% van deze meldingen gaan over de verkrachting van een minderjarige.

Dit gebeurde allemaal 'buiten de Kerk'!

En het probleem wordt alleen maar groter naarmate er 'minder' Kerk is!

Het is duidelijk, dat de VRT met 'Godvergeten' een ideologische strijd voert tégen de Kerk!

Voor wat de Kerk betreft situeert het misbruik zich vooral in de jaren '60, met een sterke terugval in de jaren '80; het is dus een historisch 'probleem'

In de jaren zestig en zeventig van de vorige eeuw waren alle gedragsregels blijkbaar "anders". Dat was de linkse avant-gardecultuur van toen. Voor de jaren zestig en de zogenaamde 'seksuele revolutie' bestond er nog zoiets als 'ridderlijkheid'. Mannen wierpen zich op als de beschermers van de vrouwen en zij wisten dat alleen een toegewijd huwelijk tot seksuele betrekkingen zou leiden.

De 'seksuele revolutie' ging over seksuele betrekkingen 'voor' en later ook 'buiten' het huwelijk. En wat later konden ook homoseksuele mannen uit de kast komen. Het gevolg was dat vele heteroseksuele priesters en religieuzen gingen huwen en dat we een oververtegenwoordiging van homoseksuelen binnen de clerus kregen - zoals een Danneels en een Vangheluwe - die op hun beurt hun gedrag theologisch (o.a. ROEACH) begonnen te vergoelijken. Later begon men dan ook nog pedofilie te promoten.

Etienne Vermeersch

De houding van bijvoorbeeld een Etienne Vermeersch in 1979 aangaande pedofilie was duidelijk vooral beïnvloed door de links-libertaire denkbeelden van toen (De Morgen 8/12/79 "Zijn pedofielen boosdoeners?" door Etienne Vermeersch). Maar dat belette hem toen toch niet alvast te pleiten voor een wetswijziging in de richting van een matiging van de strafrechtelijke beteugeling of minstens van een meer begrijpende rechtspraak aangaande pedofilie.

Sinds het begin van de jaren 1970 pleitte Vermeersch voor de legalisering van abortus. Hij is de eerste die op de toenmalige Belgische Radio en Televisie (BRT) het taboe doorbreekt in de strijd voor een 'waardig levenseinde' en voor euthanasie. Wanneer je mensen en in het bijzonder baby's als wegwerpproducten beschouwd, is het dan niet logisch dat ook inzake pedofilie Vermeersch zich niet onbetuigd liet.

Wanneer de radicale homogroep 'De Rooie Vlinder' in 1979 'Snoepjes' naar Gent haalt - een Nederlandse musical over pedoseksualiteit - kan die in de Blandijn - nota bene het gebouwencomplex van de Universiteit van Gent op de Blandijnberg - worden opgevoerd. Vermeersch, decaan op dat moment, schrijft er een opiniestuk over: ‘Zijn pedofielen boosdoeners?’ (De Morgen, 8 december 1979).

De piek in het seksueel misbruik door priesters in de jaren zestig en zeventig is een weerspiegeling van de 'seksuele revolutie' elders in de samenleving.

De Kerk toen én nu was en is dus géén perverse sekte die pedofilie stimuleerde. Bepaalde linkse figuren 'binnen de Kerk' surften mee op een discours dat in progressieve, links-vrijzinnige kringen en aan sommige universiteiten in zwang was. Men kan de Kerk heel veel aanwrijven, maar voor de emancipatie van pedofilie stond Zij niet vooraan op de barricade. Al blijft het hoogst merkwaardig dat een instituut dat verkondigt dat seksualiteit maar geoorloofd is binnen het huwelijk én met het oog op voortplanting, daarin (zij het slechts kortstondig) meeging.

De misbruik-tsunami die we tegenwoordig meemaken, mag de links-libertaire maatschappij op haar eigen conto schrijven en is alleen maar het logische gevolg van een door hen gewilde, pseudo-maçonnieke en geseksualiseerde maatschappij met 'minder Kerk'!