In de Katholieke Kerk is sprake van apostasie of geloofsafval als een gedoopte het Christelijk geloof in zijn geheel afwijst en dat willens en wetens doet. Kerk-juridisch gezien wordt apostasie beschouwd als een zwaar misdrijf dat excommunicatie tot gevolg heeft.
Geloofsafval
Het Griekse woord apostasia betekent letterlijk 'afval' in de zin van 'afvalligheid'. Het werkwoord 'afvallen' veronderstelt hier dat men ergens van afvalt. In dit opzicht wordt een geloofsovertuiging, een levensstaat of een gelofte bedoeld. Apostasie betekent doorgaans geloofsafval. Geloofsafvalligen worden ook wel 'apostaten' genoemd.
Zwaarste zonde
Apostasie in de zin van geloofsafval werd in de vroegste periode van het Christendom naast moord en overspel beschouwd als een zonde van de zwaarste orde. Gedoopte moordenaars, overspeligen en apostaten verloren voorgoed het lidmaatschap van de Kerk. In latere eeuwen konden Christenen die zich aan deze vergrijpen hadden schuldig gemaakt, alleen vergeving krijgen na openbare boetedoening.
Drie vormen
Paus Benedictus XIV (1740-1758) onderscheidde drie vormen van apostasie:
1. Apostasia a fide
2. Apostasia ab ordine
3. Apostasia a religione
Apostasia a fide betekent 'afval van geloof'. Van geloofsafval is volgens Benedictus sprake als een gedoopte persoon uit vrije wil het Christelijk geloofsgoed in zijn geheel verwerpt. Apostaten moeten worden onderscheiden van lapsi. Lapsi waren Christenen die onder dwang het geloof afzworen.
Apostasia a ordine betekent letterlijk 'afval van wijding'. Van deze vorm van apostasie is sprake als geestelijken die een sacramentele wijding hebben ontvangen (subdiakens, diakens, priesters, bisschoppen), ontrouw zijn aan de geloften en plichten van hun wijdingsstaat en zonder toestemming van de kerkelijke autoriteiten hun ambt verlaten.
Apostasia a religione betekent 'afval van het religieuze leven'. Van deze afvalligheid is sprake als een monnik (of moniale) besluit in weerwil van zijn geloften en in ongehoorzaamheid aan zijn overste de kloostergemeenschap waartoe hij behoort te verlaten.
Wetboek
In het huidig wetboek van de Katholieke Kerk, de Codex van het Canoniek Recht (CIC '83) wordt met apostasie geloofsafval bedoeld en in één adem genoemd met Ketterij en Schisma. Canon 751 luidt: Ketterij wordt genoemd het, na het ontvangen van het doopsel, hardnekkig ontkennen of in twijfel trekken van een of andere waarheid die met goddelijk en Katholiek geloof geloofd moet worden; apostasie het volkomen afwijzen van het christelijk geloof; schisma het zich onttrekken aan het gezag van de Paus of aan de gemeenschap met de onder zijn gezag staande kerkleden.
Kerkelijke straffen
Personen die het misdrijf van apostasie bedreven hebben, moeten volgens canon 1041 van de Codex worden geweerd van het ontvangen van het Sacrament van de Wijding. Volgens canon 1184 moeten publiekelijk bekende apostaten, ketters en schismatici van de kerkelijke uitvaart worden uitgesloten, 'tenzij zij vóór hun dood enige tekenen van berouw gegeven hebben'. De kerkelijke straf voor apostasie is excommunicatie 'van rechtswege' (canon 1364). Dat betekent dat zodra een gedoopte apostaat wordt, zijn lidmaatschap van de Kerk automatisch komt te vervallen. Aangezien de Kerk zichzelf beschouwt als heilsgemeenschap ('Buiten de Kerk geen Verlossing') is excommunicatie de hoogst denkbare straf.
Zie o.a.
CODEX IURIS CANONICI
Codex van het Canonieke Recht
BOEK VI - SANCTIES IN DE KERK
DEEL I - MISDRIJVEN EN STRAFFEN IN HET ALGEMEEN
TITEL I - Bestraffing van misdrijven in het algemeen
zondag 21 maart 2021
Apostasie
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
S.E. Mons. Mario OLIVERI - Vescovo emerito di Albenga-Imperia
We Stand In Support of Padre Stefano Manelli
Paus Benedictus XVI
2 Timoteüs 2:3 Neem ook uw aandeel in het lijden als een goed krijgsknecht van Christus Jezus
-------- “Wij zijn de zonen van de Kruisvaarders en we zullen niet terugdeinzen voor de zonen van Voltaire.” -------- -------- “We are the sons of the Crusaders and we shall not recoil before the sons of Voltaire.” ------------------------- -------- “Noi siamo i figli dei Crociati e non indietreggeremo davanti ai figli di Voltaire!” ---------------------------------
4 opmerkingen:
Enkel om correct te zijn: het subdiakonaat behoort dan wel tot de hogere wijdingen (subdiaken, diaken, priester), maar het is geen sacramentele wijding (diaken, priester, bisschop).
Binnen de Novus Ordo kerk bestaat het subdiaconaat niet meer. Maar goed, op zich betekent dat niet veel.
Of het subdiaconaat een sacrament is, is volgens mij onbeslist, al ben ik wel geneigd om te denken, dat het wél een sacrament is, net omdat het een hogere wijding is.
Volgens het Canoniek Recht van 1917 zijn de vier lagere wijdingen het ostiariaat, lectoraat, exorcistaat en het acolythaat (can. 949 - 1917). Ze zijn volgens de meer algemene mening geen sacramenten.
De drie hogere wijdingen zijn het subdiaconaat, diaconaat en het priesterschap (can. 949 - 1917). Dit laatste niet enkel als priesterwijding in strikte zin maar ook als bisschopswijding.
Voor het eerst worden de zeven wijdingen genoemd in een brief van de H. Paus Cornelius (251-253) aan Fabius, Bisschop van Antiochië.
De H. Thomas van Aquino en de scholastici zijn ook voorstander van de sacramentaliteit van lagere wijdingen. Sint-Bonaventura drukt het als volgt uit: “Het sacrament van de priesterwijding is één, maar het heeft verschillende onderdelen, die het sacrament niet vermenigvuldigen.”
Maar het Concilie van Trente, terwijl het de veelheid van wijdingen definieerde, besliste niet over de sacramentaliteit van de lagere wijdingen en het subdiaconaat.
De apostolische constitutie Sacramentum Ordinis van Pius XII (1947) promoot openlijk de opvatting dat alleen het diaconaat, het priesterschap en het episcopaat sacramentele wijdingen zijn.
Diaconaat, presbyteraat en episcopaat zijn in de H.Schrift te vinden. Subdiaconaat niet. Mij lijkt daarin het verschil te vinden of een wijding sacramenteel, sc. terug te voeren op instelling door de Heer zelf, of enkel een sacramentalie is. Ook de volmachten die met de verschillende wijdingsgraden verbonden zijn kan men als argument aanhalen om te onderscheiden. Een subdiaken kan geen sacramenten toedienen. Diaken, priester en bisschop wel.
@ Clavis Cordis,
Zie mijn commentaar boven en net zoals leken kunnen ook subdiakens sacramenten toedienen.
Een reactie posten