Echter, zij zouden beter niet verheugd zijn, maar zij zouden moeten beven van angst, indien zij het voorzienige plan van de Goddelijke Wijsheid zouden begrijpen: "Hun trots zal omslaan in droefheid" (Baruch 4:34).
God heeft de boodschapper van Onze-Lieve-Vrouw van Fatima teruggeroepen. De "tempus acceptabile" of de "gunstige tijd" (2 Cor. 6:2) waarin God hen de "dies salutis" gaf, dat wil zeggen, de periode waarin zij de gelegenheid hadden om zich te bekeren, is voorbij.
De boodschapper van boetedoening en verzoening werd teruggeroepen. Nu zal de "tempus acceptabile" gevolgd worden door de "dies irae", die "Grote en verschrikkelijke Dag van de Heer" (Magnus enim dies Dominiet terribilis valde et quis sustinebit eum - Ja, Groot en ontzagwekkend is de Dag van de Heer en wie kan die dag doorstaan? - Joel 2:11).
Joel 2:11 De Heer laat zijn donderstem horen aan de spits van zijn heir; Want geweldig groot zijn Zijn drommen, machtig, die zijn last volbrengen! Ja, Groot en ontzagwekkend is de Dag van de Heer en wie kan die dag doorstaan?
Libera Me
Verlos mij, Heer, van de eeuwige dood op die angstwekkende dag,
Wanneer de hemelen en de aarde zullen worden geschokt,
als Gij de wereld komt oordelen door het vuur.
Ik beef van angst, en ik vrees voor het oordeel,
dat is aangebroken, en uw dreigende toorn.
Wanneer de hemelen en de aarde zullen worden geschokt.
Die dag wordt een dag van toorn, van rampspoed en ellende,
een grote en zeer bittere dag.
Als Gij de wereld komt oordelen door het vuur.
Dies irae
Dag der toorn, o die dag
zal de wereld in de as vergaan
zoals voorzegd door David en de Sibylle.
Welk een angst zal er zijn
wanneer de rechter zal komen
om alles streng te oordelen
De bazuin, een zonderling geschal verspreidend
over de graven van alle landstreken,
zal allen vóór de troon ontbieden.
Dood en leven zullen verstommen,
wanneer de schepping zal herrijzen
om zijn rechter rekenschap te geven.
Het boek met aantekeningen zal worden aangebracht
waarin alles staat opgetekend
waarop de wereld zal geoordeeld worden.
Als dan de rechter zetelen zal,
zal al wat verborgen is verschijnen,
niets zal ongewroken blijven.
Wat zal ik, ellendige, dan te zeggen hebben,
welke pleiter zal ik vragen,
als zelfs de rechtvaardige nauwelijks zeker is?
Vorst met geduchte majesteit,
die genadig heelt wie verdient geheeld te worden,
red ook mij, bron van genade!
Gedenk, lieve Jezus,
dat ik de reden van uw komst ben,
laat mij die dag dan niet verloren gaan.
Op zoek naar mij, zijt gij vermoeid gaan zitten,
hebt mij vrijgekocht door uw lijden aan het kruis,
laat zulk lijden niet vergeefs zijn.
Rechtvaardige Rechter der Wrake,
schenk mij de gave der vergiffenis,
nog vóór de dag der rekenschap.
Ik zucht, als de zondaar die ik ben,
van de schuld kleurt mijn aangezicht rood,
God, wees deze smekeling genadig!
Gij, die Maria van schuld hebt bevrijd,
en die de rover hebt verhoord,
hebt ook mij hoop gegeven.
Mijn gebeden zijn niet waardig,
maar gij, die goed zijt, wees mild en maak
dat ik niet verteerd word door het eeuwig vuur.
Bereid mij een plaats tussen uw schapen,
zonder mij af van de bokken,
en laat mij staan aan uw rechterzijde.
Wanneer de vervloekten zijn verslagen
en aan de verterende vlammen prijsgegeven,
roep mij dan onder de gezegenden.
Ik bid u, deemoedig en neergeknield,
en mijn hart bijna tot as gekrompen,
draag zorg voor mij in mijn laatste uur.
Die tranenrijke dag,
waarop uit zijn as verrijzen zal
de zondige mens, om geoordeeld te worden.
Ontzie dan deze mens, mijn God;
Here Jezus lief,
schenk hen de rust. Amen.
7 opmerkingen:
Het is heel vreemd dat uitgerekend nu E.H. Gruner moet sterven, zeker aangezien hij zo heel oud niet is.
Vorige maand, op 7 Maart, is E.H. Gustavo Morelos van O.L.V. van Garambandal gestorven op 87 jarige leeftijd.
http://www.garabandal.org/News/Father_Gustavo_Morelos.shtml
Garambandal is mogelijkerwijs nog krachtiger dan Fatima, niet in het geringste dat de verschijningen gepaard gingen met het openen en sluiten van Vat ii.
De Zieners van Garambandal hebben allerlei gezegd waar men goed bang van moet krijgen.
De laatste boodschap van de H. Maagd uit juni 1965 is tekenend:
“Aangezien aan mijn eerste boodschap van 1961 geen gehoor gegeven is, en mijn boodschap nog niet erg bekend is, zal deze [verschijning of boodschap] de laatste zijn. Voorheen was de kelk aan het vullen, nu is de kelk gevuld tot overlopen. VELE KARDINALE, VELE BISSCHOPPEN, EN VELE PRIESTERS ZIJN OP HET PAD VAN DE ONDERGANG EN ZE NEMEN VEEL ZIELEN MET ZICH MEE. AAN DE EUCHARISTIE WORDT STEEDS MINDER BELANG GEHECHT. We moeten de toorn van God op ons vermijden door onze goede inspanningen. Als je vergiffenis vraagt met een oprecht hart, zal God u vergeven. Ik ben het, Uw Moeder, die op voorspraak van St. Michael, wil zeggen je te wijzigen, dat je al in de laatste waarschuwing bent en dat ik veel van je hou en uw verdoeming niet wil. Vraag ons oprecht en zullen wij het u geven. Je moet meer opofferen. Denk aan de Passie van Jezus.”
Natuurlijk dat het Vaticaan de Verschijningen van Garambandal niet erkent, maar dan, als ze het Derde Geheim van Fatima willen verdrukken, zullen ze Garambandal wel in haar geheel willen verdrukken. Het moet gezegd zijn dat er geen bewijs uit de hemel is, om Garambandal als autentiek te verklaren afgezien van het feit misschien dat die ongeletterde zieners uit een onderontwikkeld gebied in Spaanse Pyreneeën hun mis al veroordeeld hadden, voor de kardinalen goed klaar waren de mis te verbasteren.
(Deel I)
Vooreerst hartelijk dank aan @The Guardian Angel voor het posten van deze sequens:
De afbeelding van het Laatste Oordeel door Rogier vander Weyden in Beaune en dan de bijzonder aangrijpende muziek- voor zover ik weet van de Maîtrise de Notre-Dame in Parijs;
Het is uiterst moeilijk in zo'n lange sequens genoeg spanning te houden- hier wordt dit zeer mooi o.a. door het alterneren van de vrouwelijke en mannelijke stemmen bereikt.
De toonladders naar boven en beneden kunnen overigens rustig nog heftiger en sneller gezongen worden; het is geen gregorianiek meer maar muziek uit de hoge middeleeuwen.
Het dies irae stammt waarschijnlijk van de hand van Thomas van Celano, één der eerste franciscanen en vriend van St. Franciscus, die ook voor het Stabat mater het auteurschap draagt.
Geschreven in een tijd van sterke religieuze beroering, met zeer sterke gevoelens, met besef van de eindigheid van het menselijke bestaan en de aanblik van de eigen zondigheid en de oneindige gerechtigheid en genade van God voor ogen, is het Dies irae de meest exemplarische en op cultureel gebied de belangrijkste tekst qua navolging, ja, de meest beroemde tekst van de ganse middeleeuwen.
Bij de dodenliturgie wordt bij de processie uit de kerk naar het kerkhof het responsorium Libera me gezongen (hier reeds vroeger gepost met een trailer vd Schola Bellarmina), met daarin de verzen van het Dies irae ingevoegd:
Bestanddeel van alle dodenmissen ("Requiem"), om Mozart, Berlioz, Verdi en Kodaly te noemen.
De melodie van het Dies irae werd door vele grote componisten geciteerd (Berlioz, Liszt, Rachmanninoff), zeer dikwijls ook in goede filmen;
de duitse protestanten zingen dit lied (muzikalisch vereenvoudigd door Martin Luther 1526; tekst v. Bartholomaeus Ringwald (1582)) op het einde van het kerkelijk jaar (bij hen: "Totensonntag", katholiek: Christus Koning) als "Es ist gewißlich an der Zeit..."(EGB149);
de melodie vond men zo mooi dat ze 1661 door Ernst Sonnemann ook voor het lied van OLHeer Hemelvaart "Auf Christi Himmelfahrt allein"(EGB 122) benut wird.
Het nieuwe Gotteslob (roomskatholiek gezangboek)van 2013 heeft overigens deze melodie (zoals vele andere mooie protestantse choralen) nu weer opgenomen-een mooi voorbeeld van "back to the roots" , zij het dan met een omweg via de protestantse muziek.
Inderdaad werd het Dies irae, in het Concilie van Trient 1570 in de algemene liturgie opgenomen, in 1969 door de naconciliaire liturgiehervorming uit de dodenmis verband- en wel op instigatie en onder de egide van Annibale Bugnini, de aartsbisschop in de liturgiecommissie die 1975 als vrijmetselaar en helper van de chef van de grote italiaanse loge ontmaskerd werd.
(Hij werd dan opeens, na alle ravages in de liturgie, holderdebolder naar de vaticaanse diplomatie en wel naar Iran verzet)(kort achteraf aan kanker gestorven)
(NB Èén van de pikantste en meest doodgezwegen geschiedenissen van de kerk in de laatste 50 jaar: het betreft hier hoogverraad an de Heer en wel helemaal vanboven aan de top).
ff.
(Deel II)
De tekst van het Dies irae heeft het in zich: daarom ook is de haat van de modrnisten tov deze sequens zo groot.
De tekst bestaat uit drie grote delen, iedr met 6 strofen (incompleet in het derde deel, zonder laatste strofe, en met een door het rijm bedingde afsluiting; daar valt ook de ik-struktuur eg -in de plaats ervan een voorbedegebed voor een dode.
Zoals bij het Stabat mater wordt in het eerste deel een tafereel geschilderd:
Het einde van de wereld, alles vergaat in vuur en as (hier wordt naar Zephanja 1,15 verwezen), verbonden met het Laatste Oordeel: de natuur en de dood zien verbaasd toe hoe de mens zich zijn verantwoording moet stellen- het gevolg van zijn vrije will, dat hij vrij was om de beslissingen te nehmen en daden te doen, hie hij wou.
De bazuin komt uit de Apokalyps (20,10), waarbij met het "Boek" de herinnering van de mens wakker geschud wordt.
Zoals in het stabat mater ontwikkelt de dichter dan dit tafereel verder in zijn eigen gedachten, die bijzondr zijn ontroerdheid hier tonen.
Dat is hier empathie in puurste vorm- voor bietekwieten onbegrijpelijk.
De herinnering geeft niet veel om trots op te zijn, de dichter waagt het zelfs niet om een patroon aan te roepen (in het Stabat mater is er tenminste de Hl. Maria):
de enige toevlucht is Jezus Christus Wereldoordeler.
Driemaal roept de dichter "salvare": redden, verlossen; hij spreekt Jezus Christus als fonspietatis -"Bron aller goedheid" aan.
Hier een referentie naar de hymni Lucis creator optime en Jesu nostra redemptio: de pietas zet op een bepaalde verwandschap, om door een bepaalde familiariteit op het eerste plan tot het eigenlijke, namelijk genade en erbarmen, te komen.
Hier refereert de dichter naar Abraham (Gen 18,23ff), naar het verloren schaap (LK 15,6) , in strofe 10 aan de vrouw bij de Jakobsbron (Joh 4,16), in stroof 12 aan de farizeeêrs en tollenaars (Lk 18,9).
Het rode gezicht komt reeds voor bij de jonge David als hij gehaald wordt om voor Samuel te verschijnen.
Zoveel grote verwachting en zo weinig en erbarmelijk resultaat.
In het laatste deel (str.13ff) wordt dan aan de zondares Maria (Lk 7,36) en de goede moordenaar Dismas aan het kruis (Lk 23,42) gedacht;
het "non sunt dignae" in de 14e stroof herinnert aan het "non sum dignus"-"ik ben niet waardig Uw zoon te zijn" van de verloren zoon (Lk15,21) en toch ook aan de deemoed van de heidense centurio die Jezus om maar één woord voor zijn zieke knecht ter gezondheid vraagt (NB Ik vraag mij toch steeds weer waarom men in de vlaamse kerk de communiewoorden veranderd heeft?).
In de laatste drie strofen wordt dan het Laatste Oordeel geêvoceerd, zoals in het Mattheusevangelie (Mt 25,31) door de Heer zelf gezegd.
Goede werken zijn fantastisch; ze zijn geen garantie om op de "goede kant" gesorteerd te worden.
Daarom eindigt het Dies irae met een citaat uit Ps.50,19- de belangrijkste psalm, Miserere mei, één van de weinige met een eigen naam, in het getijdengebed meermaals dagelijks gebeden, de kern van de erfzonde betreffend:
"cor contritum et humiliatum Deus non despicies"-"Een kapot en een vernederd hart zult Gij niet verachten".
Op het einde laat de dichter de zorg voor zij zieleheil achter en werpt alles gans en totaal op de heer.
Dan is de processie bij het graf aangekomen en, na een geestelijke processie in gedachten, Staat men weer in de realiteit: de begrafenis van een dode.
"Spaar hem, Heer.
Geef hem de eeuwige rust".
(Deel 3)
Het Dies irae is een geweldig krachtige getuigenis van de cultuur van de westelijke, de latijnse Kerk.
In deze tekst woden de diepste en belangrijkste gedachten van de mens en souvereine kennis van de Hl. Schrift un grandioze formuleringen verwoord en met elkaar verknoopt.
Niet angstaanjagend, maar uiterst modern en tegelijkertijd uiterst oud:
de mens tov Christus, en wel op het einde van de levensweg.
Niks van banaliteit, niks van pathos bij de erbarmelijke situatie (zoals we dat ten overvloede van de noordbelgische bastaardkerk kennen);
in de plaats ervan
in de plaats ervan fundamenteeltheologie en fantastische muziek in één verknoopt.
Dat is ook de reden waarom de Modernisten het Dies irae weg wilden hebben en waarom het stralender als ooit nu daar is.
Deus in adiutorium intende.
(NB Deze tekst zeer sterk geînspireerd door het fantastische boek "Gesänge der Hoffnung" v. d. benedictijnenbroeder uit Muenchen Gregor Baumwart OSB (met een goede cd) en van mijn leermeesters in de schola gregoriana.(Blz. 122-131)
Ongelooflijk wat men alles in de laatste 50 jaren weggesmeten heeft:
zoals de beste duitse nieuwtestament-specialist Prof. Klaus Berger ooit schreef:
"Hier wird het tafelzilver van de Hl. Kerk in pispotten buitengegooid".
En even ongelooflijk het herontdekken van de schoonheid en de schatten van weleer.
Jullie zijn echte voortrekkers!
Het is inderdaad ongelooflijk hoe snel na het Concilie de afbraak van de Kerk begonnen is, en hoe grondig en volledig de Kerk afgebroken is, vooral in België.
Dit terwijl, tegenwoordig oude misdienaars (zo rond 65 jaar oud) een nieuwe generatie misdienaars opleiden om te dienen in de Tridentijnse Mis. Dus mensen die toen zij opgroeiden voor het Concilie hebben leren misdienen, en vandaag direct hun kennis van toen, aan een nieuwe generatie overdragen, op dezelfde manier zij het geleerd hebben. Dit terwijl de conciliaire kerk, in 1965 gestart, opgebouwd en ondertussen begraven is (zij het zonder mis – letterlijk en figuurlijk), terwijl de Tridentijnse Mis terug is van nooit weg geweest te zijn.
De geplogenheden van de ‘oude’ Mis zijn niet iets dat we vandaag in stoffige boeken moeten opzoeken, omdat de kennis onder de mensen verloren gegaan zou zijn, maar iets wat we direct van mensen kunnen leren die nooit anders geweten hebben, alsof het nooit anders geweest zou zijn. Het enigste verschil in het opleiden van nieuwe misdienaars uit de tijd van voor het Concilie en vandaag, is dat nieuwe misdienaars vandaag ook goed gebruik kuqnnen maken van YouTube. Ook de nieuwe generaties gelovigen maken handig gebruik van YouTube om bv. de gezongen gebeden van de Missa de Angelis te leren.
Aan anoniem 4 mei 2015 12:42
Zeer juist en goed geobserveerd.
De nieuwe media zijn inderdaad uiterst belangrijk en nuttig bij de kennismaking met en het aanleren van het aan de Hl. Roomskatholieke Kerk eigen gezang, namelijk de gregorianiek, en van de tridentijnse liturgie.
cc watershed, op Youtube Vianini met de Schola gregoriana mediolanensis en silibantacious, het Instituut Christus Koning Hogepriester en de poolse Priester met de strookjes uit het liber usualis, de heropstanding van de aloude filmpjes met Dom Pothier OSB en Dom Gajard OSB:
Het offensief rolt, jongens!
Een reactie posten