Bergoglio weigerde herhaaldelijk en expliciet de Laatste Sacramenten

De Hidden Hand van Bergoglio

Uiteindelijk kwam de aankondiging van het overlijden van Bergoglio op een zeer onverwachte en verrassende manier. Na maanden van onzekerheid en onduidelijkheid, en na een lange periode in het ziekenhuis waarin Santa Marta geen enkele foto van Bergoglio had vrijgegeven, werd op Paasmaandag het overlijden van Bergoglio op locanieke wijze bekendgemaakt.

Volgens het Vaticaanse bulletin overleed Bergoglio om 7.35 uur in de ochtend aan de gevolgen van een beroerte, een coma en uiteindelijk een hartaanval. En toen de Kardinaal-Camerlengo, de Ier Farrell, zijn aankondiging met zware stem deed, ontstond er al een eerste tegenstrijdigheid.

In de verklaring van Kardinaal-Deken Giovanni Battista Re van het College van Kardinalen dat de ochtend na het overlijden bijeenkwam, staat te lezen dat Bergoglio in werkelijkheid om 7.45 uur overleed. Deze tegenstrijdigheid werd kennelijk niet eens opgemerkt door de media, die op dat tijdstip al te druk was met het promoten van de 'feestelijkheden' ter ere van hun "favoriete, heilige paus".

Volgens bronnen in het Vaticaan weigerde Franciscus in de laatste uren van zijn aardse leven de Laatste Sacramenten. Hij ging zelfs zo ver dat hij de penitenziere maggiore / de grootpenitentiarius Angelo De Donatis de toegang tot zijn kamer ontzegde. Hier wordt dus duidelijk een naam genoemd en het is aan betrokkene om het gerucht te bevestigen of te ontkennen.

Het is zelfs nog érger. De weigering om de Laatste Sacramenten te ontvangen, had Bergoglio eerder ook al geuit bij zijn ziekenhuisopname in de Gemelli-polikliniek, toen hij ook al met zéér ernstige gezondheidsproblemen worstelde.

De haat die in het hart van Bergoglio leefde, was zo groot dat hij zelfs de meest godslasterlijke daden beging.

Maar niets kan de stroom van leugens in de media verstoren, die op dit moment niet het verhaal lijken te vertellen van de dood van een 'paus' van de Heilige Roomse Kerk, maar eerder van een popidool (vandaar zijn vermeende 'populariteit' bij de jeugd), gekruid met een hele reeks anekdotes over bijvoorbeeld zijn passie voor voetbal en empanada's gemaakt door transgenders.

Sinds het Tweede Vaticaans Concilie is de pauselijke koninklijke status geleidelijk aan verdwenen, bijvoorbeeld toen Paulus VI, geboren als Giovanni Montini, in 1964 afstand deed van de pauselijke tiara, die vervolgens in New York werd verkocht aan een handelaar van Joodse afkomst. In deze zin vertegenwoordigt Bergoglio de voltooiing van de definitieve secularisatie van het pontificaat.

Eigenlijk is er helemaal geen sprake meer van hét Pausdom zoals dat in de afgelopen eeuwen werd begrepen. Zozeer zelfs dat Bergoglio méér lijkt op een showbizz-ster die op straat handtekeningen komt uitdelen wanneer hij 'toevallig' met zijn panda langskomt om een ​​valse boodschap van armoede over te brengen of die voor de camera's een opticien in het historische centrum van Rome binnenstapt om steeds het demagogische beeld over te brengen van "de paus die een man van het volk" is, terwijl hij in werkelijkheid in de eerste plaats een man van God zou moeten zijn en niet op zoek zou moeten gaan naar consensus of populariteit, die overigens de afgelopen 6-7 jaar drastisch is afgenomen.

Maar, Bergoglio kwam zeker niet “van het einde van de wereld” om ervoor te zorgen dat het pausdom de dogma’s van het Katholieke Geloof zou bewaken en om zielen naar de hemel te leiden en ze te redden van de hel, waarvan hij het bestaan ​​in feite zelf ontkende, zozeer zelfs dat hij de hel samen met zijn atheïstische vriend - en met een sterk parfum van Vrijmetselarij - Eugenio Scalfari, oprichter van het dagblad van de Italiaanse progressieve linkerzijde La Repubblica, als “leeg” bestempelde.

Bergoglio voelde zich volkomen op zijn gemak bij deze personages. Hij weigerde echter wel het gezelschap van échte gelovigen, die door hem werden vervolgd vanwege bijvoorbeeld hun wens om de oude ritus van de Tridentijnse Mis - al eeuwenlang de liturgische hoeksteen van de Kerk - te praktiseren, maar zocht wél contact met abortusartsen en propagandisten uit de 'moderne' wereld, zoals Emma Bonino, die in deze uren rouwt om zijn verlies nadat ze onthulde dat Franciscus haar had gevraagd om "onze strijd voort te zetten".

Er is niet veel méér nodig om met zekerheid te kunnen stellen, dat Jorge Mario Bergoglio deel uitmaakte van de vijfde colonne die door de Vrijmetselarij geplant werd in de schoot van de Kerk.

Zijn 'pontificaat' omvatte alles wat verboden was. Er waren de transgenders, die hem dierbaar waren en met volle eer werden ontvangen in het Vaticaan. Er waren de pedofielen die hij beschermde sinds zijn tijd als aartsbisschop in Argentinië. Er waren de Vrijmetselaars, die hij "dierbare broeders" noemde. Er was de Rotary waarvan Bergoglio lid van was. Er was de Pachamama die werd aanbeden in de tuinen van het Vaticaan. Er was de verdediging en promotie van de dodelijke Corona-vaccins van de farmaceutische bedrijven, en er waren zelfs priesters die openlijk homoseksuele samenlevingsvormen beoefenden.

Het was een 'pontificaat' dat met grote zorg en aandacht werd voorbereid door verschillende aanhangers van de Vrijmetselarij, die zich waarschijnlijk grondig hebben verdiept in de persoonlijkheid van deze man, die buitengewoon narcistisch en opvliegend was en een uitgesproken aanleg had voor grove taal, hetgeen goed bekend was bij de medewerkers van het Vaticaan.

De Vrijmetselaars achtten deze eigenschappen waarschijnlijk ideaal om een ​​man op de pauselijke troon te plaatsen met het doel de Kerk van Christus definitief te vernietigen.

Zij die echter denken, dat het 'pontificaat' van Bergoglio een soort 'vergissing' was, bedriegen zichzelf. Want, als deze man is geraakt waar hij is gekomen, is dat zeker niet omdat hij zichzelf tot paus heeft benoemd, maar kennelijk omdat er binnen de Kerk vijanden waren die Haar in de loop van de decennia, men zou zelfs kunnen zeggen eeuwen, geduldig hebben geïnfiltreerd.

In de geschriften van de Alta Vendita Vrijmetselarij, één van de machtigste vrijmetselaarsloges, staat alles beschreven. De verschillende Vrijmetselaars die tot de top van de loges behoorden, maakten er geen geheim van dat ze de Katholieke Kerk wilden infiltreren en ervoor wilden zorgen dat 'de Paus' in de toekomst slechts een instrument en geen tegenstander meer zou zijn van de Vrijmetselarij. Sinds haar bestaan ​​streeft de Vrijmetselarij er namelijk naar de Kerk te vernietigen.

Wat was Bergoglio anders dan het resultaat van een langdurig proces van afvalligheid, waardoor deze tweeduizend jaar oude instelling in zulke erbarmelijke omstandigheden terechtkwam?

De afvalligheid vond zeker plaats omdat de vijanden van de Kerk met groot geduld en doorzettingsvermogen de gelederen van de Kerk zijn binnengedrongen om zo een '​​andere' instelling in het leven te roepen die nu ontheiligd is en volledig lijkt op eender welke andere NGO. Deze instelling heeft niet de Waarheid van het Katholieke Geloof als fundament, maar heeft zich het Verlichtingsdenken met zijn 'mensenrechten' eigen gemaakt, voortgekomen uit verschillende Franse Vrijmetselaars zoals Voltaire, Rousseau en Montesquieu.

We moeten echter niet vergeten dat de Kerk geen aardse instelling is. Zij behoort niet toe aan de mensen, ook al hebben ze er alles aan gedaan om Ze te ruïneren. De Kerk werd door Christus gesticht voor het heil van de zielen. Jezus beloofde zijn Apostelen dat de Kerk tot het einde der tijden zou blijven bestaan. Het proces dat nu gaande is, kan alleen maar door de Voorzienigheid zijn ‘toegestaan’.

Eén van de eerste waarschuwingen voor de naderende afvalligheid vond plaats in 1846, toen Onze Lieve Vrouw te La Salette verscheen aan twee Franse kinderen, Maximin Giraud en Melanie Calvat. Aan hen werd verteld dat de Kerk de zetel van de Antichrist zou worden.

De Kerk van toen zag er heel anders uit dan die van nu. Het was een Kerk die er niet voor terugdeinsde te zeggen dat het het Sanhedrin was en zeker niet Rome, dat Jezus had gedood, zoals enkele Israëlische juristen die te gast waren bij de RAI ons wilden doen geloven. Het was een Kerk die in Civiltà Cattolica over de Joodse kwestie sprak, terwijl we in dit tijdschrift vandaag de dag enkel nog maar de christificatie van illegale immigratie kunnen terugvinden, één van de hoekstenen van het 'pontificaat' van Bergoglio.

De verschijning van La Salette werd goedgekeurd door de Kerk, die in de daaropvolgende jaren ook andere signalen ontving dat er zich helaas een soortgelijk scenario zou voordoen. Zo kreeg Paus Leo XIII in 1884 het bekende visioen waarin de Kerk voor 100 jaar in handen van Satan zou vallen.

In de afgelopen eeuw zijn er tal van andere waarschuwingen geweest, te beginnen met Fatima. Ook hier probeerde de binnenkerkelijke vrijmetselarij het derde deel van het Geheim van Fatima voor de gelovigen verborgen te houden. Daarin werd namelijk gezegd dat de leiders van de Kerk de woordvoerders van de afvalligheid zouden worden.

Onze-Lieve-Vrouw had uitdrukkelijke instructies gegeven. Zij had de Kerk bevolen het derde deel van het Geheim te onthullen vóór 1960, maar de toenmalige Paus, Johannes XXIII, Angelo Roncalli, die reeds was ingewijd in de Vrijmetselarij, werd bedreigd en gedwongen het Geheim af te zweren en hield het Geheim geheim. Dit werd omfloerst onthuld door Pater Malachi Martin die naar de Verenigde Staten vluchtte nadat hij getuige was geweest van dit tafereel.

Onder andere Pater Pio was er al geweest om het te 'zien'. De Heilige van Pietrelcina had al aan zijn vriend, Pater Amorth, onthuld dat deze valse kerk zou worden gesticht en zou aankomen op de plaats waar Jorge Mario Bergoglio was aangekomen. 'Franciscus' kan in alle opzichten worden beschouwd als het hoogtepunt van deze infiltratie. Velen vragen zich al een tijdje af of de beproeving van deze instelling nu eindelijk voorbij is of dat er nog een kruiswegstatie zal komen.

Het is onmogelijk deze vraag te beantwoorden zonder te proberen te leunen op de schouders van degenen die deze visioenen hadden en op degenen die, net als de Moeder van God, bij andere gelegenheden na Fatima verschenen, zoals in Garabandal en Akita, om de mensheid te waarschuwen voor de gevaren waaraan zij blootstonden vanwege hun afwijzing van God en om tegelijkertijd de triomf van haar Onbevlekt Hart aan te kondigen.

Het is in feite geen hypothese dat de Kerk genezen zal worden, maar een zekerheid omdat het de Maagd Maria zelf was die dit zei. Toch zijn velen sceptisch, omdat ze naar het Conclaaf kijken en zien dat 80% van de kardinalen door Bergoglio zijn benoemd en ze verwachten een eenvoudige voortzetting van de Bergogliaanse 'erfenis'. Het pad voor de binnenkerkelijke vrijmetselarij lijkt dus allesbehalve bergafwaarts te zijn.

Er zijn inderdaad veel kandidaten voor de neo-modernistische stroming, maar volgens de kringen in het Vaticaan zijn die ook onderling verdeeld. Een deel wil bijvoorbeeld kardinaal Parolin, die door de Bergoglio-clan echter werd uitgesloten om tijdens de paasviering voor te gaan en door hen diep verafschuwd wordt. De voormalige Staatssecretaris hoopte op die manier wat meer bekendheid te krijgen onder de Katholieke gelovigen.

Kardinaal Zuppi heeft nog een troefkaart op tafel: welkom bij een ander deel van de Vrijmetselarij, dat op dit moment echter niet geneigd lijkt om een ​​overeenkomst te sluiten met Parolin.

Onder de verschillende kandidaten uit de LGBT-kerkelijke wereld is de meest controversiële kardinaal te vinden, die werd onthuld in de film Conclave. Daarin wordt de verkiezing van een transgender-kardinaal als de volgende paus aangekondigd. Dit scenario is niet alleen het product van de literaire verbeelding van de Britse schrijver Robert Harris, maar verwijst ook naar een queer-kardinaal die echt bestaat.

In juni 2017 werd Mgr. Luigi Capozzi, gearresteerd door de Vaticaanse gendarmerie tijdens een homoseksuele drugsparty die hij hield in zijn appartement binnen het Vaticaan, in het Palazzo del Sant'Uffizio. De bisschopswijding waar hij voor was voorgesteld, ging uiteraard niet door. Volgens bronnen in het Vaticaan was kardinaal Coccopalmerio in 2017 bij de party aanwezig. Hij werd in de gelegenheid gesteld het pand te verlaten. Coccopalmerio stond bekend om zijn milde standpunt ten aanzien van homoseksuele relaties en zijn steun aan de postsynodale exhortatie Amoris Laetitia. Op 4 maart 2022 werd Coccopalmerio door Bergoglio, die van dit alles op de hoogte was, bevorderd tot kardinaal-priester. In de jaren '90 van de vorige eeuw was Coccopalmerio hulpbisschop van Milaan, onder Carlo 'kardinaal' Martini.

Het is een feit dat nergens door het Vaticaan wordt medegedeeld of Bergoglio de Laatste Sacramenten heeft ontvangen of niet. Het zal wel niemand verbazen moest hij ze niet ontvangen hebben. Echter, er is sprake van een expliciete 'weigering' hetgeen zou betekenen dat Bergoglio een vrijmetselaar is. 'Bedankt om me naar het plein te brengen.' Dit bedankje aan zijn persoonlijke 'verpleger' waren de laatste woorden van Bergoglio. 'Verpleger' of 'oppas' en 'coach'? Dit betekent dat de bewegingsvrijheid van Bergoglio belemmerd was en dat hij toestemming moest vragen om iets te doen. Toestemming vragen aan de Loge?

Op 4 augustus 2022 werd Massimiliano Strappetti benoemd tot persoonlijke 'verpleger' van Bergoglio. De plotse verschijning van deze man en de invloed die hij op Bergoglio uitoefende, zijn merkwaardig. Was Massimiliano Strappetti de handler van Bergoglio namens de Loge; het Grande Oriente d'Italia?

Te midden van al deze lelijkheid van de Vrijmetselarij en de Gay-lobby die het Vaticaan is binnengedrongen, lijkt er momenteel geen sprake te zijn van harmonie en eenheid. Dat is zeker een voordeel voor de Kardinalen-van-goede-wil die de puinhopen van de afgelopen jaren weer willen opruimen en de Kerk willen herbouwen.

Op papier zijn er echter géén kardinalen die dicht bij de Traditie staan, want géén van hen durft het valse dogma van het Tweede Vaticaans Concilie aan te pakken, dat de deuren opende voor deze 'oecumenische kerk' samen met de 'oudere broeders' die elke dag honderden Palestijnen in Gaza afslachten.

Misschien zou er in Jeruzalem wel iemand kunnen zijn die, zo niet dichtbij, dan toch niet vijandig staat tegenover de Traditie, zoals Kardinaal Pizzaballa die, toen men hem een ​​paar maanden geleden in een interview vraag naar de noodzaak van die dialoog, zijn gesprekspartner tijdens het Franciscaanse feest van 2024 afkraakte door te stellen dat "de dialoog een beetje saai is geworden", wat in tegenspraak is met één van de valse dogma’s van het Tweede Vaticaans Concilie. Voor even kreeg men het gevoel dat men de stellige woorden hoorde die bisschoppen uit het verleden plachten te spreken. Zij wilden het Geloof bewaken en niet proberen het te laten wegsmelten in de wereldwijde theosofische religie.

Iedereen die in ieder geval denkt dat het een snel en eenvoudig Conclaaf zal worden, vergist zich wat ons betreft. Het zal waarschijnlijk een Conclaaf worden waarin de diepe tegenstellingen binnen de Kerk aan het licht zullen komen en het zal een Conclaaf zijn dat ongetwijfeld het lot van de Kerk voor de komende jaren zal bepalen, in goede of slechte zin.

Afgaande op de wanhoop van Bergoglio's ontroostbare 'nichten' in diverse persorganen, zijn zij degenen die als eersten beseffen dat een tijdperk voorbij is en waarschijnlijk nooit meer zal terugkeren.

De Mariale profetieën uit het verleden geven ons hoop voor de nabije toekomst, maar ook de huidige tekenen lijken van even groot belang.

Jorge Mario Bergoglio verliet het toneel de dag na Paaszondag, in een jaar waarin het Katholieke Pasen samenvalt met het orthodoxe en joodse Pasen, een vrij zeldzame omstandigheid. Toen het nieuws van zijn dood bekend werd, probeerden de medewerkers van de Sint-Pietersbasiliek de klok te luiden. Dit lukte echter niet omdat de ketting brak. Er zijn geen precedenten van deze aard, althans niet in de afgelopen decennia. Het is zeker ook zo dat de Nieuwe Wereldorde in alle opzichten is verzwakt na het mislukken van de corona-pandemie-hoax, een evenement dat bedoeld was om een wereldregering te vestigen.

Nu rest ons enkel nog te wachten op de Heilige Geest om te beslissen of de tijd is gekomen om de Kerk te bevrijden die de Vrijmetselarij heeft gekaapt en bezet houdt om haar valse, wereldwijde theosofische religie te vestigen. Het feit dat de aankondiging van de dood van de man die het paradigma van de Kerk wilde veranderen, een dag na de Verrijzenis van Christus, het leven liet, is een teken van hoop. Bergoglio heeft alvast het paradigma van de dood niet kunnen wijzigen. Ook voor de Kerk is, na een lange tocht door de woestijn, het moment van Haar Verrijzenis hopelijk eindelijk aangebroken.

Bergoglio toont de Inverted Triangle

De omgekeerde driehoek (met daarin het oog)
wordt vaak geassocieerd met verschillende symbolische betekenissen,
afhankelijk van de cultuur en context. Hier zijn enkele interpretaties:

    Symboliek van de Illuminati:
Het "Alziende Oog" staat voor toezicht, kennis en verlichting.

    Vrijmetselarij: Het oog staat voor de zoektocht naar kennis.
   
Spirituele en esoterische tradities:
Het oog erin symboliseert innerlijke visie, intuïtie en spiritueel inzicht.

    Alchemie: Het oog symbool staat voor de zoektocht naar waarheid en begrip.
   
Kunst en literatuur: Het oog staat voor een representatie van mysterie,
geheimhouding of het onbekende.

Een mooie foto-shoot daar op Lijn A van de metro in Buenos Aires!