Vannacht werd in Rome een spandoek opgehangen waarop te lezen stond: "Johannes IX heeft ons geleerd: een synode annuleren is geen zonde"
Paus Johannes IX liet de zogenaamde 'Kadaversynode' annuleren
De Kadaversynode is een in januari 897 in Rome gehouden kerkelijk schijnproces waarvoor paus Stefanus VI het lijk van zijn een jaar eerder overleden voorganger Formosus liet opgraven.
Stefanus VI liet het lijk van Paus Formosus, voorzien van de pauselijke gewaden, op een troon neerzetten om het te veroordelen wegens meineed, bewust zoeken van het pausschap en het in de steek laten van zijn bisdom ten gunste van een ander bisdom. Formosus was namelijk bisschop van het Italiaanse Portus voordat hij paus en dus bisschop van Rome werd. Bijzonder detail is, dat Stefanus VI (VII) aan het begin van het proces zelf in overtreding was, daar hij nota bene door Formosus was aangesteld als bisschop van Anagni. Door de ongeldigverklaring van zijn voorgangers daden was dit probleem voor Stefanus opgelost.
Formosus' officiële daden als paus werden tijdens de Kadaversynode ongeldig verklaard. De drie vingers van zijn rechterhand waarmee hij wijdingen had verricht, werden afgehakt. Zijn lichaam werd opnieuw begraven, vervolgens nogmaals opgegraven en in de rivier de Tiber gegooid. Een kluizenaar haalde het daaruit en begroef het weer.
Een half jaar na de Kadaversynode werd paus Stefanus tijdens een volksopstand afgezet, in een kerker opgesloten en uiteindelijk gewurgd.
Stefanus' opvolger Paus Theodorus II groef het lichaam van Formosus later opnieuw op en liet het in de Sint-Pietersbasiliek bijzetten.
Paus Johannes IX was vervolgens Paus van januari 898 tot 900. Hij was een Benedictijn die op voorspraak van keizer Lambert van Spoleto werd gekozen. Hij bekrachtigde het oordeel van zijn directe voorganger, Paus Theodorus II om de eerdere Paus Formosus alsnog een Christelijke begrafenis te geven. Bovendien liet hij de veroordeling van Formosus, uitgesproken tijdens de 'Kadaversynode', herroepen en de notulen van de synode verbranden.
23 opmerkingen:
De celibaatsplicht (geen dogma !) annuleren is ook geen zonde.
@ Vorige Anoniem,
U vergist zich.
Het celibaat, dat aanvankelijk aan de priesters werd aanbevolen, werd later in de Latijnse Kerk voor allen, die een heilige wijding willen ontvangen, door een wet verplichtend gesteld. Deze wet is inderdaad géén dogma, maar is wel gebaseerd op Goddelijk Recht. Een clericus moet nu eenmaal Christus navolgen.
Even opletten: ik meen dat er een duidelijk verschil is tussen Goddelijk Recht en Kerkelijk Recht. Volgens uw redenering zouden dus priesters van de Uniaten Christus niet navolgen?
@ Vorige Anoniem,
De Uniaten zijn kerkgenootschappen die deel uitmaken van de Rooms-Katholieke Kerk, maar niet van de Latijnse Kerk. Zij moeten binnen hun ritus trouw blijven aan hun traditie. Desalniettemin kent de celibataire staat ook daar een hoger aanzien dan de gehuwde staat.
Nogmaals, de kwestie is niet of men gehuwd is of niet. Het punt is, dat men celibatair moet leven.
Men kan toch ook tevreden zijn, want er is gezegd wat er gezegd moest worden, zo blijkt uit sommige rapportages.
Verhelderend, zo meldt men, was bijv. de analyse van missionaris Martin Lasarte Topolanski. Deze pater Salesiaan merkte op dat er in de Amazone een kerk is ontstaan met weinig of geen betrokkenheid van leken. Het is 'een kerk die niet functioneert als er geen priester is, doch ons geloof is niet geworteld in de priesterwijding maar in het doopsel.'
Volgens genoemde missionaris ligt het probleem in de Amazone niet in het uitblijven van priesterroepingen, maar in een gebrek aan goede verkondiging door de kerk, en wel uit overdreven respect voor de plaatselijke, inheemse cultuur.
Ook problematisch is dat de kerk dreigt te veranderen in een sociale dienstverlener. Hij sprak daarom van 'een Samaritaanse kerk' die vergeet een 'Magdalenakerk' te zijn.
De kerk drijft volgens deze missionaris te veel op de dynamiek van de seculiere cultuur en mentaliteit, waardoor er weinig of niets meer over het christelijk geloof wordt verteld en gesproken.
'Naar mijn mening', zei deze missionaris tenslotte, 'is het voorstel tot invoering van 'viri probati' als oplossing voor evangelisatieproblemen illusie-politiek, een truc van mensen die het echte probleem ten diepste niet weten te doorgronden.'
Zou de kerk niet eens in een paar woorden (in de politiek, het onderwijs en bedrijfsleven doet men dat toch ook!) kunnen en willen omschrijven wat ze feitelijk wil bereiken (haar concrete doel) en daarop haar strategie (kerkstructuur, catechese, liturgie en functies) kunnen aanpassen? Doel en middelen moeten toch overal nauw op elkaar aansluiten om effectief te zijn én blijven in altijd veranderende tijden?! Waar een wil is, daar zou toch een weg te vinden moeten zijn.
Christus navolgen is toch GEEN plicht, maar een geroepenheid, begeestering, bevlogenheid die men ten diepste voelt of juist niet?! Het concrete priesterschap is voor de goede waarnemer feitelijk vaak weinig meer dan een ambt, functie, die uitgeoefend wordt naargelang de situatie waarin men terechtkomt. De functie-inhoud van een priester-hoogleraar of priester-bestuurder van een organisatie verschilt zo aanmerkelijk van de functie-inhoud van een full time parochiepriester of kloosterling. Voor de ene functie lijkt het celibaat dan ook meer van belang dan voor een andere functie, mede als gelet wordt op de mate van eenzaamheid en mogelijke verleiding waaronder men in zijn functie te lijden kan krijgen en de psychische compensaties die daar tegenover staan. Voor de alleenwonende pastor kan het celibaat zodoende meer pijn doen dan voor de ander die met meerdere religieuzen samenwoont, met eventuele wanhoopsdaden dan mogelijk tot gevolg.
Kan gebed en eventueel andere voorbereiding dat alles voorkomen? Of moet men wachten op wat God doet ter compensatie van alle gemis? En als die compensatie nu eens uitblijft?
Misschien zou men toch beter niet zo snel en pontificaal moeten spreken van roeping, goddelijk recht, genade, geschenk van godswege enz. als het gaat om celibatair leven. Veel spelden mensen elkaar ter zake gemakkelijk op de mouw, en als je jong bent is men snel geneigd om dat voor waar aan te nemen, terwijl het in de grond nergens op berust dan (zelf)suggestie, zelfoverschatting, wensdenken door opvoeding enz. ingegeven! Voor wie geen diepe godservaring heeft mogen beleven die motiveert, voor hen kan de gedwongen eenzaamheid in het celibaat dan gemakkelijk een crime worden, ofwel psychisch lijden. We zouden dat niemand moeten aandoen! De verplichte koppeling van celibaat aan een functie zou daarom opgeheven moeten worden als het gaat om functies waarin mannen alleen door het leven moeten gaan. Alleen voor kloosterlingen die 'als broeders samenleven en alles delen' lijkt die koppeling nog gepast. Geloven is goed en mooi, maar men moet er wel geestelijk gezond bij blijven, en medemensen (m.n. kwetsbaren: vrouwen en kinderen) geen schade mee berokkenen!
@ Vorige Anoniem,
Christus navolgen is inderdaad géén plicht. Neen, Christus navolgen is de essentie van het mens-zijn.
Men weet nu eenmaal dat men als priester door het leven wil gaan, dat het celibaat daar een essentieel deel van is. Indien men het celibaat niet weet te dragen, dan is men ongeschikt als priester.
Waarom zou een man die géén 'godservaringen' heeft priester moeten worden? Dat hij dan géén priester wordt!
Net zoals het celibaat 'zwaar om dragen' is, zo is het monogaam leven voor en gehuwde man ook 'zwaar om te dragen'.
Deze oversekste wereld is er blijkbaar van overtuigd, dat alles om seks draait. Niets is minder waar!
Ooit was het celibaat geen essentieel deel van het priesterschap, men kan dus zonder enig probleem naar die ‘regel’ terugkeren.
Het is algemeen bekend dat haast elke priester in Afrika zich niet aan het celibaat houdt. Een (groot?) deel van de priesters in Europa ook niet.
Wat is het belangrijkst: het onderhouden van de celibaatsplicht of ervoor zorgen dat er voldoende geschoolde en gewijde mensen zijn die instaan voor verkondiging, toediening van sacramenten, ...?
@ Vorige Anoniem,
U schuwt helaas de grote woorden niet.
1. "Ooit was het celibaat geen essentieel deel van het priesterschap". Uw bewering is vals. Het celibaat is altijd een essentieel onderdeel van het priesterschap geweest. Er zijn natuurlijk mannen die getrouwd waren voordat ze priester werden. In die zin is het huwelijk géén beletsel om priester te worden. Dat is al 2.000 jaar lang zo. Wie echter tot priester gewijd wordt, moet celibatair leven.
2. "Men kan dus zonder enig probleem naar die ‘regel’ terugkeren." Vals! Uw vermeende 'regel' is nooit een regel geweest.
3. Of priesters zich in Afrika en in Europa al dan niet aan het celibaat houden, is niet 'algemeen' bekend. Indien u kennis heeft van bepaalde gevallen, en bewijs, dan mag u mij de namen bezorgen en ik zorg er dan voor dat zij morgen uit hun functie worden ontheven.
4. U ijlt. Wat is de verkondiging waard van een hypocriet? Niets!
Nooit gehoord van pausen die kinderen hadden?
En was de eerste paus, Petrus, niet getrouwd?
Schrijft Paulus niet dat een bisschop maar 1 vrouw mag hebben?
@ Vorige Anoniem,
U lult uit uw nek. Paulus schreef het volgende:
1 Ti 3:2 De bisschop dan moet onberispelijk zijn, slechts éénmaal gehuwd; gematigd, bezonnen, zedig, gastvrij, geschikt voor het onderricht;
1 Ti 3:3 geen drinker, geen vechter, maar zachtzinnig, vredelievend, onbaatzuchtig.
Maar, allen waren celibatair. Ook Petrus!
Het celibaat is van Goddelijk Recht:
Luc 18:28 Toen zei Petrus: Zie, wij hebben alles verlaten, en zijn U gevolgd.
Luc 18:29 Hij zei hun: Voorwaar, Ik zeg u: Er is niemand, die huis, ouders of broers, vrouw of kinderen verlaat om het Koninkrijk Gods,
Luc 18:30 of hij zal veel meer terug ontvangen in deze tijd, en in de toekomstige wereld het eeuwige leven.
Ik denk dat u - los van het belang van het celibaat - de bal misslaat als u zegt dat het Goddelijk Recht is. Bovendien, Petrus had wel degelijk een schoonmoeder, dus we kunnen ervan uitgaan dat hij gehuwd was. Ik zie anders moeilijk in hoe hij anders aan een schoonmoeder geraakt zou zijn.
Door deze beweringen zomaar in hier in het wilde weg te spuien, bewijst men juist de tegenstanders van het celibaat een grote dienst omdat de redeneringen hier heel onzorgvuldig en discutabel zijn. In uw redenering zou het Goddelijk Recht van het celibaat dus alleen gelden voor de Latijnse Kerk. Fout: als het Goddelijk Recht is, geldt het voor iedere katholiek.
@ Vorige Anoniem,
Net zoals de darwinisten geen onderscheid kunnen maken tussen een soort en een ondersoort, zo kunnen de klimatologen geen onderscheid maken tussen het klimaat en het weer. Hetzelfde geldt voor de neo-modernisten die géén onderscheid weten te maken tussen het huwelijk en het celibaat.
Nergens beweer ik dat hij niet gehuwd geweest zou zijn. Na zijn roeping leefde hij wel celibatair. Is dat nu zo moeilijk te begrijpen?
Het probleem met de neo-modernisten is, dat zij niet kunnen vatten, dat het huwelijk voor altijd is. Petrus kon dus niet onthuwelijkt worden, net zoals men ook niet ontdoopt kan worden.
@ Vorige Anoniem,
Het celibaat is wel degelijk van Goddelijk Recht.
U gooit alles op een hoopje. In sommige Oosters-katholieke deelkerken mogen priesters en bisschoppen niet huwen, net zoals in de Latijnse Kerk. In sommige Oosters-katholieke deelkerken mogen getrouwde mannen echter tot priester gewijd worden indien dat gebruik tot de traditie van die deelkerk hoort. Echter, eenmaal priester kan men niet trouwen en ook niet hertrouwen bij eventueel overlijden van de vrouw. Bisschoppen zijn altijd ongehuwd.
Bij het Concilie van Nicea (325 n.Chr.) was de ongehuwde priester duidelijk de norm. Het Vierde Concilie van Lateranen (1215 n.Chr.) maakte de discipline van de ongehuwde celibataire priester verplicht. Deze verplichting werd herhaald tijdens het Concilie van Trente, maar ook tijdens het Tweede Vaticaans Concilie.
In theorie is er dus geen enkel verschil tussen de Latijnse Kerk en de Oosters-katholieke deelkerken. Echter, de Latijnse Kerk heeft altijd het celibaat gekend, terwijl men onder politieke druk in de Oosterse deelkerken vanaf 700 na Christus van deze regel is beginnen afwijken.
Verder moet u van de uitzondering (dispensatie) geen regel maken. In totaal zijn er slechts 16 miljoen Oosters-katholieken, dus amper 1% van het totaal aantal Katholieken.
Al met al blijft het problematisch om op je 24-25e zeker te weten dat God en het priesterschap jou persoonlijk roept (en niet je ouders, je Superego, de parochiepastoor enz.) én dat je celibatair leven in alle vrijheid, bij volle kennis en geheel vrije wil kunt beloven voor de rest van je leven. Alleen al uit de neurologie weten we dat onze hersenen nog minstens tot ons 27-30e levensjaar in ontwikkeling is en dus geen eindstadium van haar kunnen heeft bereikt. Dat inzicht noopt dus tot bescheidenheid m.b.t. de waarde van de oordelen - ook over zichzelf - die dat brein produceert!
Bovendien wordt de priester-kandidaat opgeleid en gevormd in bijna absolute afzondering van 'de wereld': in een zogenaamd 'Total Institution' (E. Goffman; uitermate gestructureerd leven waarin nauwelijks ruimte is om aan eigen gevoelens en gedachten toe te komen) laat staan dat men in die vormingsjaren tot diepgaande zelfkennis kan geraken bij gebrek aan onontkoombare confrontatie met anders geaarde en anders denkende mensen. Wat zijn de inzichten en beloften van de priester-kandidaten dus eigenlijk waard?
Tot slot moet me van het hart: wie toetst de kandidaten voor het priesterschap? De clericus bij uitstek: de priester die bisschop is. Hij heeft doorgaans een gelijke vorming doorgemaakt als de kandidaat. De slager keurt hier dus de facto zijn eigen vlees. Mij lijkt dat niet gezond, ook of zelfs helemaal niet voor de kerk.
Mijn conclusie: men moet doel en middelen (ook functies) in de kerk beter op elkaar moeten afstemmen. Het celibaat past immers slechts bij een zeer beperkt aantal levensontwerpen, en niet bij alle vakken of specialismen.
De kerk zou er daarom goed aan doen eens in een paar woorden (in de politiek, het onderwijs en bedrijfsleven doet men dat toch ook!) moeten omschrijven wat ze feitelijk wil bereiken (haar concrete doel) en daarop haar strategie (kerkstructuur, catechese, liturgie en functies) moeten aanpassen. Doel en middelen moeten overal nauw op elkaar aansluiten om effectief te zijn én blijven in immer veranderende tijden!
Eens te meer janken de bastaardkerkers als geslagen honden wanneer het over de onverrukbaarheid van het celibaat voor de katholieke priester gaat.
Een kleine bloemlezing van het gelul van deze tisten: "eenzaamheid" en "mogelijke verleiing in bepaalde functies" en "psychische compensaties"...:
Wanneer we dan aan Y.R. denken, de laatste redemptoristenkandidaat in noordelijk Belgiê, die het dan ook bijna direct tot in het leidingsgremium van de "Provincie Clemens-Maria Hofbauer" (Duitsland-Nederland-Belgiê) bracht, en die door de bisschop van Gent in de pastorale zorg van de vrouwengevangenissen ingezet werd (o.a. in de Nieuwe Wandeling), en daar binnen de drie weken uit twee gevangenissen talrijke klachten van vrouwen kwamen, die bij "spirituele" gesprekken met Yoga-oeeningen plots mammologisch onderzocht werden, heb ik toch mijn gegronde bedenken.
Van eremieten en gemend zoenobitisch-eremitische orden (karthuizers) weet U klaarblijkelijk niets.
En typisch voor de noordbelgische bastaardkerk: het gelul over "wanhopsdaden". Dat is natuurlik pure psychiatie, en zoiets hoort in een seminarie niet thuis.
Een echte topper was wel de oostvlaamse priester die een winkel "Monastic" startte met kloosterprodukten; spijtig genoeg had hij geen BTW-nummer (en mocht als priester met overheispensioen natuurlijk geen handel drijven) en dan probeerde hij met een brandstichting alles te laten verdwijnen en de verzekeringsuitkering te casseren...
Het bier brandde echter niet, de pastorij in het bezit van de staat wel en uiteindelijk kwam de man dan ook in de bak...
Totaal gek wordt het hier dan, wanneer een poster aandringt om "comensatie bij het gebed" en dn ook nog over "uitblijvende compensatie" klaagt.
Hetchristelijk geloof heeft niets te doen met het 2do ut des" van de oude romeinen; welke onzin werd en wordt daar in de/het seminarie van DeKesel geleerd!
Dat zijn toch allemaal versekste bietekwieten!
De laatste obio drijft het dan helemaal op de spits: "doel en functie van de kerk..." "wa wil ze bereiken?" , "strategie (expressis verbis "liturgie")(!) en dan "effectief zijn en blijven"(sic).
Cynisch maar waar gezegd: "De door de "Ballensnijder van Heilloo" aangewende middelen waren uiterst effectief om het gestelde doel (het wegnemen van de libido van pedofiele belgische pastoors) te bereiken".
Jef DeKesel, er is werk aan de winkel!
Aan anoniem 30 oktober 2019 om 14.37
@The Guardian Angel heeft natuurlijk gelijk.
Wat te doen met een diaken die scheidt?
(Ik weet wel, de club rond Norbert Béthune verkoopt "sacramenten" in verbinding met de westvlaamse horeca-sector, en Pieterke Delanoy vent ondertussen ook ceremonies voor alles en nog wat, en wel zonder bezwaar van het bisdom Brugge)
En natuurlijk zijn er ook diakens die bisexueel ageren en dan ook nog klossterordes oplichten met medeweten/nalatig en slordig opzicht door hun bisdom:
het triestig geval in Izegem (Didier Meulemeester) is daar ook als "eeen bom ingeslagen" (sic de deken ter plekke).
de eken was een paar jaar tevoren overigens uiterst poêtisch: "Hier is geen vuiltje aan de lucht, geen stofje in de kerk" :-)
53 jaar na het einde van het 2e vaticaans concilie bestaat de bastaardkerk in noordelijk Belgiê uit rokend puin.
Dit artikel werd gepubliceerd op Christus Koning 27.10.2019.
Binnen de 4 daaropvolgende dagen (geen bewerking meer sedert .10.2019) 17 commentaren, waarvan 7 van modernisten uit de noordelijk-belgische bastaardkerk.
(Van Vlaanderen willen we bij deze k***** (censuur: lees "lieden") toch beter zwijgen).
De lokale bastaardkerk is een zottenhuis.
De laatse twijfel aan die uitspraak wordt wel door de 7 modernistische postings weggenomen:
De "roeping" bij deze tisten ontstaat uit (sic) "...Superego...", "...te sterk zelfbewustzijn...", wegens indoctrinatie door de "...familie..." en door "...de pastoor...".
En de uiteindelijke beslissing en uitkiezing gebeurt dan door "...de clerus..." en "...de bisschop...".
Dat is nu eens een echte radiogrfie van het functioneren van deze homo- en pedoboel.
McCarrick, VanGheluwe, Danneels met zijn ring, de CPRL, het "grootseminarie" van Brugge en het Johannes XXIII-seminarie in Leuven, dat door Aartsbisschop Msgr. Léonard gesloten werd, de verzwijgende verderstuurders van de ontlarvde homofiele seminaristen ( Koen Van Houtte bij het "geval" / de "gevallen" (=adjectief) Vincent Orroi in het grootseminarie van Brugge en zijn weer opduiken in het grootseminarie van Rijsel (Lille in Franrijk))( ondertussen is dat seminarie daar ook toegemaakt- 7 grote franse bisdommen zonder seminarie!):
dat is nu werkelijk de documentatie van de rotte pedo- en homoboel met krankzinnige tisten in priesterverkleding, zoals door de dappere aartsbisschop Viganò aangeklaagd.
Het psychogram van deze bietekwieten wordt met de dag duidelijker.
Deze stapelzottigheid, dit tohuwabohu, dit doormekaarheeft met de dia-bolos alles te doen; en ze is het absolute tegendeel van de Hl.Geest.
De politiek weet helemaal niet wat ze willen en in België wil men zelfs geen regering vormen. In het bedrijfswereld staat geld bovenaan. Dat zijn geen lichtende voorbeelden voor de Kerk. Zijn Rijk is trouwens noet van deze wereld.
Jij wil dat de Kerk Haar doelstellingen bepaalt? Weet jij dat niet?
Het doel van de Kerk is zielen naar de hemel te leiden. Dat is trouwens ook het ultieme doel van ons bestaan op Aarde.
Om dat doel te bereiken zou een herappreciatie van de Zonde niet misplaatst zijn.
Is het niet de ontkenning van de Erfelijke Zonde die de voedingsbodem vormt voor deze hele discussie over het celibaat van de priester?
Vandaag Allerzielen 2 november 2019 verscheen op de website belgicatho.hautetfort de franse vertaling van een diepgaand artikel betr. het celibaat van de hand van Sando Magister, beroemde vatikaanjournalist e door PFranciscus ook al eens buitengesmeten en verband van de persmededelingen van de "Heilige Stoel" en dan een paar weken met tegenzin en pruttelend weer toegelaten :-)
(typisch het PFranciscus-geharrewar...)
"Le mariage des prêtresdans les premiers siècles du christianisme- la continence parfaite".
Daarmee is alles gezegd en geschreven.
Zijn de noordbelgische bastaardkerkers nu inderdaad zulke idioten, dat ze zelfs de eenvoudigste teksten uit Belgiê niet kunnen lezen of verstaan ?
(meerdere citaten van 2010 van P. Benedictus XVI)
@ Anoniem 2 novemeber 8:50
Wel ja. Wat wil je met die lui? Allemaal drogredes.
Celibaatsplicht; geen dogma. Dus mag het.
Maar als het toch dogma zou zijn, zouden ze over de onfeilbaarheid van de paus beginnen, en mag het toch.
Als de celibaatsplicht een dogma zou zijn, afgekondigd op een eucumenisch concilie, zullen ze wel over de onfeilbaarheid van eucumenische concilies beginnen.
Als je ze dan erop zou wijzen dat indien een concilie kan dwalen, dat ook het Tweede Vaticaans Concilie gedwaald zou kunnnen hebben, zullen ze wel over parapschologie beginnen, en mag het nog steeds.
Ze gaan nooit opgeven. De Universiteit van Leuven is altijd al een voedingsbodem van controverse en ketterij geweest. Ga het lijstje Aartsbisschoppen van Mechelen-Brussel maar na.
Wist je dat tijdens de suppresie van de Jezuieten, de Bolandisten (= Jezuieten) op het kasteeltje van Coudehove zich ophielden.
De KUL valt nog liever dood neer dan de K te laten vallen. Ze zouden zeggen wat wij uitkramen is inderdaad niet langer katholiek.
En de eerste katholieke aartsbisschop van Mechelen-Brussel die geen controverse in Rome veroorzaakt heeft moet nog geboren worden. Ik het niet in detail nagegaan, maar laten we maar zeggen dat op een paar uitzonderingen na, ze bijna allemaal anathema verklaard waren.
Een reactie posten