Shock in Vaticano | Pauselijk Ceremoniemeester, Aartsbisschop Marco Agostini, kwalificeert de Curie-kardinalen en co. als: "Culattoni tutti insieme!"

Terwijl de radeloze vrijmetselaar Robert Francis Prevost tijdens zijn 'Kerstboodschap' voor de Curie oproept tot 'universele broederschap' en de Curie vraagt om tot een oprechte bekering te komen, steken dezelfde dynamieken die het vorige 'pontificaat' kenmerkten opnieuw de kop op met een rouwe brutaliteit die aan duidelijkheid niets te wensen overlaat. Degenen die dachten dat ze in de wandelgangen en kringen rondom Prevost niet langer moesten vrezen voor uitdrukkingen en ongevraagde outings die jarenlang het leven in het Vaticaan hebben vergiftigd, komen nu bedrogen uit. Het gaat hier echter niet om curiale folklore, of Italiaanse delicatessen, noch om een grap van slechte smaak.

Tijdens het weinig sacrale geroezemoes in afwachting van de Kerstgroet van Prevost aan de Romeinse Curie in de overvolle Aula della Benedizione enkele dagen geleden liet Vatican News ons onbedoeld luisteren naar een uitspraak van Pauselijk Ceremoniemeester, Aartsbisschop Marco Agostini. Enkele ogenblikken voordat Robert Francis Prevost over zijn 'vriendschapsbanden' zou beginnen, bracht Aartsbisschop Agostini – net voor het moment waarop hij zijn "Surgant omnes" zou uitspreken – (onbedoeld?) een kort zinnetje ten gehore vlakbij de 'pauselijke' microfoon dat - qua inhoud en intentie - lijkt op een zéér ernstige beschuldiging: "Culattoni tutti insieme!" = "Allen tesamen 'passievelingen' (tijdens de homoseksuele activiteit!)". Naast de letterlijke betekenis die door de Vaticanista's trouwens niet wordt tegengesproken, kan je deze uitspraak ook figuurlijk interpreteren als "Sukkels die zich gewillig laten misbruiken door de poppenspelers die achter de schermen aan de touwtjes trekken!"

Deze drie woorden geven uitdrukking aan een kernprobleem binnen de Romeinse Curie waar de dubbelzinnigheid zich voordoet als heiligheid. Vele Curie-kardinalen - zoals een Víctor Manuel 'Tucho' Fernández wiens vunzigheid ook aan Prevost begint te kleven - gedragen zich in werkelijkheid zoals stamgasten van de smerigste kroeg in de stad. Het is de banalisering van het kwaad in een soutane. Het idee dat men aan het altaar kan dienen en tegelijkertijd privé Gods' wetten kan minachten. Dit krijg je natuurlijk als gevolg van de benoemingspolitiek van de Post-conciliaire 'pausen' die alleen maar ongelovige modernisten kardinaal creëren en gelovige bisschoppen aan de kant schuiven. Prevost leeft kennelijk nog in de overtuiging dat hij deze beerput met de mantel der liefde zal kunnen bedekken, zonder paal en perk te stellen aan deze praktijken zélf. Door middel van concessies en een politiek van appeasement probeert Prevost zélf niet publiekelijk in opspraak te komen en hoopt hij met zijn beschamende benoemingspolitiek - door uitsluitend homoseksuelen tot bisschop te benoemen - de druk bij zichzelf weg te halen. Helaas voor Robert Francis Prevost kookt de doofpot al over en wordt hij zélf in de straten van Rome het object van de meest vulgaire grappen!

Een fundamenteel probleem stelt zich echter. Het benoemen van actieve homoseksuelen tot bisschop - net zoals Paulus VI en Bergoglio ook al deden - is in strijd met hetgeen de Kerk doet. De geldigheid van de wijding van deze lieden, kan dan ook ernstig in twijfel worden getrokken. Een Sacrament is geldig, indien de juiste vorm, stof en intentie aanwezig waren bij de verrichting ervan. De staat waarin de bedienaar verkeert, heeft geen invloed op de geldigheid van het Sacrament. De werking van het Sacrament is daarentegen wél afhankelijk van de staat (van publieke (dood-)zonde) waarin de ontvanger verkeert. Het was te verwachten dat na het wanbeleid van Bergoglio de bom vroeg of laat zou barsten. De 'broederlijk besmeurde' Prevost gaat hier niet mee wegkomen, want de gelovigen zijn zijn wanbeleid - na de ontkenning van de Nederdaling ter Helle, de aanval op het Filioque en de Co-Redemptrix nu al kotsbeu!