 |
“…om mezelf van kerkelijke gemeenschap met Jorge Mario Bergoglio af te scheiden, zou ik eerst in gemeenschap met hém moeten zijn geweest, wat niet mogelijk is, omdat Jorge Mario Bergoglio zélf - vanwege zijn vele ketterijen en zijn blijk geven van een vervreemdheid die totaal onverenigbaar is met de rol die hij ongeldig en onrechtmatig speelt - niet als lid van de Kerk kan worden beschouwd.” Aartsbisschop Carlo M. Viganò |
vrijdag 5 juli 2024
Werd Aartsbisschop Carlo Maria Viganò wegens schisma geëxcommuniceerd?
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
S.E. Mons. Mario OLIVERI - Vescovo emerito di Albenga-Imperia
We Stand In Support of Padre Stefano Manelli
Paus Benedictus XVI
2 Timoteüs 2:3 Neem ook uw aandeel in het lijden als een goed krijgsknecht van Christus Jezus
-------- “Wij zijn de zonen van de Kruisvaarders en we zullen niet terugdeinzen voor de zonen van Voltaire.” -------- -------- “We are the sons of the Crusaders and we shall not recoil before the sons of Voltaire.” ------------------------- -------- “Noi siamo i figli dei Crociati e non indietreggeremo davanti ai figli di Voltaire!” ---------------------------------
22 opmerkingen:
FSSPX neemt afstand van de standpunten van Mgr. Vigano en blijft achter Bergoglio staan.
@ Vorige Anoniem,
Het is niet omdat Mgr. Marcel Lefebvre aan de 'goede kant' stond, dat de huidige leiding van de FSSPX ook automatisch aan de 'goede kant' zou staan.
Hun houding kan je met één woord omschrijven: "LAF"!
Aan vorige anoniem: ik snap het ook niet. Monseigneur Lefebvre is nooit heel categoriek geweest i.v.m. het sedevacantisme. Hij had daar, zeker in de beginjaren, een wijze koers om daar niet op in te gaan, kwestie om niet meer verdeeldheid te veroorzaken. Onlangs verklaarde Mgr. Stuyver bv. nog in een preek over een liturgisch dispuut van de afschaffing van een feest ter ere van Sint Joseph in de paastijd, dat men daar in de Traditie niet moet over strijden: de enen vieren het nog, de anderen aanvaarden de vervanging op 1 mei. Monseigneur Stuyver zei toen wijze woorden: "we moeten daarover niet strijden, er is binnen de Traditie al verdeeldheid genoeg, dat we die verdeeldheid niet moeten aanwakkeren." Verschaeve zei het eertijds zo duidelijk: steeds is de vijand eensgezing, en tweedracht scheidt wie heilige zaken bindt.... De Traditie zou dat beter voor ogen houden, en niet enkel voor eigen kapel preken, de tijden zullen nog moelijker genoeg worden.
Het zijn niet de atheïsten die de RK Kerk ondermijnen, zij gedogen en respecteren andermans religie en overtuiging, neen, het zijn voornamelijk de oerconservatieve katholieken zelf die de fundamenten van de RK Kerk slopen.
https://en.wikipedia.org/wiki/Sedeprivationism#References
Generaties jongeren werden opgeleid tot goede katholieken middels de gedegen en onvolprezen (Mechelse) Catechismus waarin toch duidelijk werd voorgehouden dat GEHOORZAAMHEID verschuldigd is aan de kerkelijke overheid:
Art.114 Wat zijn wij aan onze kerkelijke oversten verschuldigd?
""Wij moeten onze kerkelijke oversten eerbiedigen en beminnen, hun gehoorzamen, voor hen bidden en hen helpen in hun geestelijke bediening"".
Is deze catechismus niet meer van tel en verworden tot een foldertje rijp voor het oud papier?
De pauskeuze van Borgoglio is rechtsgeldig nà het vrijwillige emeritaat (Emeritus = uitgediend) van Ratzinger. Hij die Borgoglio contesteert als paus miskent de inwerking van de H. Geest tijdens dat concilie en riskeert terecht zoals Vigano de excommunicatie.
Elke democratie is gestoeld op gehoorzaamheid aan de wetgevende macht.
@ GA
Uw eigen schriftelijke stelling op dit forum:
""ER GEBEURT NIETS DAT GOD NIET VERORDENT, VEROORZAAKT OF TOESTAAT"".
Tot slot ter overweging:
“Kennelijk zijn velen niet meer in staat om op een beschaafde manier met elkaar van mening te verschillen”
@ Vorige Anoniem,
Waar u het over heeft, heeft niets met gehoorzaamheid te maken, maar alles met kwezelarij.
Een parochiaan moet inderdaad gehoorzaam zijn aan de pastoor en de pastoor aan de bisschop en de bisschop aan de Paus.
Maar, dit kan alleen maar functioneren als de hele hiërarchische keten KATHOLIEK is.
Als daar ketters, schismatiekers en afvalligen of atheïsten tussen zitten, is men best niet op een naïeve manier té gehoorzaam.
Vroeger wisten de gelovigen nog dat de Paus Katholiek moest zijn.
Indien een Paus niet Katholiek is, is hij géén Paus en is men NUL gehoorzaamheid verschuldigd aan die bedrieger.
Er zijn duidelijke grenzen aan de gehoorzaamheid.
Men is NUL gehoorzaamheid verschuldigd aan een figuur die tot zonde aanzet.
Bergoglio is een mooi voorbeeld van een figuur die zijn macht op flagrante manier misbruikt.
Sorry, maar Bergoglio gaat naar de hel en wie gehoorzaam is aan Bergoglio gaat samen met hém naar de hel! Ook u!
Een Paus is géén despoot die naar believen de Leer van de Kerk kan aanpassen.
Een Paus is gebonden door de Traditie en moet deze verdedigen.
Een Paus zit daar in Rome niet om elke dag weer met een nieuwigheid voor de dag te komen.
In verband met de liturgische vernieuwingen na Vaticanum II:
In de eerste plaats kan de liturgie niet worden gereduceerd tot een kwestie van discipline alleen; het gaat altijd om de Leer van het Geloof en de Moraal, zoals die door de Kerk in haar hele geschiedenis is beleden en zoals verwoord in het Leergezag van alle tijden. De Paus is géén solist, maar een lid van een orkest (= Alle échte Pausen), en de partituur die hij speelt bestaat al voordat hij aan de macht komt – hoe meer dat dit het geval is, hoe later we in de geschiedenis zijn.
Ten tweede bestaat de Pauselijke jurisdictie over disciplinaire zaken niet in een vacuüm: het is een onderdeel van het ambt van het pausdom, dat zijn eigen aard, doel en plichten heeft. De macht om liturgische rituelen in te voeren, te verwijderen of te veranderen is geen soort [Ockhamistische] almacht zonder verwijzing naar wijsheid, goedheid of juistheid: er zijn omstandigheden die inherent zijn aan het pausdom en die de macht afbakenen en conditioneren, die het gebruik ervan voorzien van autoriteit of een gebrek daaraan. Dit is de reden waarom historici kunnen oordelen over wanneer pausen hun macht goed of slecht, voorzichtig of onvoorzichtig, rechtvaardig of onrechtvaardig uitoefenden.
Om de relatie tussen het Pausdom en de liturgische wetgeving te begrijpen, moeten we beginnen met de fundamentele vraag: Wat is de verplichting van de Paus ten opzichte van de Traditie? Een voorbeeldig antwoord op deze vraag kan worden gevonden in een vroegmiddeleeuwse bron: de pauselijke geloofsverklaring, of ‘pauselijke eed’, vervat in het Liber Diurnus Romanorum Pontificum, een handboek met formules die door de pauselijke kanselarij worden gebruikt en waarvan sommige dateren uit tot aan St. Gregorius de Grote.
De Paus zweert o.a.
"Ik zal de discipline en het ritueel van de Kerk ongeschonden houden, precies zoals ik die door mijn voorgangers heb aangetroffen en ontvangen" ["disciplinam et ritum Ecclesiae, sicut inueni et a sanctis predecessoribus meis traditum repperi, inlibatum custodire"].
Op soortgelijke wijze sprak het vijftiende-eeuwse Concilie van Konstanz (1414-1418) zich uit over de Paus als de eerste persoon in de Kerk die gebonden is door het Geloof en die nauwgezet de integriteit van het Geloof moet bewaken:
"Omdat de paus zo’n grote macht onder de stervelingen uitoefent, is het juist dat hij des te meer gebonden is aan de onweerlegbare banden van het Geloof en aan de Rituelen die in acht moeten worden genomen met betrekking tot de Sacramenten van de Kerk".
Volgens deze negenendertigste zitting van het Concilie van Konstanz moest de nieuw gekozen Paus een geloofseed afleggen die o.a. deze passage bevatte:
"...en op dezelfde manier zal ik op alle mogelijke manieren de overgeleverde rituelen van de Kerkelijke Sacramenten van de Katholieke Kerk volgen en in acht nemen".
Kardinaal Juan de Torquemada (1388-1468) stelt dat als een Paus er niet in slaagt ‘de universele ritus van de Kerkelijke eredienst’ in acht te nemen en ‘zich met hardnekkigheid afscheidt van de naleving van de Universele Kerk’, hij ‘in een schisma kan vervallen’ en een dergelijke 'paus' is noch te gehoorzamen, noch te tolereren (non est sustinendus).
De bekende commentator op St. Thomas, kardinaal Cajetan (1469–1534), geeft de raad: 'Je moet je in zijn gezicht verzetten tegen een paus die de Kerk openlijk verscheurt'.
Objectief gesproken is het opleggen van een schadelijke discipline, zoals de afkondiging van een geldige maar ontoereikende en inauthentieke liturgie, of een aanval op de integriteit van de Leer, zeker erger dan simonie. Francisco Suárez (1548–1617) verklaart: “Als de paus een bevel uitvaardigt dat in strijd is met de juiste gebruiken, hoeft men hem niet te gehoorzamen; als hij iets probeert te doen dat duidelijk in strijd is met de rechtvaardigheid en het algemeen belang, zou het geoorloofd zijn zich tegen hem te verzetten; als hij met geweld aanvalt, kan hij met geweld worden afgestoten, met de gematigdheid die kenmerkend is voor een goede verdediging.”
Francisco de Vitoria (1483–1546) zegt eveneens: “Als de paus door zijn bevelen en daden de Kerk vernietigt, kan men hem weerstaan en de uitvoering van zijn geboden belemmeren.”
St. Robertus Bellarminus (1542–1621) is het ermee eens:
"Zoals het geoorloofd is om zich tegen de paus te verzetten, als hij iemands persoon aanvalt, zo is het geoorloofd om zich tegen hem te verzetten, als hij zielen aanvalt, of de staat in moeilijkheden brengt, en nog veel meer als hij ernaar streeft de Kerk te vernietigen. Het is geoorloofd, zeg ik, om hem te weerstaan, door niet te doen wat hij beveelt, en de uitvoering van zijn wil te belemmeren; toch is het niet geoorloofd om hem te veroordelen, te straffen of zelfs af te zetten, omdat hij niets anders is dan een meerdere."
In The Spirit of the Liturgy (2000) schrijft Jozef Ratzinger:
"Na het Tweede Vaticaans Concilie ontstond de indruk dat de paus werkelijk alles kon doen op liturgisch gebied, vooral als hij handelde met het mandaat van een oecumenisch concilie. Uiteindelijk verdween het idee van de gegevenheid van de liturgie, het feit dat je er niet mee kunt doen wat je wilt, uit het publieke bewustzijn van het Westen. In feite had het Eerste Vaticaans Concilie de paus op geen enkele manier als een absolute monarch gedefinieerd. Integendeel, het stelde hem voor als de garantie voor gehoorzaamheid aan het geopenbaarde Woord. Het gezag van de paus is gebonden aan de Geloofstraditie, en dat geldt ook voor de Liturgie. Liturgie wordt niet “vervaardigd” door de autoriteiten. Zelfs de paus kan alleen maar een nederige dienaar zijn van zijn wettige ontwikkeling en blijvende integriteit en identiteit. Het gezag van de paus is niet onbeperkt; het staat ten dienste van de Heilige Traditie."
Hoe hebben we dus dit punt met Bergoglio bereikt, waar we in plaats van een 'paus' die de Traditie ontvangt, bewaakt, bevordert en in praktijk brengt, een anti-paus hebben die heeft geprobeerd een mondiale oorlog te ontketenen tégen Katholieken, tégen priesters, religieuzen en leken, die doen wat hij zélf zou moeten doen?
Tot aan paus Johannes XXIII waren de Pausen min of meer resoluut anti-modernistisch geweest. Na Johannes XXIII wordt de situatie dubbelzinniger, verwarrender en anarchistischer, waarbij de pausen met een dubbele tong lijken te spreken: soms herbevestigen ze de traditionele leer, terwijl ze deze op andere momenten lijken tegen te spreken, of vermengen met vreemde leerstellingen en ideeën, of vermijden ze het thema eenvoudigweg.
Met Bergoglio zijn we echter een nieuwe fase ingegaan, waarin het modernisme, tot op zekere hoogte, vermengd is met bijna alles wat hij zegt en doet; en dit is ook niet moeilijk te bewijzen. In het anti-pontificaat van Bergoglio zijn dus de twee stromingen samengekomen: hij verenigt in één persoon de geest van Vaticanum I en de geest van Vaticanum II, een ultramontanistische visie op pauselijk leiderschap en een modernistische theologische oriëntatie. Werkelijk een monsterlijke combinatie, en de grootste beproeving waarmee de Kerk ooit te maken heeft gehad, ook al zijn de meeste Katholieken zo verzot op de moderniteit en zo onder de indruk van het pauselijke gezag dat ze geneigd zijn te denken dat het erger zou zijn als de paus een minnares zou hebben of simonie beoefenen.
Paus Alexander VI – een Borgia die minstens zeven kinderen kreeg via twee minnaressen die ook getrouwde vrouwen waren, en die vrijelijk ambten uitdeelde aan zijn familieleden – weerstond zijn verlangens naar lust en ambitie niet, maar hij heeft nooit de Liturgie verminkt, de doctrine, of zelfs de morele leer van de Kerk die hij zélf heeft geschonden. Hij onderdrukte bijvoorbeeld geen liturgische teksten die spreken over zonde, oordeel, dood en de realiteit van de hel, of de noodzaak om aardse goederen te verachten en te verlangen naar hemelse goederen. Hij verklaarde niet dat de doodstraf verkeerd was of dat gescheiden en burgerlijk hertrouwde katholieken de sacramenten zonder berouw konden ontvangen. Dergelijke flagrante daden tégen de aard, het doel en de grenzen van het pausdom werden wél door Paulus VI en Bergoglio begaan.
@ GA:
""ER GEBEURT NIETS DAT GOD NIET VERORDENT, VEROORZAAKT OF TOESTAAT"".
Ofwel klopt uw bewering van geen kanten, ofwel heeft God / H. Geest verzuimd of niet nodig geacht in te grijpen en het Zijn voorziengheid was dat Borgoglio verkozen werd.
Geldt dit al dan niet voor het aftreden van Ratzinger?
Geldt dit al dan niet voor de respectievelijke pausverkiezingen van Johannes XXIII waaronder
Ratzinger die Vaticanum II voluit steunde én Johannes XXIII en Johannes Paulus II heilig verklaarde?
Het staat u vrij uw staatshoofd te contesteren maar bent niettemin gehoorzaamheid verschuldigd.
@ Vorige Anoniem,
Ik denk dat de Heilige Geest weinig te maken heeft met de Maffia van Sankt Gallen, etc.
Het klopt inderdaad dat God de oprichting van een parallelle, valse 'Conciliaire Kerk' heeft toegestaan, inclusief een eigen liturgie etc.
Alle vuil, alle ongeloof, alle liturgische misbruiken, alle apostasie, alle seksueel misbruik, alle pseudo-pausen en -bisschoppen worden door die parallelle, valse 'Conciliaire Kerk' gecapteerd zodanig dat de Ware Latijnse Tridentijnse Kerk ongeschonden uit de crisis komt!
Jezus heeft tot Petrus gezegd: "Gij zijt Petrus en op deze steenrots zal Ik Mijn Kerk bouwen en de poorten der hel zullen Haar niet overweldigen".
Deze belofte betreft de Ware Latijnse Tridentijnse Kerk en niet de parallelle, valse 'Conciliaire Kerk' waar u kennelijk zo een fan van bent en die u Goddelijke attributen toedicht die helemaal niet op die parallelle, valse 'Conciliaire Kerk' van toepassing zijn.
Denkt u nu werkelijk dat de Satan slimmer is dan God?
De Satan mag zijn werk verrichten binnen die parallelle, valse 'Conciliaire Kerk', maar uiteindelijk - en waarschijnlijk zeer binnenkort - zal Christus die parallelle, valse 'Conciliaire Kerk' vernietigen.
Als theoloog in opleiding wil ik uiteraard ook graag mijn licht laten schijnen over deze onverkwikkende gang van zaken. Hoewel vanuit kerkrechtelijk standpunt bekeken bergoglio in 2013 wellicht geldig tot paus werk verkozen, heeft hij omwille van zijn onwaardige gedrag en herhaalde ketterse verklaringen en uitlatingen bewezen, op zowel intellectueel als moreel gebied, ongeschikt te zijn voor het pausschap. Het betreft hier in wezen een politiek demagoog die de Katholieke Kerk gedurende reeds meer dan een decennium schaamteloos misbruikt als middel om linkse propaganda de wereld in te sturen. Elke hedendaagse kritische of conservatieve stem binnen de Kerk wordt door hem of zijn aanhangers meedogeloos het zwijgen opgelegd (denken we hierbij bijvoorbeeld aan de totaal onrechtvaardige laïcisering van E.H. Frank Pavone in de V.S.). In vroegere tijden zou de argentijnse jezuïet reeds lang door een concilie van bisschoppen zijn afgezet. Er moet echter op worden gewezen dat ook deze apostaat zich bij het laatste oordeel zal moeten verantwoorden voor de enorme schade die hij opzettelijk aan de Kerk heeft toegebracht. Om al de bovengenoemde redenen kan met terecht worden aangenomen dat bergoglio gedoemd is en voor altijd vervloekt.
De modernistische trollen zijn eindelijk weer wakker geschoten:
na een maandenlange pauze (Bergoglio kreeg zowiezo zijn vet weg) zoemen ze nu opgewonden als venijnige horzels en 52 uur staan er plots 19 postings :-)
de hhofvogel wordt dan ook nog afgeschoten door een oudbekende zeveraar ("theoloog in opleiding" ) met zijn vervelende hoop lauwwarm blabla ("...ik wil graag ook mijn licht laten schijnen"...:-) en zijn nog meer vervelende kilometerlange zinnen.
Geen wonder dat de opleiding van deze snuiter nog niet tot een einde gekomen is.
A.C. Visser (1878-1929)
('n Predikant/grafzerk)
"Kom seg my die gelykenis:
ek moet my so verwonder.
Langdradig op die preekstoel
is zo kort van stof hieronder"
Ad rem.
De Priesterbroederschap St.Pius X is een vereniging van wereldpriesters met gemeenschapsleven en zonder beloften, gesticht door ZE Msgr. Aartsbisschop Lefebvre op 1 november 1970 naar het voorbeeld der missiesociêteiten.
De FSSPX houdt zich bezig met de vernieuwing van het katholieke priesterdom en alles wat daarmee samengaat.
DE FSSPX werd opgericht om de dringende navraag van vele gelovigen naar de Traditionale Latijnse Mis te beantwoorden, om de sacramenten juist en waardig uit te reiken en he evangelie te verkondigen.
De FSSPX is 100% katholiek en rooms, dwz helemaal met de romeinse traditie in éénklang.
Zoals in de brief van AB Marcel Lefebvre aan de Spiritanen (1965) te lezen: "... afstand te nemen van alle ketters en schismatieken..."
Het is niet de taak van de FSSPX om de wettigheid van de verkiezing van Bergoglio , de wettigheid van Bergoglio' s vuile trucs en zijn autoritair machtsmisbruik te onderzoeken-
dat is de taak van de mainstreamkerk.
En die faalt geweldig, zoals we ook in Belgiê zien.
Aartsbisschop Vigano wordt binnenkort 80 jaar;
hij heeft zeer lang gwerkt in hogere functies van de RK Kerk en weet reeds zeer lang wat er alles fout gaat in de mainstreamkerk.
bergoglio en zijn LGBTQia-clan is één zaak, de homofiele verzieking van een grrot deel van de US-amerikaanse en westeuropese clerus een andere zaak, de geweldige perversiteiten van Danneels en VanGheluwe nog iets anders.
Een mestvaalt van jewelste- en er wordt nog steeds zoveel gezwegen.
Maar de FSSPX houdt zich bezig met de vernieuwing van het priesterschap in haarbeigen rangen; ze heeft niets te zien in de mainstreamkerk van na het 2e Vat.Concilie.
Dat is de zaak van de modernen.
Een reactie posten