 |
| Bisschop Harrie Smeets verklaart de Zetel van Roermond "verhinderd" |
Bisschop Harrie Smeets van Roermond heeft besloten vanwege zijn ziekte een flinke stap terug te zetten. De Bisschop treedt niet af, maar is voortaan "verhinderd" om zijn werk als Bisschop te doen. Het Kerkelijk Recht biedt de mogelijkheid om een Bisschopszetel "verhinderd" te verklaren "wanneer de bisschop niet meer in staat is om zijn pastorale taak in het bisdom te vervullen" (Canon 412).
BRIEF VAN DE BISSCHOP:
Broeders en zusters in Christus,
Het is nu ruim twee jaar geleden dat ik ziek werd. Sindsdien lukt het mij niet meer om zelf de Heilige Mis op te dragen. Ik bezoek daarom zoveel als mogelijk is de dagelijkse eucharistieviering in de Munsterkerk, vlak bij het bisschopshuis in Roermond.
Het is daar de gewoonte om voorafgaand aan elke Mis een moment van aanbidding te houden. Samen met de aanwezige parochianen zitten we dan minutenlang in stilte voor het Allerheiligste. Ik kan u verzekeren dat is een uitstekend begin van de dag. De rust en devotie die van dat moment uitgaan, bieden mij de gelegenheid om al mijn vragen en zorgen bij Onze-Lieve-Heer neer te leggen.
Niet eerder heb ik zelf zo sterk ervaren wat in het Evangelie van deze zondag gezegd wordt: “Komt allen tot mij die uitgeput zijt en onder lasten gebukt, en Ik zal u rust en verlichting schenken.” U en ik kennen in ons leven allemaal onze moeilijke momenten, maar als we ze delen met Onze-Lieve-Heer geeft hij ons kracht naar kruis. Maar er komt ook een moment dat wij als mensen voelen dat onze krachten niet meer toereikend zijn.
Toen ik in 2018 benoemd werd tot Bisschop van Roermond, was dit beslist niet de benoeming waar ik naar uit had gezien. Ik moet u ook eerlijk bekennen dat het me in het begin moeite gekost heeft om mij in deze rol te schikken. Maar bij mijn priesterwijding heb ik ‘ja’ gezegd op mijn roeping en ik vond dat ik niet mocht weglopen voor de verantwoordelijkheden die daarna op mijn pad kwamen. Daarom heb ik het bisschopsambt aanvaard.
Net toen ik mijn draai een beetje gevonden had, werd ik ziek. Wat aanvankelijk een herseninfarct leek, bleek een kwaadaardige tumor te zijn. U heeft allen meegekregen hoe een en ander zich ontwikkeld heeft. Ik ben daar altijd bewust heel open in geweest. Diverse behandelingen en medicijnen hebben mij een tijdlang letterlijk en figuurlijk op de been gehouden. Maar begin dit jaar hebben de artsen laten weten niets meer voor mij te kunnen betekenen. Alle behandelingen zijn toen stopgezet. Sindsdien zijn mijn krachten achteruitgegaan.
Met name de laatste weken voel ik dat ik niet meer kan wat ik graag zou willen en dat ik niet meer in staat ben het Bisdom te besturen. Ik heb daarom besloten om gebruik te maken van een mogelijkheid die het Kerkelijk Recht daartoe biedt: namelijk om de Zetel van Roermond "verhinderd" te verklaren. Dit kan "wanneer de bisschop niet meer in staat is om zijn pastorale taak in het bisdom te vervullen", zoals dat formeel heet. Helaas moet ik constateren dat dit op dit moment het geval is.
Dit besluit betekent niet dat ik aftreed, maar dat ik wel een flinke stap terugzet. Ik zal tot het einde van mijn leven uw Bisschop blijven, maar als gevolg van mijn ziekte ben ik verhinderd om die taak uit te voeren. Op mijn verzoek en in mijn naam heeft Vicaris-generaal Mgr. René Maessen met ingang van donderdag 6 juli 2023, conform de regels van het Kerkelijk Recht, het volledige bestuur van het Bisdom overgenomen, tot aan het moment waarop de Zetel daadwerkelijk vacant raakt.
Het is mij niet makkelijk gevallen om dit besluit te nemen. Het ligt niet in mijn aard om een opdracht niet af te maken. Maar sinds het bekend worden van mijn ziekte heeft het mij veel moeite gekost om mijn werk te doen. Ik heb geprobeerd zoveel mogelijk onder de mensen te blijven komen en contacten te onderhouden.
Een tijd lang ging dat ook redelijk goed. Ik ben dankbaar dat ik in die periode bijna elke zondag als gewone kerkganger een andere parochie heb mogen bezoeken en in alle dekenaten ben geweest. Maar ik moet nu constateren dat mijn krachten uitgeput zijn. Het is op!
Graag wil ik u allen heel hartelijk danken voor het vertrouwen dat u mij als Bisschop hebt geschonken en voor het gebed en de vele blijken van medeleven die ik tijdens mijn ziekte mocht ontvangen. Dank ook voor het geduld dat u met mij hebt gehad.
Ik weet niet hoeveel tijd Onze-Lieve-Heer mij in dit leven nog geeft, maar – ondanks mijn eigen aarzeling in het begin – is het een voorrecht om uw Bisschop te mogen zijn.
Blijf geloven in de Boodschap van het Evangelie. Blijf hopen op het goede. En blijf elkaar 'in Gods naam' liefhebben, want Zijn juk is zacht en Zijn last is licht.
Het ga u allen goed.
In Christus verbonden
Roermond, 6 juli 2023
+ Harrie Smeets,
Bisschop van Roermond
Link naar de brief:
https://admin.bisdom-roermond.org/public/mkw_editor_uploads/files/Documenten/Voorleesbrief%20bisschop%20Smeets%20juli%202023.pdf
De situatie is vrijwel identiek aan de flinke stap terug die Paus Benedictus XVI in 2013 zette:
Paus Benedictus XVI; en de Sede Impedita / Verhindering van de zetel in 2013
Géén abdicatie, géén sedisvacatie, géén conclaaf en géén nieuwe paus in 2013
 |
| Paus Benedictus XVI behield de Munus en bleef Bisschop van Rome ook na 2013 |
"Er is maar één Paus" bleef Paus Benedictus XVI bijna 10 jaar lang herhalen, zonder ooit uit te leggen wie die ene Paus dan was. Misschien kon hij het niet zeggen omwille van de Sede Impedita / de 'Verhindering van de zetel' in 2013 met als gevolg géén abdicatie, géén sedisvacatie, géén conclaaf en géén nieuwe paus in 2013.
Met de Declaratio van 2013 had hij wel degelijk de bedoeling om "af te treden" door middel van afstand te doen van het "ministerium" (= de praktische uitoefening of de publieke bediening van zijn functie), maar hij deed helemaal géén "afstand" van de goddelijk gecreëerde "munus", namelijk van zijn functie zélf.
Woorden zijn belangrijk: "ontslag nemen" is afstand doen van de publieke uitoefening van zijn functie, maar "aftreden" of "abdiceren" - hetgeen hij niet gedaan heeft - is afstand doen van de troon. De drie woorden "ministerium", "munus" en "officium" worden in het Nederlands vertaald door "bediening", "functie", en "ambt".
Link:
https://kavlaanderen.blogspot.com/2022/12/breaking-sede-impedita-verhindering-van.html
Bergoglio = Fake pope
Nog even een vermaning aan de zwijgende 'huurlingen' die de kerkelijke cenakels bevolken en ambten bekleden waar ze géén recht op hebben, of ambten uitoefenen die ze intussen alweer van rechtswege verloren hebben of ambten blijven usurperen die ze de facto echter nooit bekleed hebben en ook een vermaning aan de pseudo-traditionalisten:
Steeds meer geestelijken en gelovigen buiten het zogenaamde pseudo-traditionalistische 'verzet' - dus mensen die 'te goeder trouw' en tegen wil en dank deel uitmaken van de Novus-Ordo-kerk - komen tot het besef dat Jorge Bergoglio niet de paus van de Katholieke Kerk is.
Ondertussen blijven de geestelijken van het zogenaamde pseudo-traditionalistische 'verzet' Jorge Bergoglio accepteren als 'paus' en blijven herhalen: "We wachten op de Kerk om een oordeel te vellen".
Toch hebben hun vroegere leiders - die misschien wel wat heldhaftiger waren dan zijzelf - vooruitgelopen op het oordeel van de Kerk om tot het besluit te komen dat het Tweede Vaticaanse Concilie niet 'katholiek' was en dat de schismatieke Novus-Ordo-rite niet acceptabel is voor een Katholiek.
Vreemd. Het pseudo-traditionalistische 'verzet' doet alsof Paus-zijn een puur canonieke kwestie is en dat ze daarom een canoniek oordeel moeten afwachten. Natuurlijk is dit niet waar. Om Paus te zijn, moet de persoon in kwestie eerst en vooral Katholiek zijn. De openbare zonde van manifeste, formele ketterij transformeert iemand van Katholiek in niet-katholiek, en dit is altijd al het geval geweest ongeacht of de bewuste ketterij een canoniek delict (d.w.z. een 'misdaad') is.
Of iemand de openbare zonde van manifeste, formele ketterij begaat, kan door elke kundige waarnemer met morele zekerheid worden vastgesteld en is als bewijs voldoende.
In het geval van Jorge Bergoglio is zijn openlijke, manifeste, formele ketterij een feit en kan daarom met morele zekerheid worden gekend door een waarnemer die ogen heeft om te zien en oren om te horen.
Benedetto XVI | il Papa per Sempre
20 opmerkingen:
Hoe kunt ge beweren dat hij niet abdiceerde en de munus behield als in de AAS duidelijk sprake is van ‘muneris’ (genitief van munus) en ‘abdicatione’?
Waarom heeft Benedictus XVI dan niet gewoon een plaatsvervanger aangeduid, zoals de bisschop van Roermond dat nu doet (volgens het Kerkelijk recht)? Waarom heeft hij een conclaaf laten doorgaan? Dan weet je toch op voorhand dat er verwarring zal ontstaan?
“De muneris (…) abdicatione”. Kan het duidelijker? En kan de valse stelling van The Guardian Angel krachtiger tegengesproken worden?
@ De ongeduldige en legalistische Anoniem van 16:19 u. en 21:35 u.,
U zou toch beter moeten weten en u wéét ook beter!
"De muneris Episcopi Romae, Successoris Sancti Petri abdicatione."
is een opschrift, een titel, een "betreft" in de ACTA APOSTOLICAE SEDIS.
https://www.vatican.va/archive/aas/documents/2013/marzo2013.pdf
Het is net het punt, dat dit géén onderdeel van de Declaratio is!
Zoals correct wordt weergegeven op de website van het Vaticaan.
https://www.vatican.va/content/benedict-xvi/la/speeches/2013/february/documents/hf_ben-xvi_spe_20130211_declaratio.html
Paus Benedictus XVI schreef in de Declaratio dat zijn krachten, vanwege zijn leeftijd, "niet langer geschikt zijn om de Petrijnse MUNUS adequaat te oefenen". Hij schrijft echter helemaal niet om er afstand van te doen, maar eerder: "Ik ben me terdege bewust van de ernst van deze daad en VERKLAAR AF TE ZIEN VAN HET "MINISTERIUM" (d.w.z. de uitoefening) van de bisschop van Rome".
Hij citeert in het begin dus generiek de Munus, maar verklaart dan formeel dat hij alleen afstand doet van het Ministerium. Waarom maakt Paus Benedictus di onderscheid?
Hij zou gewoon kunnen zeggen, dat hij aftrad, maar dat zei hij net niet. Hij is een koning, die door 'af te treden', zegt dat hij afziet van de uitoefening van de praktische macht zonder afstand te doen van de troon die door Goddelijk Recht was verkregen.
Benedictus schreef onder andere niet eens "Ik verzaak", maar "Ik verklaar dat ik verzaak", wat niet impliceert dat zijn verzaking 'zonder dwang' is, net zoals "verklaren dat ik liefheb" niet noodzakelijkerwijs overeenkomt met "liefhebben".
Ervan uitgaande dat Benedictus onder druk stond, voor een keuze stond, bijvoorbeeld tussen zijn 'aftreden' en het faillissement van het Vaticaan (zie hiervoor het bekende verhaal van de SWIFT-code en de blokkering van de bankrekeningen van het Vaticaan), heeft hij VRIJ GEKOZEN OM TE "VERKLAREN AF TE ZIEN" van het Ministerium. Iets heel anders dan zeggen "Ik doe vrijwillig afstand".
Een andere vraag betreft het moment van aftreden. Iemand die verklaart om af te treden, treedt nu af en niet na 18 dagen. De Zetel zou na 18 dagen trouwens niet 'vacant' zijn, maar 'leeg' (vacet). Toch zou het aftreden de Zetel 'vacant' moeten maken. Op 28 februari werd geen enkel document ondertekend. Wat als Paus Benedictus XVI zich in tussentijd zou hebben bedacht?
In zijn mondelinge toespraak zegt Paus Benedictus dat het uur van aftreden "HORA VIGESIMA" is, en dat had daarom moeten worden getranscribeerd als "hora XX".
LET OP: Dit komt helemaal niet overeen met 20.00 uur volgens het 24-uurs internationale tijdsysteem. Voor de Romeinse tijd die Italië en de pauselijke bezittingen sinds de Middeleeuwen volgde - als een systeem van zuivere urenberekening - begon de telling niet om middernacht, maar vanaf zonsondergang, die natuurlijk het hele jaar door varieert. Dus dit systeem werd alleen gebruikt om de tijd van de dag aan te geven en niet om een datum te geven. Het Romeinse uur meet trouwens de tijdsperiode tussen twee 'uren'.
Op 28 februari 2013 begon het tellen bij zonsondergang, dus om 18.00 uur volgens onze tijd.
Om de hora vigesima van 28 februari te vinden, tel je vanaf 18.00 uur twintig uur erbij tot we volgens ons tijdschema op 1 maart de tijdspanne 13.00-14.00 uur bereiken.
En wat gebeurt er in de vroege middag van 1 maart?
Binnen het XIX uur, in een variabele minuut tussen 12.00 en 13.00 uur (nooit na deze deadline) verschijnt altijd het Vaticaanse BOLLETTINO. Inderdaad, op 1 maart rond 12.30 uur verspreidt Kardinaal-decaan Angelo Sodano via het bulletin de bijeenroeping van het nieuwe onwettige conclaaf dat Paus Benedictus onttroont en hem naar een volledig 'verhinderde zetel' stuurt (can. 335).
Met andere woorden, men had géén conclaaf moeten organiseren, want de Paus leefde nog en was niet wettig afgetreden!
Daarom zegt Benedictus dat hij "aftreedt, ZODAT de Stoel van Rome LEEG blijft", te beginnen vanaf de hora vigesima, (13.00-14.00), het eerste uur van de Romeinse tijd waarin zijn aftreden ongetwijfeld al effectief was.
Alles volgt een angstaanjagend draaiboek. In feite had Paus Benedictus om 17.00 uur op de 28e al de helikopter genomen en naar Castel Gandolfo gevlogen, waar een WERKENDE Romeinse klok op het Apostolische Paleis hangt.
Om 17.40 uur op de 28e, kort voor zonsondergang, wat in de Romeinse tijd overeenkomt met de 40e minuut van het XXIV uur van de vorige Romeinse tijdstelling, kijkt Benedictus vanaf het balkon van Castel Gandolfo uit op het plein en verklaart: "Je weet dat deze dag [die zou beginnen volgens de Romeinse tijd] voor mij niet is zoals de vorige”: we weten dit omdat hij het in de Declaratio zei, waarin hij de Romeinse tijd gebruikte, én empirisch omdat er boven zijn hoofd de klok is van het pauselijk paleis van Castel Gandolfo die de Romeinse tijd markeert.
Samengevat:
Paus Benedictus heeft ons, door gebruik te maken van de Romeinse tijd, traditioneel gangbaar in de Pauselijke Staten en verschillend van het 24-uurs internationale systeem, ons de ware aard van zijn 'aftreden' doen begrijpen: niet zijn vrijwillige 'troonsafstand' die van kracht wordt op 20.00 uur op 28 februari, maar een onttroning (omdat de Stoel volledig verhinderd is) aangekondigd op 11 februari, waardoor de Zetel van Rome op 1 maart om 13.00 uur LEEG zal zijn, dwz net nadat de Kardinalen hebben gezegd het onwettige conclaaf te zullen samenroepen.
De afstand van het ministerium wordt tegelijkertijd van kracht, en in feite automatisch opgelegd door de bijeenroeping van het 'nieuwe', onwettige conclaaf, dat door hem wordt 'aanvaard' met (uiteindelijk zegevierende) berusting.
Immers, alleen in het juridische geval van een totaal verhinderde zetel is het mogelijk om door overmacht het ministerium van de munus te scheiden.
@ Anoniem van 11:06,
OMDAT HET EEN STAATSGREEP WAS!
WIE CONTROLEERT SWIFT???
"Dit besluit betekent niet dat ik aftreed, maar dat ik wel een flinke stap terugzet. Ik zal tot het einde van mijn leven uw Bisschop blijven, maar als gevolg van een STAATSGREEP ben ik verhinderd om die taak uit te voeren. Conform de regels van het Kerkelijk Recht, wordt het volledige BESTUUR van het Bisdom overgenomen, tot aan het moment waarop de Zetel daadwerkelijk vacant raakt."
Opmerkelijk - of toch niet - is dat The Guardian Angel in alle talen zwijgt over de woorden "et Conclave ad eligendum novum Summum Pontificem" in de verklaring van Benedictus. Hij zegt dus zelf dat er een conclaaf moet worden bijeengeroepen om een nieuwe paus te verkiezen.
@ Vorige Anoniem,
Waarom schrijft Benedictus dat het nieuwe Conclaaf zal moeten worden bijeengeroepen "door degenen die daartoe bevoegd zijn" en niet "door jullie kardinalen"? Het klinkt als een delegitimatie, aangezien het duidelijk de kardinalen zijn tot wie hij zich richt die het conclaaf zouden moeten vormen.
Bovendien specificeert Benedictus GEEN NAUWKEURIGE DATUM van het nieuwe, échte conclaaf voor de verkiezing van de Paus. Hij zegt dat het Conclaaf pas bijeengeroepen zal moeten worden NADAT DE ZETEL VACANT ZAL ZIJN, dus eigenlijk na het moment na zijn overlijden. Dit is de reden waarom de geldige verkiezing van de nieuwe Paus in dat geval alleen door SOMMIGE KARDINALEN zou mogen gebeuren, namelijk degenen die benoemd werden tijdens het leven van Benedictus XVI en die bereid zijn om de "staatsgreep" te erkennen.
In feite zijn de kardinaalbenoemingen van Bergoglio niet rechtsgeldig, omdat ze afkomstig zijn van een valse paus. Als er nog vele jaren verstrijken en er geen "legitieme" kardinalen meer zouden zijn, dan moet de nieuwe Paus door de Roomse Kerk worden gekozen, net zoals in vroegere tijden. Daarom zou vanuit dit oogpunt een nieuw Conclaaf moeten worden bijeengeroepen "door degenen die verantwoordelijk zijn" en NIET door de Kardinaal-deken.
Paus Benedictus XVI/ JosephCardRatzinger was een uiterst intelligente en hoogbegaafde intellectueel met een geweldig geheugen en een groot besef van historie; en daarenboven een grote stylist en meester van het proza, én beslagen in vele talen- niet het minst in latijn.
Dat is geen leeg lofgezang, maar een objectieve vaststelling die door veel van zijn leeftijdsgenoten, van zijnleerlingen en van zijn medewerkers gemaakt werd.
(overigens dit alles in schril contrast tot Jorge Bergoglio/ "Franciscus")
1. P.Benedictus XVI heeft zich zijn leven lang herinnerd, hoe hij als als JosephCardRatzinger, destijds als Hoofd van de Congregatie voor de Geloofsleer, in de jaren 1989-1990 om raad gevraagd werd door Koning Boudewijn van Belgiê, en wel voor wat betreft de abortuswet van de regering Martens-8 (olv Wilfried Martens CVP, de fransdolle Moureaux (PS) en de vrijzinnig geworden rest-volksunionist Schiltz).
De gans belgische regering, het gefanatiseerde parlement en de opgehitste mainstream eisten een liberale abortuswet, K.Boudewijn had gewetensbezwaren en de dikke kardinaal Danneels woe de koning overtuigen, toch maar de wet te ondertekenen: zoals steeds amoreel tot in het beenmerg ( sedert 1985 onverschillig/ meer dan tolerant voor pedofilie en een diabolische prutser bij Roeach4).
J.CardRatzinger, door de koning direct gecontacteerd, ondersteunde de koning bij zijn gewetensbezwaar, en raadde hem, ook op gevaar van institutionele crisis en opheffing van de monarchie, stoer te blijven en niet te ondertekenen.
Wat K.Boudewijn dan ook zo deed, tot totale verbluffing en ontzetting van de verrader Martens.
En simsalabim werd na consultatie van juristen "de koning in de onmogelijkheid gezet, zijn ambt uit te oefenen" en de wet werd goedgekeurd.
J.Ratzinger heeft zich daaraan steeds herinnerd. Hij zelf was nooit een grote vechtjas geweest, niet in de 2e wereldoorlog, niet bij zijn doctoraatsthesis, niet in Tübingen. En nu gaf hij een raad, oproep tot moed en dapperheid aan iemand in de eerste vuurlijn.
Ratzinger/P.Benedicus XVI heeft het nooit vergeten.
Toen het Vaticaan zwaar onder druk stond en finantieel gewurgd werd met gevaar van niet-betaling der vele kleine lieden die er werken, heeft hij- bijzonder dapper voor hem, en nog wel op hoge leeftijd, zich zelf geofferd: "in de inmogelijkheid zijn ministerium uit te voeren".
Helemaal niet flatterend voor Belgiê en zeker niet voor de Danneels-mafia der noordbelgische bastaardkerk en de CVP/cd&v.
2. Overigens- ook speciaal voor de modernistische critikasterende medelezers en auteurs.
Wanneer men de directe opnames ziet en toehoort, hoort men zer goed hoe P.Benedictus in grof-foutief latijn zijn verklaring afgeeft- ze als prullig knutselwerk afleest, en wel niet omdat hij geen latijn meer kende 8en zijn secretaris Gänswein evenmin), maar om indirect en door de grammatikale fouten op de uitgeoefende dwang te wijzen.
Ze hebbnen dat in het vaicaan enige dagen later ook bemerkt en de officiêle kondgevingen werden dan ook een paar maal veranderd ( de omschrijving van de Grote Sowjetische Encyclopedie laat groeten...).
3. Een decennia-lange goede en enge vriend van Joseph Ratzinger, die hem ook na zijn gedwongen afgang nog meermaals bezocht en de hele heibel en de zottekuren van Bergoglio(PFranciscus én het waardige optreden van P.Benedictus XVI van dichtbij en zeer intens meebeleefde, heeft in het begin zware bedenken bij de verwarring van de gelovigen gehad.
En hij heeft dat openhartig en vrank en vrij aan de verhinderde P.Benedictus XVI gezegd.
Echter:zeer snel werd het desastreuze van PFranciscus zichtbaar, steeds meer werd bekend over de ware achtergrond van de ambtsverhindering; en de zeer goede vriend en kameraad hulde zich hier totaal in zwijgen.
Hij kent de historische gewelddadigheid der peronisten zeer goed.
P.S. Waar zitten eigenlijk VanGheluwe, Tom Flamez en Luc Vienne?
@ Vorige Anoniem,
Hartelijk dank voor het benoemen van de link tussen het aftreden van Boudewijn en het aftreden van Benedictus. Er zijn inderdaad een aantal frappante gelijkenissen!
In beide gevallen zijn er trouwens ernstige - zo niet onoverkomelijke - juridische bezwaren te benoemen.
Boudewijn is niet afgetreden, daar was hij te laf voor. Hij heeft ingestemd met een juridische kunstgreep om eventjes in de onmogelijkheid te verkeren om te regeren. Daarna heeft hij gewoon gedaan als voordien, tot zijn dood. Een even groe lafaard dus als Ratzinger. Dat is de enige frappante gelijkenis.
@ Vorige Anoniem,
Het gaat niet over 'aftreden' van Boudewijn, het gaat over het feit dat Boudewijn de wet niet wilde ondertekenen. En hij heeft die wet dus niet ondertekend.
De enige lafaard in deze is premier Martens die vanuit CVP-perspectief die wet nooit ter stemming had mogen voorleggen. Hij had de regering moeten laten vallen!
Aan anoniem 14 juli 2023 om 06:24
U bent slecht geînformeerd en leest niet opmerkzaam.
Zoals anoniem 12 juli 2023 van 22:58 correct schrijft, weigerde oning Boudewijn een wet te ondertekenen, die tegen zijn geweten, tegen Gods wet en de natuurwet inging.
De hele belgische staatsmafia, Martens met zijn CVP op kop, wou absoluut niet dat Belgie tesamenbrak resp. de monarchie viel.
En koning Boudewijn was stoer en wou niet buigen.
Daarom werd buiten zijn persoon een slinkse juridische truc gebruikt: de regering verklaarde, dat "de koning in de onmogelijkheid verkeerde te regeren" (De regering was actief en stelde de koning buiten spel) en ondertekende in haar totaliteit de wet.
Koning Boudewijn was een irenische persoonlijkheid, maar hier was hij, bijna moederziel alleen, dapper en standvastig.
P. Benedictus XVI overigens ook.
Eerst goed lezen, jongen, en dan commenteren... ;-)
Een reactie posten