'Bisschop' Michael Martin van Charlotte (N.C., USA) wil Latijn in Novus Ordo beperken

Na de Tridentijnse Mis volgt nu een vernieuwde, officiële aanval op de 'traditionele' Novus Ordo Missae met o.a. een verdere beperking van het gebruik van het Latijn | De Novus Ordo Missae werd volgens de Loge kennelijk nog niet voldoende 'hervomd'!

Traditionis Custodes - Hoeders van de traditie - Over het gebruik van de Romeinse liturgie voorafgaand aan de hervorming van 1970 - Bergoglio de Apostaat - 16 juli 2021

Teneinde de harmonie en eenheid in de Kerk te bevorderen [De Novus Ordo is een schismatieke rite die verdeeldheid zaaide in de Kerk. De verdeeldheid is dus de verantwoordelijkheid van degenen die die 'hervormde' rite hebben ingevoerd!], verleenden mijn geëerde Voorgangers de heilige Johannes Paulus II [De zogenaamde 'heiligheid' van JPII is discutabel! Aangezien Bergoglio géén legitieme paus was is de formele 'heiligverklaring' sowieso nietig.] en Benedictus XVI, met vaderlijke zorg jegens hen die in sommige regio's [De liturgie moet uniform zijn voor de gehele Kerk. Dit heeft niet met "sommige regio's" te maken.] de liturgische vormen aanhingen voorafgaand aan de hervorming [Protestanten 'hervormen' de liturgie, Katholieken niet!] zoals gewenst door het Tweede Vaticaans Concilie [Het Tweede Vaticaans Concilie heeft inderdaad de illusie gecreëerd dat men de liturgie, etc. kan 'hervormen'. Deze notie is echter ketters!], toestemming en reguleerden de mogelijkheid om het Romeins Missaal te gebruiken zoals gepubliceerd door de heilige Johannes XXIII in 1962 [Het Missaal van 1962 is echter niet meer 'goed genoeg'.]. Op deze wijze verlangden zij "de kerkelijke gemeenschap te vergemakkelijken voor die Katholieken die zich verbonden voelen [Het gaat echter niet over een subjectief gevoel. Het betreft wat waar is en wat niet waar is!] met voorgaande liturgische vormen" en niet met andere.

Art. 1 De liturgische boeken die zijn uitgevaardigd door de heilige pausen Paulus VI en Johannes Paulus II [Beiden zijn niet 'heilig'.], in overeenstemming met de decreten van het Tweede Vaticaans Concilie [Indien dit zo is, dan is het Tweede Vaticaans Concilie ketters en schismatiek.], vormen de enige / unieke uitdrukking van de ‘lex orandi’ van de Romeinse ritus [Dit is een flagrante leugen!].

Art. 2 Aan de diocesane bisschop, als moderator, promotor en hoeder van alle liturgisch leven in de particuliere Kerk die hem is toevertrouwd komt de regulering toe van de liturgische vieringen in zijn eigen bisdom [Dus, in elk bisdom is het iets anders. Dit is ketterij en ondermijnt de eenheid van de Kerk. Met andere woorden, elk bisdom 'binnen' de Kerk wordt zo schismatiek.]. Daarom is het zijn exclusieve competentie toestemming te geven voor het gebruik van het Missale Romanum van 1962 in het bisdom, volgens de richtlijnen van de Apostolische Stoel [Een bisschop - ook een échte Paus - heeft geen enkele bevoegdheid over wat wél en niet de Romeinse Ritus zou zijn. De bisschoppen zijn gebonden door de Traditie en kunnen dus niet afwijken van de Traditie zonder in apostasie te vervallen.]. 

Sacrosanctum Concilium - Over de heilige liturgie - Tweede Vaticaans Concilie - 4 december 1963 - Concilies en synodes - Constituties

- Artikel 2 - Het bevorderen van de liturgische vorming en van de actieve deelname 

14 Aan deze volledige en actieve deelname van heel het volk moet bij de vernieuwing [= schismatiek!] en de bevordering van de heilige liturgie de grootste zorg worden besteed [Mij moet eens iemand duidelijk maken hoe de Novus Ordo de heilige liturgie "bevorderd" zou hebben... Dit zijn leugens!]. Ze is immers de eerste en noodzakelijke bron, waaruit de gelovigen de echte christelijke geest moeten putten [Met andere woorden, vóór de vernieuwing putten de gelovigen dus kennelijk niet uit de "echte christelijke geest". Dit is KETTERIJ!]. Daarom moet ze door de zielenherders bij heel hun pastorale activiteit [Liturgie is in eerste instantie niet "pastoraal", maar EREdienst; dienst aan God!] ijverig worden nagestreefd door middel van een aangepaste vorming.


- Artikel 3 - De hervorming van de heilige liturgie [= KETTERIJ EN SCHISMATIEK!!!]

62 Omdat echter in de loop van de tijden sommige elementen in de riten van de sacramenten en sacramentaliën zijn binnengeslopen [Dit gaat dus over de Tridentijnse Ritus en is dus een leugen omdat daar "in de loop van de tijden niets is ingeslopen".], waardoor hun aard en doel in onze tijd minder duidelijk uitkomen [Leugens!], en daarom sommige punten van de riten noodzakelijk moeten worden aangepast [Die noodzaak was er niet en wordt ook niet onderbouwd.] aan de behoeften van onze tijd [Dit is ketterij!], besluit het Concilie, met betrekking tot de hervorming [= protestants!] ervan, het volgende. [...] 


- HOOFDSTUK 7 - De gewijde kunst en de liturgische benodigdheden

128 De canones en kerkelijke bepalingen met betrekking tot het geheel van de uitwendige zaken, bestemd voor de eredienst, vooral met betrekking tot een waardige en passende kerkenbouw, de vorm en de opbouw van het altaar, de waardigheid, opstelling en veiligheid van het tabernakel, de juiste inrichting en versiering van de doopkapel, het juiste aanbrengen van afbeeldingen, decoratie en versiering, moeten samen met de liturgische boeken, overeenkomstig artikel 25, zo spoedig mogelijk worden herzien [Dit betreft dus de wraakroepende 'beeldenstorm' die na het Tweede Vaticaans Concilie plaatsgreep en dus door hét Concilie gewild was en is!]. De bepalingen, die minder goed beantwoorden aan de hervorming [= protestants!] van de liturgie, moeten worden verbeterd of afgeschaft; de bepalingen, die bevorderlijk zijn voor deze vernieuwing [= protestants!], moeten worden gehandhaafd of ingevoerd.

Op dit punt, vooral wat betreft stof en vorm van de liturgische benodigdheden en de gewaden, wordt aan de territoriale bisschoppenconferenties [Dit is alweer schismatiek! De zogenaamde 'bisschoppenconferenties' hebben geen enkele bevoegdheid binnen de Kerk, omdat ze in strijd zijn met de Goddellijke Constitutie van de Kerk! Christus heeft géén 'bisschoppenconferenties' ingesteld.] de bevoegdheid gegeven voor het maken van de nodige aanpassingen, vereist door de plaatselijke behoeften en gewoonten, overeenkomstig artikel 22 van deze Constitutie. [Bla, bla, bla...]

Het is duidelijk dat het Tweede Vaticaans Concilie en de Novus Ordo niet de bedoeling hebben om het Geloof te presenteren zoals het door het Concilie van Trente werd onderwezen. Het vertegenwoordigt, zowel in zijn geheel als in zijn details, een opvallende afwijking van de Katholieke theologie van de Heilige Mis zoals die werd geformuleerd in de 22e zitting van het Concilie van Trente. De canons van de Tridentijnse ritus, die destijds definitief werden vastgelegd, wierpen een onoverkomelijke barrière op tegen elke ketterij - zoals de Novus Ordo - die de integriteit van het Mysterie zou kunnen aantasten.

Een Concilie moet dogma's afkondigen en ketters veroordelen.

Het zogenaamde 'Tweede Vaticaans Concilie' heeft géén van beiden gedaan.

Kortom, het zogenaamde 'Tweede Vaticaans Concilie' was géén Concilie!

De fout die de 'hervormers' gemaakt hebben, is dat ze met de afschaffing van de Tridentijnse Ritus - binnen de tijdsgeest - nog weggekomen waren, maar de hervorming van de Novus Ordo nu - binnen een andere tijdsgeest - is er teveel aan. De blasfemie is ook nooit 'genoeg' voor hen!

Je kan niet beweren dat je het ene door iets anders en beters vervangt en dat dan het betere wéér door iets anders vervangen moet worden. Dit is te vergelijken met de vernietiging van het onderwijs in Vlaanderen. Net omdat we het béste onderwijs ter wereld hadden, moest het veranderd worden.

De 'hervormers' gaan nu nog een versnelling hoger omdat ze weten dat hun tijd op raakt. Nu krijgen ze natuurlijk ook de aanhangers van de Novus Ordo tegen, omdat die gehecht zijn aan hun versie van de Novus Ordo...

En nu gaan we dus nog eens alles veranderen?

Neen. Ik dacht het niet!

VIRI GALILÆI: Onze-Lieve-Heer Hemelvaart - Ascensio Domini

Handelingen 1:10-11

En zie, daar stonden twee mannen bij hen,
in witte klederen gehuld. Ze zeiden: Mannen van Galilea,
wat staat gij naar de hemel te staren?
Jezus, die uit uw midden ten hemel is opgenomen,
Hij zal weer op dezelfde wijze komen,
als gij Hem hebt zien opstijgen ten hemel.
 

Viri Galilaei, ASCENSIONE, Gregoriano, Studio di Giovanni Vianini, Milano, It.

Crux Immissa

Vlaamse 'bisschoppen' perverteren de Heilige Schrift om hun 'woke' visie op alle geopolitieke en andere problemen er in het 'katholiek' onderwijs door te drukken

 
















Na ruim 25 jaar komt er een vernieuwde versie van het leerplan Rooms-Katholieke godsdienst voor het lager onderwijs. Daarin ligt de nadruk op kennis en theorie, met als topprioriteit het aanscherpen van de religieuze geletterdheid [Zou dit waar kunnen zijn?]. Vanuit dat Christelijke perspectief zullen leerlingen leren over hedendaagse thema's als migratie en ecologie [Dit is dan weer te betreuren omdat er niets 'christelijks' aan migratie of ecologie is. Met 'christelijk' bedoelen ze natuurlijk hun woke politieke visie waarmee ze de leerlingen later op linkse partijen willen doen stemmen.].

Er ligt een nieuw godsdienst-leerplan klaar voor het basisonderwijs. Het vorige plan stamde nog uit 1999 en dus was het hoog tijd voor een update [Indien het leerplan destijds zo goed was, dan is een update nu niet zo evident als hier wordt beweerd.]. Het nieuwe leerplan is met zijn 196 pagina's bijzonder uitgebreid en gedetailleerd. De grootste vernieuwing is het aanscherpen van de religieuze geletterdheid [LOL], klinkt het.

Zo moeten leerlingen Bijbelse verhalen als Jonathan en David of de verloren zoon kennen, alsook figuren als Mozes, Ruth of de Heilige Clara [Ik durf dit sterk te betwijfelen of dit ook daadwerkelijk gerealiseerd zal worden. Figuren zoals Lot zullen ook wel niet behandeld worden aangezien dergelijke figuren minder populair zijn bij de Vlaamse 'bisschoppen'.]. Ook de christelijke feestdagen en het klassieke [door de 'bisschoppen' vervalste] Onzevader en Weesgegroet komen onder meer aan bod [Dit is echt een verrassing!].

Tegelijk komen in het leerplan ook actuele thema's aan bod [!!!]: van migratie tot ecologie [Zéér verrassend!], steeds vanuit Christelijk perspectief. Zo zullen leerlingen uit de tweede graad het Bijbelse verhaal van de Uittocht uit Egypte leren kennen als aanknopingspunt voor discussies over klimaat- en oorlogsvluchtelingen vandaag [De Uittocht uit Egypte had niets met klimaat- of oorlogsvluchtelingen te maken.].

Even een reminder voor de Vlaamse 'bisschoppen' en hun paladijnen:

Exodus, het tweede boek van de Bijbel, wordt zo genoemd omdat het de Uittocht van de Israëlieten uit Egypte en hun omzwervingen door de woestijn naar de berg Sinaï beschrijft. Het boek bestaat uit vijf hoofddelen: de gebeurtenissen in Egypte vóór de uittocht met o.a. het eerste Paasmaal (1-12), het vertrek uit Egypte en de tocht naar de berg Sinaï (13-18), de afkondiging van de eerste voorschriften van de Mozaïsche wet (19-31), de afvalligheid van de Joden, de verzoening en vernieuwing van het Verbond (32-34), en de bouw van het tabernakel (35-40).

In de derde graad zullen 10- tot 12-jarigen bijvoorbeeld aan de slag gaan met de parabel over de gastvrijheid van Abraham en Sara, als opstap naar een gesprek over gastvrijheid tegenover vluchtelingen, en leren ze hoe [anti-]paus Franciscus een link legde tussen het milieu en de zorg voor de armen.

De 'parabel' over de gastvrijheid van Abraham en Sara heeft niets met gastvrijheid tegenover vluchtelingen te maken. Het gekleuter van de Vlaamse 'bisschoppen' is werkelijk ongelofelijk! Waar gaat het 'écht over? God verscheen aan Abraham in een droom (Genesis 15:12-21), in een visioen (Genesis 15:1), in mensengestalte met begeleiding (de "Drie Mannen" bij de eik van Mamre - Genesis 18:1-22) en door bemiddelende Goddelijke Boodschappers (Genesis 22:11,15). De bewuste gastvrijheid moet dus niet in verband met 'vluchtelingen' gezien worden, maar het betreft hier de Heilige Drievuldigheid. De Vlaamse 'bisschoppen' veranderen de Triniteit in 'vluchtelingen'. Het is ronduit blasfemisch!

"Alle geopolitieke problemen van vandaag hebben ook een religieus facet", zegt theoloog Jürgen Mettepenningen, die in naam van de 'bisschoppen' meewerkte aan het plan. "Om de wereld te begrijpen, hebben leerlingen dus ook die context nodig." [Ik denk dat héél weinig leerlingen 'de wereld' begrijpen. Wat dat betreft, is het leerplan wat ambitieus. Mettepenningen daarentegen is zelf héél goed in het 'begrijpen van de wereld'. Alleen blijft het daar ook bij. Geloof = NUL!]

Het plan sluit aan bij de nieuwe minimumdoelen voor het basisonderwijs, waar ook kennis centraal staat. "Maar ondanks een grotere focus op kennis, betekent dat niet dat twaalfjarigen straks weer letterlijk uit de Bijbel moeten kunnen citeren", klinkt het. [Wat een niveau! Nu zie je wat voor een idee Mettepenningen heeft over het Pre-conciliaire Katholieke Onderwijs! Deze neo-modernisten zijn héél goed in het projecteren van hun eigen ideeën op een niet bestaande realiteit! En dan nog, wat zou daar mis mee zijn? Wat zou er mis mee zijn, dat straks "twaalfjarigen weer letterlijk uit de Bijbel moeten kunnen citeren"? Mettepenningen ziet dit kennelijk als een zinloze exercitie. Wat écht nutteloos is, is het nieuwe 'leerplan'.]

Vandaag is de populariteit van het Katholieke Geloof afgenomen en is er meer diversiteit, ook in de klas. Daar is het nieuwe leerplan niet blind voor, klinkt het.

"De tijd van godsdienst voor katholieken door katholieken is voorbij", zegt Mettepenningen [Ik weet niet op welke planeet Mettepenningen de voorbije 60 jaar heeft gewoond, maar die tijd is al sinds het Tweede Vaticaans Concilie voorbij! Zijn commentaar is werkelijk wéérzinwekkend, fundamenteel racistisch en vervuld met zwavelachtige haat jegens de Katholieken.]. "In een divers klaslokaal laten we leerlingen in dialoog gaan met het geloof, met elkaar en met zichzelf". [Met andere woorden, Katholiek onderwijs is nutteloos omdat er in hun optiek toch géén Waarheid bestaat, maar alleen maar 'dialoog'.]

En hier zijn dan we bij het échte probleem van het vak 'Rooms-Katholieke godsdienst' en van het zogenaamde 'Katholiek Onderwijs' in het algemeen, en dat is: "Iedereen welkom, behalve de Katholieke leerlingen".

Wat willen de Vlaamse 'bisschoppen' nu écht? "Minder katholiek en méér diversiteit!"

Dit is werkelijk een flagrante ontkenning van de doelstelling en de essentie het Katholiek Onderwijs.

Misschien is dit ook nog een leuk thema voor het leerplan: "Er was géén plaats in de herberg". Net zomin er plaats was voor Christus in de herberg (= in de wereld) is er plaats voor Katholieke leerlingen in het post-conciliaire 'Katholiek Onderwijs' omdat het natuurlijk ook 'van de wereld is' en in dienst staat van de Satan.

Ook is het een hele geruststelling om te vernemen dat de GPS van Jürgen Mettepenningen - in dienst van de Vlaamse 'bisschoppen' (ook bekend als het 'Judassen-convent') - nog steeds perfect werkt en zonder twijfel slechts één bestemming heeft, namelijk de Hel!

Bron: vrtNWS

De 'prima-donna's' hebben een zwavelachtige afkeer van het kruisbeeld:

De beeldenstorm gaat zélfs in het Lateraan onverminderd door!

Leo XIV neemt (namens de Loge?) 'bezit' van de Sint-Jan van Lateranen

Opnieuw de kale plek in het midden van het altaar...

Waarom schuift Leo XIV telkens het kruis aan de kant?

Wat zit daarachter?

De Bijbel, op het altaar.

Voert Leo XIV hier een maçonniek ritueel op?

In een Vrijmetselaarsloge bevindt zich voor de zetels
altijd een kubusvormig 'altaar' waarop de Bijbel ligt.

[Het plaatsen van de Bijbel op het altaar in een kerk
- identiek aan het vrijmetselaarsgebruik -
is niet traditioneel Katholiek.]

Circumambulatie (het lopen rondom het 'altaar' met de klok mee
of naar rechts) is één van de oudste en meest essentiële onderdelen
van het vrijmetselaarsritueel.

Bij een vrijmetselaarsherdenkingsdienst loopt men soms ook
tégen de klok in rond het 'altaar' of naar links. Het tegen de klok ingaan
is een patroon dat het einde van de levensreis symboliseert.

[Circumambulatie was in een kerk pas mogelijk na de introductie
van het volksaltaar. Bij een ad orientem-opstelling is dit onmogelijk!]

De 'viering' van vandaag in het Lateraan laat opnieuw zien tot welke 'simpele' eenvoudigheid de post-conciliaire 'Romeinse ritus' is gereduceerd. De pauselijke liturgie, waaruit de gehele Romeinse ritus (de pauselijke en de presbyteriaanse) is afgeleid, is gereduceerd tot een slappe imitatie van de pauselijke liturgie. Dat wil zeggen, wat het archetype is, is nu afgeleid van hetgeen van het archetype is afgeleid.

Dit alles is een échte omkeeroperatie; een échte contra-natuurlijke operatie. Diakens zijn gereduceerd tot liturgische versierselen. Het altaarkruis blijft inmiddels een lastpost, want waar Christus in de woorden van Leo XIV het middelpunt zou moeten zijn, is het liturgische middelpunt de celebrant / showmaster geworden die iedereen wil zien en die door iedereen gezien en gefotografeerd moet worden.

De (inmiddels begraven) verklaring van het "dicasterium" van de eredienst van enkele jaren geleden, waarin werd herhaald dat zelfs in de 'viering versus populum' de liturgie tot God is gericht, klinkt nu ronduit pathetisch en onderstreept het ongeneeslijke antropocentrische karakter van de Novus Ordo.

De 'actieve deelname' van de (goed-)gelovigen beperkt zich tot het aanschouwen van de celebrant. Iedereen die enigszins op de hoogte is van de geest van de Romeinse liturgie kan niet anders dan misselijk worden van de 'viering' van vandaag in het Lateraan.

De desoriëntatie, verveling en droefheid die op de gezichten van de Orthodoxe vertegenwoordigers te lezen waren, drukt goed uit hoeveel waarde de Romeinse ritus heeft verloren.

Waren de pre-conciliaire, pauselijke liturgieën overdadig? "Laten we de pracht en praal wegnemen en alleen de plechtigheid overhouden" was het antwoord. In plaats daarvan hebben ze de pracht en praal, de plechtigheid, de schoonheid, de waardigheid én heiligheid weggenomen en vervangen door flauwheid.

De samenkomst van lokale buurtcomités hebben inmiddels een groter spiritueel karakter dan een 'viering' in het Lateraan. De gezangen op de minaretten zijn mystieker dan de Romeinse gezangen en rituelen die "naar de geest van het Tweede Vaticaans Concilie" zijn 'hervormd'.

Een Concilie kan niet 'pastoraal' zijn. Een Concilie moet dogma's afkondigen en ketters veroordelen.

Het zogenaamde 'Tweede Vaticaans Concilie' heeft van dit alles NIETS gedaan.

Kortom, het zogenaamde 'Tweede Vaticaans Concilie' was géén Concilie!!!

Het oordeel van het Concilie van Trente over de Novus Ordo en Paulus VI

De eerst Italiaanse 'mis' ooit werd door Paulus VI gevierd op 7 maart 1965,
toevallig de eerste zondag van de vastentijd van dat jaar. De herhaaldelijk
vernielde plaquette die deze gebeurtenis herdenkt (zie hierboven) vermeldt zelfs
dat deze gebeurtenis de liturgische hervorming inluidde die door Vaticanum II
werd afgekondigd. De tekst op de plaquette luidt: "Op 7 maart 1965 verwaardigde
Zijne Heiligheid Paulus VI zich, bij het inluiden van de liturgische hervorming
die door het Tweede Oecumenische Concilie van het Vaticaan werd afgekondigd,
om in deze tempel de eerste mis in het Italiaans te vieren, te midden van de
ontroering en vreugde van een heel volk, voor altijd trouw en dankbaar."

Sessio VII - Decretum de Sacramentis
7de Zitting - Decreet over de Sacramenten
Concilie van Trente
3 maart 1547

Canon 13 over de Sacramenten

Als iemand zegt:

de ontvangen en erkende ritus (ceremonie) van de Katholieke Kerk die gewoonlijk bij de plechtige toediening van de Sacramenten worden gebruikt, kunnen

of te wel veracht,
of te wel zonder zonde door de bedienaar naar believen weggelaten worden,
of te wel door welke herders van de Kerk dan ook, in andere nieuwe veranderd worden,

hij zij verdoemd.

Over de instelling van het priesterschap in het Nieuwe Verbond

Als een gedoopte opzettelijk een dogma in de ware zin van het woord ontkent
of in twijfel trekt, is hij schuldig aan de zonde van ketterij [...]
en is hij automatisch onderworpen aan de straf van excommunicatie".

 

























Sessio XXIII - Doctrina de sacramento ordinis
23e Zitting - Leer over de Heilige Wijding
Concilie van Trente
15 juli 1563

HOOFDSTUK 1 Over de instelling van het priesterschap in het Nieuwe Verbond

Offer en priesterschap zijn naar Gods bevel (ordinatione) zo verbonden, dat beiden in elk Verbond bestaan. Omdat derhalve de Katholieke Kerk in het Nieuwe Testament door instelling van de Heer, het offer van de Eucharistie zichtbaar ontvangen heeft, moet men ook bekennen, dat het nodig is dat er in haar (Nieuwe Testament) ook een nieuw, zichtbaar en uitwendig (externum) priesterschap is, waarin het oude (priesterschap) is overgebracht (translatum). Dat dit echter door dezelfde Heer, onze Verlosser is ingesteld en dat aan de apostelen en aan hun opvolgers in het priesterschap de volmacht is verleend:

om Zijn Lichaam en Bloed te consacreren (consecrandi), op te dragen (offerendi) en uit te delen (ministrandi) en
om zonden te vergeven en niet te vergeven.

dat toont de Heilige Schrift en heeft de overlevering (traditio) van de Katholieke Kerk altijd geleerd.

Aristoteles versus Christus of waarom de staat zich met het onderwijs bemoeit

Voor Christenen kan onderwijs niet 'messiaans' zijn, omdat alleen Christus de mens kan redden. In de traditie van Aristoteles is men ervan overtuigd dat de staat door middel van gestuurd onderwijs de mens kan kneden en 'hermaken'. Deze twee visies sluiten elkaar echter uit. Het is alleen de neiging van de mens om conflicten te vermijden die hem ertoe aanzet Aristoteles en Jezus Christus met elkaar te verzoenen. Daarom moeten we een fundamentelere vraag te stellen: "Waarom bemoeit de staat zich met het onderwijs?"

De oorsprong van het concept van staatscontrole op het onderwijs heeft heidense wortels en wordt het best uiteengezet door Aristoteles in zijn Politica. Voor Aristoteles is de staat "het hoogste (goed) van allemaal, en ... omvat al het overige" (boek I, 1). Hij ziet de mens simpelweg als "het beste dier" en "een politiek dier" (boek I, 2; boek III, 6; enz.). Bovendien "moet de burger gevormd worden naar de regeringsvorm waaronder hij leeft." Bovendien: "We moeten ook niet veronderstellen dat een van de burgers hemzelf toebehoort, want ze behoren allemaal tot de staat en maken er allemaal deel van uit" (boek VIII, 1). Onderwijs moest voor Aristoteles door de staat gereguleerd worden, en voor hem stond dit buiten kijf (boek VIII, 2). Dit zou ons niet moeten verbazen. Alle niet-Bijbelse culturen uit de Oudheid waren radicaal totalitair.

In zijn Ethica Nicomachea versterkte Aristoteles zijn standpunt simpelweg. In Boek VIII bespreekt hij seks als een biologisch fenomeen dat net zo min een kwestie van moralisatie is als honger of dorst. Pogingen om het denken van Aristoteles te kerstenen zijn zinloos. Voor hem was 'God' een idee, géén realiteit, een filosofisch beperkend concept om het idee van een oneindige regressie te vermijden door een eerste oorzaak te veronderstellen.

In de Bijbel stonden priester en profeet buiten de staatscontrole. Paulus zag zichzelf als een ambassadeur van Christus (2 Kor. 5:20); hij vroeg de gelovigen niet om tot de koning te bidden, als de persoon of de instantie van God, maar om voor de koning te bidden, dat hij zich aan God zou conformeren (1 Tim. 2:1-2). De Kerk, als gezant van Christus Koning, stond buiten de staatscontrole. De wortels van het middeleeuwse en moderne conflict tussen Kerk en staat liggen in deze Bijbelse premisse. De wereld van Aristoteles en Plato is een vreemd, totalitair rijk.

We hebben dus twee radicaal verschillende doctrines over de mens: elk is de antithese van de ander. Voor de Christen is de mens een scheppend wezen, geschapen naar het beeld van God (Gen. 1:26-28); voor Aristoteles is de mens op zijn best een politiek dier. Voor de Christen is verlossing alleen mogelijk door het Offer van Christus. Voor Aristoteles is het 'heil' tot in de kern etatistisch en vindt plaats door middel van onderwijs. Voor de Christen kan onderwijs niet 'messiaans' zijn, omdat alleen Christus de mens kan redden. In de traditie van Aristoteles is men ervan overtuigd dat de staat door middel van gestuurd onderwijs de mens kan kneden en 'hermaken'. Deze twee visies sluiten elkaar uit en het is alleen maar de neiging van de mens om conflicten te vermijden die hem ertoe brengt de verzoening tussen Aristoteles en Jezus Christus te proberen!

Deze verzoening is wat iedereen die zijn kinderen naar staatsscholen stuurt, probeert te bereiken. Deze syncretistische inspanning heeft geleid tot de gestage terugtrekking van de Kerk en tot de aanvaarding van vreemde 'evangeliën' zoals het humanisme. Alle pogingen om de twee verlossingsplannen te verenigen zijn gedoemd te mislukken, omdat God God is en Zijn Waarheid onveranderlijk is. Het gaat hier om méér dan alleen de vormen van onderwijs. Het gaat om de fundamentele vraag: "Wie is de redder van de mens, Christus of de staat?"

Time Magazine October 9, 1978 | The September Pope: John Paul I's sudden death stuns and saddens the Christian world - De plotselinge dood van Johannes Paulus I verbijstert en bedroeft de Christelijke wereld...

Over de Rode Schoenen van de Paus

Time Magazine - Cover Story: The September Pope
October 9, 1978 - Vol. 112 No. 15

"Early Friday morning the street cleaners and taxi drivers saw
the light burning in the papal apartment and took some comfort,
perhaps, in the thought that their Pope, like them, was already about
his duties. When the Pope did not appear at Mass time,
Father John Magee, one of his secretaries, assumed the alarm clock
had not gone off and went to knock on the bedroom door.
Receiving no answer, he entered and found John Paul propped up
on pillows in a half-sitting position, with a reading lamp still on
and Thomas a Kempis’ Imitation of Christ open beside him
[Het was echter niet "De imitatie van Christus" die hij aan het lezen was,
maar wél lijsten met namen van Curie-leden die hij wilde vervangen.].
His face bore the sort of smile that had already earned him around
the world the appellation “the smiling Pope,” as if to suggest that
he had effortlessly slipped into eternity."


Time Magazine

(= Spreekbuis van de CIA - maar op hun manier 'goed' geïnformeerd)

Link:

https://time.com/archive/6853830/cover-story-the-september-pope/