 |
Leo en Bartholomeüs zijn duidelijk twee hoogmoedige ketters |
Een officieel persbericht van het Oecumenisch Patriarchaat heeft aangekondigd dat paus Leo XIV dit weekend de Phanar zal bezoeken voor het Troonfeest van de Heilige en Glorieuze Apostel Andreas de Eerstgeroepene. Pat. Bartholomeüs zal de paus en zijn gevolg zaterdag rond 15.30 uur verwelkomen.
Na een poging om de oude Pentarchie (Alexandrië, Antiochië, Constantinopel, Jeruzalem en Rome) samen te brengen, is het nu officieel dat de enige aanwezige primaat van een oude zetel, naast Pat. Bartholomeüs en paus Leo, Pat. Theodoros II van Alexandrië zal zijn. Pat. Theophilos III van Jeruzalem heeft de uitnodiging nooit aanvaard, en Pat. Johannes van Antiochië was aanvankelijk van plan het bezoek van paus Leo bij te wonen, maar zag af vanwege wijdverbreide ontevredenheid over Constantinopel onder de leden van de Heilige Synode.
Enkele bedenkingen:
Met wie denkt Robert Francis Prevost daar in Istanboel 'oecumene' te spelen?
Enkele bedenkingen:
Met wie denkt Robert Francis Prevost daar in Istanboel 'oecumene' te spelen?
De huidige 'Oecumenische Patriarch' - de 'groene patriarch' Bartholomeüs - is uit hetzelfde hout gesneden als zijn voorganger Athenagoras die aanpapte met Paulus VI. Bartholomeüs stond en staat nu ook weer dicht bij 'paus' Franciscus en Leo. Zij delen allen een passie voor massa-immigratie en milieuactivisme. Net zoals Athenagoras heeft Bartholomeüs een nauwe band met het Amerikaanse regime – een 'partnerschap' dat wederzijds voordelig is gebleken. Het is een publiek geheim dat het 'Oecumenische Patriarchaat' van Constantinopel hoofdzakelijk gefinancierd wordt door de CIA.
De zogenaamde 'Oecumenische Patriarch' is echter slechts de 'spirituele' leider van de Orthodoxie. Hij heeft echter slechts directe jurisdictie over een paar duizend Orthodoxe Christenen in Turkije. De rest van de Oosters-Orthodoxe wereld is autocefaal, oftewel zelfbesturend. Er zijn dus de vier Patriarchaten van de vroege Kerk: Constantinopel, Alexandrië, Antiochië en Jeruzalem; de vier Patriarchaten van meer recente datum: Rusland, Servië, Roemenië en Bulgarije, het Patriarchaat van Georgië en de zogenaamde 'kerken' van Cyprus, Griekenland, Polen, Albanië en de Tsjechische landen en Slowakije, etc.
Met andere woorden, de afwezigheid van al deze schismatieke patriarchen en in bijzonder de afwezigheid van de patriarchen van Jeruzalem en Antiochië toont aan dat er dus helemaal niets 'Oecumenisch' is aan de 'Oecumenische Patriarch' van Constantinopel. Het is ook vermeldenswaard dat een grote meerderheid van de Orthodoxe Christenen wereldwijd tot de Russisch-Orthodoxe traditie behoort. Moskou verwacht daarom géén betekenisvol 'leiderschap' van Bartholomeüs, eerder integendeel!
Met andere woorden, de afwezigheid van al deze schismatieke patriarchen en in bijzonder de afwezigheid van de patriarchen van Jeruzalem en Antiochië toont aan dat er dus helemaal niets 'Oecumenisch' is aan de 'Oecumenische Patriarch' van Constantinopel. Het is ook vermeldenswaard dat een grote meerderheid van de Orthodoxe Christenen wereldwijd tot de Russisch-Orthodoxe traditie behoort. Moskou verwacht daarom géén betekenisvol 'leiderschap' van Bartholomeüs, eerder integendeel!
Bartholomeüs is dus niet de 'paus' van de Orthodoxie, hoewel hij dat wel zou willen, én weet zich in feite enkel maar gesteund door de post-conciliaire 'pausen' van Rome die doen alsof hij dat wél zou zijn.
Het concept van de Pentarchie wordt door het Katholieke Rome trouwens verworpen. Het is daarom ook een regelrechte schande dat de post-conciliaire 'pausen' van Rome wel doen alsof ze wél tot de Pentarchie behoren. Het is duidelijk dat Rome, Alexandrië en Antiochië prominent aanwezig waren vanaf de tijd van het Vroege Christendom, terwijl Constantinopel pas op de voorgrond trad toen het in de 4e eeuw de keizerlijke residentie werd. Toch werd Constantinopel steeds consequent na Rome gerangschikt omdat de Pontifex Maximus nu eenmaal in Rome resideerde. Jeruzalem bekleedde eerder een ceremoniële plaats vanwege het belang van de stad in de vroege dagen van het Christendom.
Kortom, toen de Heilige Petrus de marteldood stierf in Rome was de plek van het latere Constantinopel niet veel méér dan een zandstrand. Het zou nog 300 jaar duren voordat de plek enige betekenis kreeg!
Door de 'Groene Patriarch' op te hemelen en een functie toe te kennen die hij niet heeft, bevestigt Robert Francis Prevost de schismatieke Orthodoxe Christenen in hun dwalingen. Daarnaast ondermijnt Robert Francis Prevost met zijn ketterse verklaringen en roekeloze gedrag - hij zal ook de 'erediensten' van Bartholomeüs bijwonen - de eenheid van de Katholieke Kerk - of wat daar nog van overblijft!
Het concept van de Pentarchie wordt door het Katholieke Rome trouwens verworpen. Het is daarom ook een regelrechte schande dat de post-conciliaire 'pausen' van Rome wel doen alsof ze wél tot de Pentarchie behoren. Het is duidelijk dat Rome, Alexandrië en Antiochië prominent aanwezig waren vanaf de tijd van het Vroege Christendom, terwijl Constantinopel pas op de voorgrond trad toen het in de 4e eeuw de keizerlijke residentie werd. Toch werd Constantinopel steeds consequent na Rome gerangschikt omdat de Pontifex Maximus nu eenmaal in Rome resideerde. Jeruzalem bekleedde eerder een ceremoniële plaats vanwege het belang van de stad in de vroege dagen van het Christendom.
Kortom, toen de Heilige Petrus de marteldood stierf in Rome was de plek van het latere Constantinopel niet veel méér dan een zandstrand. Het zou nog 300 jaar duren voordat de plek enige betekenis kreeg!
Door de 'Groene Patriarch' op te hemelen en een functie toe te kennen die hij niet heeft, bevestigt Robert Francis Prevost de schismatieke Orthodoxe Christenen in hun dwalingen. Daarnaast ondermijnt Robert Francis Prevost met zijn ketterse verklaringen en roekeloze gedrag - hij zal ook de 'erediensten' van Bartholomeüs bijwonen - de eenheid van de Katholieke Kerk - of wat daar nog van overblijft!
1 opmerking:
Van de zogenaamde " 5 patriarchen van de oude christenheid" was na de arabische stormloop en de tukse voormars vanaf 1456 alleen nog Rome in christelijke hand.
De orthodoxe kerken ontwikkelden zich tot autocephalie- zelfbestuur onder het regerend staatsbestel, met de grootste macht en invloed voor de metropoliet van Mosku, in het tsarenrijk.
Het patriarchaat van moskou kwam in de russische revolutie en in de sowjetunie uiterst zwaar onder druk, werd in de 2e wereldoorlog dan toch getolereerd, en is sedert de omwenteling van 1991 geweldig in opmars.
Hier wordt momenteel ook zeer veel studie, hoofdzakelijk op de griekse kerkvaders ( Hl. Basilius de Grote9 gedaan.
In Kleinaziê werd voor, tijdens en na de 1e wereldoorlog het zog. patriarchaat von Constantinopel bijna helemaal uitgeroeid en scheen de phanar helemaal uit te doven 8 er werden geen seminaristen / novicen toegelaten).
1945. bij het einde van de 2e wereloorlog, tegen de UdSSR met zijn patriarch im Moskau (NKWD) en boj de deelname van Turkije in de NATO werd de phanar diir de USA weer reactiveerd met orthodoxen uit de USA.
De huidige ohanar is de facto een gereanimeerde religieuze instelling, helemaal in de hanf van de CIA.
Dit verklaart ook de grote mediale heisa rond de ontmoeting van P.Paulus VI met de patriarch Athenagoras ( een rasechte CIA-man).
Dephanar ("lichtbaken") is een soort flakkerlicht met orthox coloriet en folklore en veel theater, door de CIA opgebouwd en aan leven gehouden tegen de russische invloed en vooral tegen het zeer onafhankelijke monnikenwezen, niet in het minst op Athos.
Past zeer goed bij Robert Prevost.Alles politiek en zonder enige spiritualiteit.
Een reactie posten