Waar komt het bekrompen en haatzaaiende pro-holebi-standpunt van de rector van de 'Katholieke' Universiteit Leuven (KU Leuven), Luc Sels, toch vandaan?

Interview met Sels op Radio 1

Hoogmoed komt altijd voor de val

Filering van het interview van Sels op Radio 1 door Katholieke Actie Vlaanderen op donderdag 18 maart 2021:

"Wij kunnen als Katholieke gelovigen niet accepteren, dat de rector van de KU Leuven - Luc Sels - namens de Kerk of namens de gelovigen, stellingen de wereld instuurt die niet overeenstemmen met de Geopenbaarde Leer van de Kerk"

Link:

http://kavlaanderen.blogspot.com/2021/03/wij-kunnen-als-katholieke-gelovigen.html

Opiniestuk van Sels in 'De Standaard'

Voorafgaandelijk aan het radio-interview op Radio 1 had rector Sels zijn kritiek al in een opiniestuk in 'De Standaard' (18 maart 2021) kenbaar gemaakt. Tot onze grote ontzetting bleek, dat de opinie die Sels op de radio verkondigde slechts een flauw afkooksel was van wat hij eerder in 'De Standaard' had geschreven. Ongetwijfeld zullen sommige wereldleiders, rectoren en professoren de standpunten van Luc Sels misbruiken om katholieken-haat, repressie en misdaden tegen overtuigde Katholieken te rechtvaardigen. Het standpunt van Sels wordt op die manier een mechanisme van uitsluiting en ontneemt Katholieken de kans om volwaardig deel te nemen aan de samenleving.

Het blijkt nu, dat in 'De Standaard' het 'standpunt van het Vaticaan' nog niet eens zo belangrijk was. De boodschap die Sels via 'De Standaard' de wereld in stuurde, betrof de verwerpelijke transgender-ideologie. Het krasse is, dat het niet enkel rector Sels is die deze haatdragende nonsens propageert. Neen, Sels trekt alle vice-rectoren mee in bad. Sels verstopt zich achter Gerard Govers, Tine Baelmans, Piet Desmet, Hilde Feys, Peter Lievens, Reine Meylaerts, Bart Raymaekers en Chris Van Geet. Dit toont aan, dat Sels niet de held is die hij pretendeert te zijn. Sels is daarmee het archetype van dé loser!

Transgenderisme

Het staat vast, dat onze zieke tijdgeest de voedingsbodem voor het transgenderisme is. Met name de elementen van relativisme inzake waar, onwaar, goed en kwaad, liberalisme (nadruk op grote keuzevrijheid), het individualisme (nadruk op individuele keuzevrijheid) en emotionalisme (gevoel is doorslaggevend) scheppen een gunstig klimaat voor de transgender-beweging.

Het ideologisch transgenderisme wordt bevorderd door: (1) activisme van de transgender-beweging, (2) de massamedia, die verhoudingsgewijs veel aandacht schenken aan transgenders en hun leed en (3) de overheid, die de wet aanpast, zodat iemand makkelijk juridisch van geslacht kan veranderen.

Gevolg?

De gender-ideologie vermeerdert de onzekerheid van vooral emotioneel labiele pubers. Bij de normale puberale onzekerheden worden ze geconfronteerd met het denkbeeld dat het hun eigen keuze is of ze jongen of meisje willen zijn. De invloed van de gender-ideologie leidt naar verwachting tot een toename van het aantal pubers dat meent dat de identiteit en de rol van het andere geslacht beter bij hen past. Onder druk van het transgender-activisme worden in de middelbare scholen behandelingen, waarbij een jongen wordt omgebouwd tot een meisje, of omgekeerd, bij steeds jongere kinderen zwaar gepromoot.

Volgens de bekrompen ideologische opinie van Luc Sels en zijn paladijnen is het allemaal héél erg eenvoudig: "Transgenders zijn biologisch anders en zijn goed geholpen met een transitie naar het andere geslacht". Een dergelijke simplistische voorstelling is totaal onwetenschappelijk en een illusie! Hoe is het toch mogelijk, dat mensen die gestudeerd hebben hun ideologische bekrompenheid niet weten te overstijgen.

Serieuze wetenschappelijke studies naar kinderen "die worden gediagnostiseerd als transgender" laten echter bijna altijd zien dat zonder behandeling, de meerderheid van deze kinderen (tot 80 procent!) zich later gaat identificeren als het geslacht waar ze mee geboren zijn. Het is dan ook goed mogelijk, dat de gender-identiteit van sommige kinderen vrij zwak is en daardoor vrij eenvoudig te beïnvloeden. Het kan dan het beste zijn om deze kinderen neutraal te benaderen en ze daarmee de ruimte te geven om te ontdekken welke genderidentiteit het beste bij hen past.

Mensen zoals als Sels - misvormd door zijn 'sociologische' achtergrond - hebben de neiging om vanuit hun ideologische overtuiging te geloven dat 'transitie' altijd de oplossing is voor mensen die problemen hebben met hun gender­-identiteit of zich ongemakkelijk voelen met wat verwacht wordt van mensen van hun geslacht. Het is duidelijk, dat jongens die geslachtsrijp worden een andere rol gaan vervullen in de maatschappij. Dat ze daar - nog kind zijnde - in eerste instantie soms weinig zin aan hebben, is heel normaal. Kinderen zijn op weg naar de volwassenheid soms nog niet lichamelijk of geestelijk klaar om hun nieuwe rol op te nemen. Een zekere vorm van 'faalangst' speelt hier een rol. 'Faalangst' die wordt gevoed door een oversekste maatschappij waarin pubers aan de ene kant tot van alles en nog wat gepusht worden, maar aan de andere kant vrezen niet te kunnen functioneren in een oversekste maatschappij of vrezen het vermeende 'verwachtingspatroon' (invloed van pornografie) niet waar te kunnen maken.

Laat kinderen gewoon volwassen worden en de meeste 'problemen' lossen zich vanzelf op.

Vroeg ingrijpen met hormonen of operaties kan zorgen voor onomkeerbare schade wanneer mensen alsnog besluiten dat ze willen leven als het geslacht waarmee ze zijn geboren. Sommige mensen - zoals rector Sels - geloven echter dat zo snel mogelijk beginnen met hormonen en/of operaties noodzakelijk is, al ontbreekt hiervoor wetenschappelijk bewijs.

Transcript van het weerzinwekkende en haatzaaiende opiniestuk van rector Luc Sels in 'De Standaard' en op de Blog van de KU Leuven

Ook onder progressieven - zoals Sels - bestaat de neiging om selectief te winkelen in de wetenschap op een manier die hun ideologie ondersteunt. De volgende opinie van Sels en zijn paladijnen in 'De Standaard' en de Blog van KU Leuven toont dit duidelijk aan:

Brandon en Franciskus

DOOR LUC SELS, GERARD GOVERS, TINE BAELMANS, PIET DESMET, HILDE FEYS, PETER LIEVENS, REINE MEYLAERTS, BART RAYMAEKERS, CHRIS VAN GEET.

Met zijn standpunten over homoseksualiteit zet het Vaticaan aan tot uitsluiting. Leuven kiest voor een inclusieve katholieke universiteit.

Deze opinie van rector Luc Sels en vicerectoren Gerard Govers, Tine Baelmans, Piet Desmet, Hilde Feys, Peter Lievens, Reine Meylaerts, Bart Raymaekers en Chris Van Geet verscheen in De Standaard op 18 maart 2021.

['Opinies' en 'meningen' van mensen interesseren ons over het algemeen zéér weinig! Het betreft meestal de meningen van mensen die denken dat ze interessant moeten doen door over alles een mening te hebben, maar die nog niet eens de basiselementen van de problematiek begrijpen. Het is niet omdat je bijvoorbeeld de 'vergrijzing' of het 'belang van mobiliteit op de arbeidsmarkt' bestudeert, dat je kaas gegeten zou hebben van religie, de Kerk of medische problematieken!]

We kenden Brandon Boulware niet, maar zullen hem niet licht vergeten. Hij sprak deze week in het parlement van de conservatieve staat Missouri waar een resolutie voorligt die de deelname van transgender jongeren aan meisjessport verbiedt. Brandon getuigde over zijn transgender dochter. Hoe hij haar jaren als jongen heeft opgevoed, inclusief kort haar, het dragen van jongenskleren en lidmaatschap van de boy scouts. Hij begreep het niet, dat anders zijn. Hij zegt het herhaaldelijk in zijn korte getuigenis: I did not get it. [Sels probeert hier competitievervalsing te promoten door jongens toe te laten tot de meisjessporten!]

Op een gegeven dag hees zijn [transgender] dochter [dus zijn zoon] zich in een oude jurk van haar zus. Ze vroeg hem of ze met de buurtkinderen mocht gaan spelen. Neen, was het antwoord. Ze vroeg hem of het wél zou mogen als ze eerst jongenskleren aantrok. Op dat moment daagde het bij Brandon: hij begreep het. Brandon had jarenlang het diepste wezen van zijn dochter ontkend en het meisje dat er was niet willen zien. Vandaag mag zijn dochter voluit vrouw zijn. Alles is veranderd vanaf dat ogenblik en wel ten goede: zijn dochter, die vroeger een kind zonder lach was (zijn woorden), is nu haar gelukkige zelf. Ze kan en mag haar leven invullen zoals zij dat verkiest. [Wat een prietpraat. De zelfmoordcijfers bij transgenders zijn torenhoog. Daar verandert een jurkje niets aan. Uit onderzoek blijkt dat minstens 80% van de transgenders al ooit speelde met de gedachte aan zelfmoord en dat circa 50% al minstens één zelfmoordpoging had ondernomen. Degene die het niet hebben overleefd, werden natuurlijk niet bevraagd!]


Het Vaticaan begrijpt het (nog) niet

In het nieuws van de week viel deze aangrijpende getuigenis bijna samen met de bekendmaking van de standpunten van het Vaticaan [Nogmaals, het betreft géén standpunt van het 'Vaticaan'.] over homoseksualiteit en homohuwelijk [Het bewuste standpunt ging over géén van beiden. Begrijpend lezen is zelfs voor een rector blijkbaar erg moeilijk.]. Neen, de thema’s zijn niet echt verwant [Homoseksualiteit en transgenderisme hebben inderdaad niets met mekaar te maken.]. Het is veeleer het contrast tussen het inzicht van Brandon en het gebrek daaraan bij Franciskus dat ons trof: hoe de ene pleit voor inclusie en de andere aanzet tot uitsluiting [De taalfout 'FrancisCus' is voor rekening van de KUL, Sels en de vice-rectoren. Hoe castratie trouwens bijdraagt tot 'inclusie' is mij een raadsel.].

Paus Franciskus [c] toonde eerder een zekere openheid ten aanzien van holebi’s. Wellicht is die openheid ten gronde niet veranderd. Maar hij krijgt ze duidelijk niet vertaald in de leer [De Leer van de Katholieke Kerk is onveranderlijk.]. Homoseksualiteit blijft voor het Vaticaan een ‘ongerijmdheid’ [Sels zal toch eens moeten leren om wat exacter te formuleren.]. Zelfs de inzegening van het wederzijds engagement van een homoseksueel koppel kan nog steeds niet.  Voor het Vaticaan moet homoseksualiteit op de één of andere manier onderscheiden blijven van ‘normale’ heteroseksualiteit.

Over de homoseksuele praktijk wordt in het kerkelijke standpunt gezegd, dat het ‘intrinsiek ongeordend’ is, dus niet 'ongerijmd' zoals Sels het foutief formuleert. Daarmee wordt gezegd dat objectief gezien, intrinsiek gezien, los van de contexten van omstandigheden, van de personen, van sociale en subjectieve elementen, het intrinsiek ongeordend is. En dit omdat het de twee fundamentele aspecten van seksualiteit volgens de Christelijke traditie nl. eenwording, relatie en procreatie, die onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn, niet realiseert. Kortom, homoseksuele relaties zijn altijd steriel.

De onkuisheid an sich is een ongeregelde begeerte of een ongeordend plezier in het geslachtelijk genot. Geslachtelijk genot is moreel ongeordend, wanneer men het los van de doeleinden van voortplanting en vereniging, maar slechts omwille van zichzelf zoekt. In die zin overstijgt een ongeordend plezier in het geslachtelijk genot het niveau van de masturbatie niet.

Onder masturbatie bijvoorbeeld verstaat men de vrijwillige prikkeling van de geslachtsorganen, met de bedoeling daardoor een seksueel genot te ervaren. Zowel het kerkelijk leergezag als de morele zin van de gelovigen hebben in de lijn van een constante traditie zonder aarzelen bevestigd dat masturbatie een intrinsiek en ernstig ongeordende handeling is. Helemaal afgezien van het motief is het opzettelijk gebruik van de geslachtelijke vermogens - buiten de gewone huwelijksrelaties om - in strijd met de finaliteit ervan. Het seksueel genot wordt dan nagestreefd buiten de seksuele relatie, die door de morele orde vereist wordt; dit wil zeggen buiten een relatie die de volle betekenis van de wederzijdse gave en van de menselijke voortplanting realiseert in de context van een ware liefde.

Deze standpunten zijn voor velen in de Westerse Kerk een ontgoocheling [Dit is gewoon een nonsensicale zin. Wat is de 'Westerse Kerk'? Hoe kunnen traditionele 'standpunten' een ontgoocheling zijn?]. Ze zijn vooral een staalharde kaakslag voor alle holebi’s en voor wie opkomt voor een meer inclusieve samenleving [Of de relaties van holebi's nu gezegend worden of niet, maakt geen verschil voor de 'inclusieve' samenleving waarover Sels droomt.]. Maar het zit dieper. Het Vaticaan is (nog) niet echt in staat om met menselijke verscheidenheid om te gaan of ze te respecteren. Daar schuilt het contrast met Brandon. Het Vaticaan weet er duidelijk geen weg mee, met die andere geaardheid: ze begrijpen het (nog) niet. [Het is ronduit belachelijk om een vergelijking te willen maken tussen één concreet geval en een richtlijn van de Wereldkerk. Het voordeel van het standpunt van de Kerk is de duidelijkheid, en dus dat we in onze visie op seksualiteit altijd de twee aspecten - relatie en procreatie - én hun band zullen moeten bekijken.]

De term 'inclusieve samenleving' - die Sels niet definieert - komt voort uit discussies in de marge van de Millenniumdoelstellingen van de Verenigde Naties. Op de Wereldtop voor Sociale Ontwikkeling in maart 1995 werd het creëren van een inclusieve samenleving, 'een samenleving voor iedereen', als een van de belangrijkste doelen van sociale ontwikkeling gezien. Hoewel de term werd ontwikkeld binnen de context van ontwikkelingswerk in het Zuiden, nam de rest van de wereld het begrip van een 'inclusieve samenleving' over.

Een 'inclusieve samenleving' is een samenleving die inzet op de participatie van iedereen, een samenleving waarin elk lid een aandeel heeft en waar de notie van wederkerigheid centraal staat.

Een 'inclusieve maatschappij' is een maatschappij waarin mensen met verschillende geloofsovertuigingen (of geen geloof), tegengestelde ideologieën, uit verschillende klassen of sociale groepen, met diverse seksuele oriëntaties, kunde of beperkingen, … zich ingesloten voelen. De 'andere', diegene die niet overeenkomt met de zelfdefiniëring, is in een inclusieve maatschappij niet iemand die enkel moet 'getolereerd' worden, maar iemand die men respecteert voor wie hij of zij is. Op die manier wil een 'inclusieve maatschappij' iedereen respecteren in zijn of haar waardigheid. Méér betekent het dus niet en dit beantwoordt perfect aan de Leer van de Kerk. Echter, de Kerk is wel 'universeel', maar dat betekent nog niet dat Zij de zonde zo maar kan tolereren. In die zin is de Kerk exclusief omdat Zij enkel maar die mensen verenigt die Katholiek willen leven en dus de zonde proberen af te zweren en dus niet in permanente staat van zonde leven, hetgeen niet betekent, dat er geen groeipad mogelijk is voor mensen die oprecht de zondige staat willen ontgroeien. Echter, de zondige staat an sich kan nooit gezegend worden, omdat deze net ingaat tégen de Wil van God.

Staat het Vaticaan eigenlijk stil bij de verwoestende kracht van het signaal dat het de wereld instuurt? Ongetwijfeld zullen sommige wereldleiders zich op dit soort standpunten beroepen om homohaat, repressie en misdaden tegen holebi’s te rechtvaardigen [Bla, bla, bla]. Maar ook om alle anderen die afwijken van hun norm weg te zetten als abnormaal, ‘ongerijmd’ [ongeordend!] of minderwaardig [Ongeordendheid heeft niet met minderwaardigheid te maken.]. Een standpunt wordt op die manier een mechanisme van uitsluiting en ontneemt zo groepen hun kans om volwaardig deel te nemen aan de samenleving. [We kunnen alleen maar vaststellen, dat Sels termen door mekaar haalt, ideologisch verblind is en uiteindelijk niet goed weet waar het over gaat.]

De Katholieke Universiteit Leuven

De KU Leuven wil een inclusieve gemeenschap zijn die waardevolle verschillen en gemeenschappelijkheden omarmt. Dat wordt beklemtoond in ons Pact voor Respect dat ietwat lyrisch eindigt met “Een mensheid zonder kaf, alleen maar koren. Dat zal straf zijn. Dat zal àf zijn”. Ja, ook aan de KU Leuven is er nog een weg te gaan, maar onze universiteit is alvast op pad. Met vallen en opstaan, jazeker, maar met een helder doel. [Leugens! Aan de KU Leuven worden gelovige, Katholieke jongeren wel degelijk gediscrimineerd. Als je een diploma wil halen, dan hou je maar beter je mond als het over dergelijke dingen gaat. Sels maakt een kapitale fout. De Kerk kan onder géén beding de ongeordenheid van een daad - de zondigheid van een daad - goedpraten; onder géén beding. Ongeordendheid gaat in tégen de Goddelijke Orde en dus tégen de Wil van God.]

De KU Leuven wil vanuit haar christelijke mens- en wereldbeeld een plaats zijn van open discussie over maatschappelijke, levensbeschouwelijke en ethische thema’s, en een kritisch denkcentrum in en voor de katholieke gemeenschap [Wanneer de KU Leuven ageert tégen de Goddelijke Orde en tégen de Wil van God, dan kan zij zich op geen enkele manier nog 'Christelijk' noemen! Met zijn discours plaats Sels zichzelf en de KU Leuven buiten de Kerk.]. We willen inclusief zijn en vanuit die oriëntatie ook de Kerk een spiegel voorhouden. Dat is een opdracht die we onszelf geven. Ze is duidelijk nog niet volbracht. [Als rector Luc Sels van de KU Leuven "de Kerk een spiegel wil voorhouden" en het beter denkt te weten dan de Kerk, dan neigt hij naar schisma. Wie iets anders eist of verkondigt dan de Geopenbaarde Leer van de Kerk staat niet meer in volle gemeenschap met de Katholieke Kerk en dient volgens can. 1371 met een rechtvaardige straf - excommunicatie niet uitgesloten - gestraft te worden.]

Het Vaticaan houdt vast aan het klassieke natuurwetsstandpunt waartegen het Leuvense personalisme al decennia strijd voert [Inderdaad, de revolutionairen van Leuven!]. In de natuurwetsethiek kan een huwelijk enkel ingezegend worden als het openheid op kinderen insluit. De Leuvense personalistische ethici hebben zich hier altijd heftig tegen verzet. Het is een trieste vaststelling dat dit verzet ook in 2021 zo nodig blijft [Is Leuven de Kerk? Is Leuven God?]. We kunnen maar een inclusieve samenleving bouwen als we ieder mens als volwaardig beschouwen [Een zondige relatie de zegen weigeren, heeft niets met inclusie te maken!]. Leidende instellingen moeten hier het voortouw nemen [LOL! Een derderangsuniversiteit!]. De Kerk hoort daar bij [De Kerk is géén 'instelling', maar is de zichtbare en bovennatuurlijke maatschappij van de gelovigen, die door Jezus Christus werd gesticht, om Zijn werk van verlossing en zaligmaking onder de mensen voort te zetten.]. Het Vaticaan kan zich niet achter traditie of ritueel blijven verschuilen [Dit is een ketterse en ronduit absurde claim!]. Het wordt tijd dat het de samenleving recht in de ogen kijkt en opkomt voor gelijke behandeling van iedereen. [Hoe klonk het destijds ook alweer in de les filosofie? "Gelijken moeten gelijk worden behandeld." Dat is rechtvaardig!]

Bron: KU Leuven

Link:

https://kuleuvenblogt.be/2021/03/18/brandon-en-franciskus/



Enkele bedenkingen

Het Personalisme is een stroming in de filosofie die de 'persoon' als hoogste vorm van 'zijn' beschouwt. Veel personalisten hebben aan hun filosofie een 'christelijke' invulling proberen te geven zoals in Vlaanderen de chaotische Albert Dondeyne, de onderwijzers zoon uit de polders. Als priester-professor had Dondeyne (Lo-Reninge, 10 mei 1901 – Leuven, 12 februari 1985) veel invloed op jongere generaties van 'katholieke' intellectuelen, waaronder Godfried Danneels en Jozef Maria Heuschen, maar ook Wilfried Martens, Gaston Geens, Roger Dillemans, Pieter De Somer, Renaat Van Elslande en André Vlerick. In Vlaanderen werd het personalisme dan ook een cruciaal onderdeel van de 'humanistische' ideologie van de CVP (nu CD&V).

Toen Dondeyne zich in 1933 definitief in Leuven vestigde, kreeg hij naast zijn docentschap nog een andere opdracht mee: samen met Prof. Paul Sobry moest hij leiding gaan geven aan de Katholieke Actie voor studenten. De Katholieke Actie (K.A.) was het geesteskind van Paus Pius XI (1922-1939). Ze moest leken samenbrengen in Katholieke verenigingen die onder rechtstreekse leiding van de kerkelijke hiërarchie stonden, met als doel enerzijds de Katholieke aanwezigheid in de zich seculariserende maatschappij te versterken en anderzijds de deelnemende leken spiritueel te begeleiden.

In vele Europese landen, waaronder België, bestonden al vormen van K.A., zoals jeugd­ en studentenverenigingen en vakverbonden, maar deze richtten zich tot specifieke groepen binnen de Katholieke gemeenschap, functioneerden vaak buiten kerkelijke structuren om in een socio-politieke context, en ontworstelden zich vaak aan directe invloed van de lokale clerus. Onder Pius XI werd dan ook geprobeerd om deze 'oudere' vormen onder te brengen bij de 'nieuwe' K.A. In Vlaanderen leidde dat tot een conflict in de Katholieke studentenverenigingen, waarbij sommige verenigingen werden afgestoten en er één nieuwe Katholieke koepel werd opgericht. Dat was het HVKA, Hoogstudenten Verbond voor Katholieke Actie, waar Dondeyne proost van werd. Hij vond evenwel dat strak georganiseerd lekenapostolaat onder leiding van de kerkelijke hiërarchie de groei naar het volwassen gelovig-zijn van de studenten niet bepaald vooruit zou helpen. Deze overtuiging bleek later dé kapitale misrekening van Dondeyne te zijn.

Dondeyne vormde de K.A. voor studenten om tot een brede, open beweging, waar veel plaats was voor debat over de rol van religie in de veranderende maatschappij, waar sociaal engagement van de leek en diens autonome positie in zaken van geloof en wereld, maar ook socio-politieke en culturele onderwerpen zonder meer bespreekbaar waren. Generaties studenten zouden zo 'verlost' worden van de "bekrompen kerktorenmentaliteit". Van nu zouden studenten als volwassen 'christenen' op een open wijze over geloof en wereld kunnen nadenken en met elkaar in gesprek treden. Laat dit nu net het tegenovergestelde zijn van wat Paus Pius XI voor ogen had. In de afgedwaalde Universitas-beweging werd vervolgens zo een post-katholieke elite gevormd die in haar professionele leven doordrongen zou zijn van Dondeynes humanistische ideaal: "vanuit het christelijke ideaal - sociaal én progressief - verantwoordelijkheid opnemen in deze wereld". We weten allemaal waartoe deze humanistische 'idealen' hebben geleid, want uiteindelijk liggen hier de wortels van het pedofilie-schandaal in de Kerk!

Het spreekt voor zich, dat Katholieke Actie Vlaanderen anno 2021 zich volledig wenst te distantiëren van het eigentijdse humanistische 'geloof' en het ketterse, onwetenschappelijke 'broddelwerk' van rector Luc Sels en zijn sullige paladijnen die blijkbaar niet in de gaten hebben, dat zij hier alleen maar reclame staan te maken voor anale seks!

Het coprofiele beleidsteam van de KU Leuven anno 2021:
Van links naar rechts: Gerard Govers, Reine Meylaerts, Tine Baelmans, Chris Van Geet,
Peter Lievens, Luc Sels, Piet Desmet, Bart Raymaekers, Hilde Feys

De sullige dames en heren in het Rectoraat spelen op een ongelofelijk lichtzinnige manier met de collectieve gezondheid van de Vlaamse Katholieke Jeugd!

Sels heeft blijkbaar ook géén weet van het exorbitante drugsgebruik in de homo-scène.

'Chemsex' wordt doorgaans gedefinieerd als het nemen van een combinatie van chemische drugs om een intensere seksuele ervaring te beleven, voornamelijk onder homo- of biseksuele mannen. Ondanks het feit, dat het fenomeen niet nieuw is, doet bij de gemiddelde Vlaamse rector of vice-rector de term 'chemsex' waarschijnlijk géén belletje rinkelen.

Homomannen hebben zeer vaak te kampen met een combinatie van psychosociale problemen, middelengebruik en infectieziekten die elkaar onderling versterken. Men spreekt dan van een 'syndemie', verschillende epidemieën tegelijk die elkaar ook beïnvloeden: HIV, soa’s, middelengebruik en mentale gezondheidsproblemen zoals vereenzaming net omwille van een promiscue levensstijl, lichamelijke kwetsuren, jeugdtrauma’s en dergelijke.

Het coprofiele discours van Sels en zijn paladijnen - dat getuigt van ernstige wereldvreemdheid - is ronduit beledigend voor de Katholieke studenten die aan de KU Leuven studeren!

Het is een ware schande om je Christelijke wortels zo te verloochenen!

De humanistische 'idealen' van Dondeyne... Laten we lachen!